Lezersrecensie
Een mooi verhaal dat meer diepgang had mogen hebben
‘Vanillegeluk’ is het eerste deel in de Kustdromen-serie. Hierin staat Cecilia centraal. Manuela Inusa vertelt het verhaal voornamelijk vanuit haar. Maar er is ook ruimte voor andere personages. Zo krijgen Julia (de beste vriendin van Cecilia), Richard en Mitchell ook af en toe de ruimte. Op die manier leer je deze vier personages wat beter leren kennen. Leuk gedaan door de auteur. Ik vind het echter wel jammer dat er weinig diepgang in het verhaal is gekomen, terwijl daar wel de ruimte voor was (vooral bij Cecilia als bij Julia). Dat had het boek nóg mooier gemaakt.
In het begin van ‘Vanillegeluk’ moet je even wennen aan het verhaal. Het begint heel rustig, waarbij met name Cecilia en Julia worden geïntroduceerd. Op die momenten gebeurt er nog niet heel veel in het verhaal. Dat is eigenlijk pas vanaf het moment dat Richard in het verhaal komt, maar dan heb je al een behoorlijk deel van ‘Kustdromen’ gelezen. Daarom was het extra mooi geweest als het verleden van de beide vrouwen extra aandacht had gekregen in het verhaal. Daar was namelijk wel de ruimte voor.
Dit neemt niet weg dat ik van het liefdesgedeelte in het verhaal genoten heb. Het is mooi om te lezen hoe dat verloopt. Ook de passie van Cecilia voor vanille is prachtig om te lezen. Inusa weet dat goed over te brengen op haar lezers. Je krijgt zelf spontaan zin om Cece’s vanillekoekjes te gaan proberen (of zelf te gaan maken dankzij de recepten die achterin het boek staan). Bovendien zorgde de bijpersonages (Angie de hippie oma van Cece, Jemima de pleegmoeder van Julia en Benedict een goede vriend) voor wat extra kleur in het verhaal. Wat zijn dat fijne personen.
Kortom: ‘Vanillegeluk’ kent een langzame start dat uitgroeit naar een mooi verhaal, waar wat meer diepgang in had mogen zitten.
In het begin van ‘Vanillegeluk’ moet je even wennen aan het verhaal. Het begint heel rustig, waarbij met name Cecilia en Julia worden geïntroduceerd. Op die momenten gebeurt er nog niet heel veel in het verhaal. Dat is eigenlijk pas vanaf het moment dat Richard in het verhaal komt, maar dan heb je al een behoorlijk deel van ‘Kustdromen’ gelezen. Daarom was het extra mooi geweest als het verleden van de beide vrouwen extra aandacht had gekregen in het verhaal. Daar was namelijk wel de ruimte voor.
Dit neemt niet weg dat ik van het liefdesgedeelte in het verhaal genoten heb. Het is mooi om te lezen hoe dat verloopt. Ook de passie van Cecilia voor vanille is prachtig om te lezen. Inusa weet dat goed over te brengen op haar lezers. Je krijgt zelf spontaan zin om Cece’s vanillekoekjes te gaan proberen (of zelf te gaan maken dankzij de recepten die achterin het boek staan). Bovendien zorgde de bijpersonages (Angie de hippie oma van Cece, Jemima de pleegmoeder van Julia en Benedict een goede vriend) voor wat extra kleur in het verhaal. Wat zijn dat fijne personen.
Kortom: ‘Vanillegeluk’ kent een langzame start dat uitgroeit naar een mooi verhaal, waar wat meer diepgang in had mogen zitten.
1
Reageer op deze recensie