“Als we onze verhalen verliezen, verliezen we onszelf.”

2,5/5 sterren

Na een relatiebreuk stapt Sarah in het vliegtuig naar Ierland. In het kleine dorpje Thornwood vindt zij het dagboek van Anna. Anna leefde honderd jaar eerder in het dorp. Samen met de Amerikaanse Harold luistert ze naar verhalen van haar dorpsgenoten over feeën en ‘het goede volk’. Deze schreef ze op in haar dagboek.

Toen ik de achterflap van dit boek las, verwachte ik een echt sprookje en magische verhalen. In het boek stond Ierse mythen en folklore centraal. De situatie die geschetst wordt was daardoor juist heel realistisch in plaats van fantasie. Ik moest daardoor aan het begin van het boek heel erg schakelen. Het pad dat Sarah volgt om de verhalen van honderd jaar geleden uit te pluizen was mooi weergegeven.

Het dagboek van Anna vond ik een minder fijne leeservaring. Evie Woods heeft ervoor gekozen om de verhaallijn van honderd jaar geleden in een gevonden dagboek te gieten. Het verhaal is echter totaal niet geschreven als een dagboek maar bevat dialogen en details die niet realistisch zijn voor een dagboek. Ik vind een dagboek normaal een leuke toevoeging, maar hier sloeg het de plank voor mij mis.

Het boek kwam voor mij langzaam op gang en toen ik er eindelijk inzat was het boek bijna ten einde. De personages vond ik wel heel leuk, vooral het verhaal van Sarah en de lieve bewoners van het dorp die haar ontvangen.

Ik heb met veel plezier meegelezen met de leesclub van @ilona, maar ik weet niet of ik snel nog een boek zou lezen van Evie Woods. Gelukkig waren andere deelnemers van de leesclub heel enthousiast over het boek!