Een verhaal met een interessante ontknoping

In het begin van het verhaal van ‘Zwarte zomer’ krijg je als lezer een soort samenvatting wat er volgens iedereen zes jaar geleden is gebeurd. Vervolgens ga je met Poe en Tilly mee op onderzoek uit. Deze twee hoofdpersonages zijn enorm gegroeid sinds het eerste verhaal ’Brandoffer’. Dat geldt met name voor Tilly. Wat is zij een leuk, boeiend en slim personage. Prachtig hoe ze alles uit haar handen laat vallen om haar goede vriend Poe te helpen. Het zijn twee personages die verschillen als dag en nacht, maar die elkaar op een geweldige manier weten aan te vullen.

M.W. Craven weet de spanning in ‘Zwarte zomer’ met name onderhuids te laten voelen. Door het allereerste hoofdstuk weet je dat er iets staat te gebeuren, maar hoe, wat, waarom en wanneer? Dat duurt even voordat dat duidelijk wordt. Daardoor blijf je nieuwsgierig wat er nu precies zes jaar geleden is gebeurd, wat dat eerste hoofdstuk met de rest van het verhaal te maken heeft en welke gevolgen het voor met name Poe zal hebben. Interessant gedaan!

Ondanks de complexiteit van het verhaal weet Craven het overzicht vast te houden. Er gebeurt veel, er komen veel namen voorbij, maar het blijft allemaal goed te volgen. De auteur weet de aandacht van de lezer continu vast te houden en zorgt voor een interessante ontknoping. Het maakt van ‘Zwarte zomer’ een boeiende en spannende thriller. Ik ben erg benieuwd naar de verdere avonturen van Poe en Tilly… en met name wat Poe met zijn ontdekking uit ‘Brandoffer’ verder zal gaan doen. Daar had ik in dit tweede boek iets meer over verwacht, maar wellicht bouwt de auteur dat gaandeweg de andere boeken uit deze reeks verder op.