"Denk met liefde en vergevingsgezindheid aan haar en laat haar foto staan, maar bedenk dat er meer is in het leven dan bekeken worden."

Het walvistheater is een ontzettend dik boek, dus ik moest me er even toe zetten om eraan te beginnen. Ik heb dit boek getipt gekregen van @onsboekenhoekje. Het is een boek buiten mijn comfortzone, omdat het zich voor een groot gedeelte afspeelt in de Tweede Wereldoorlog. Ik lees eigenlijk nooit boeken in dit genre. Toch is het me heel goed bevallen en heeft dit boek indruk op me gemaakt.

Het boek gaat over de familie Seagrave in Engeland. Ze wonen op een landgoed in Dorset. De ouders kijken niet naar de kinderen om, maar zijn puur gericht op hun status. Dit is ook iets dat me aan het begin van het verhaal erg stoort. De ouders geven niets om de kinderen, maar ook niet om elkaar.
In het boek is veel aandacht voor de positie die vrouwen halverwege de twintigste eeuw hadden. Dit heeft de schrijfster mooi verwerkt. Het zorgde er ook voor dat ik af en toe met mijn ogen rolde. Bijvoorbeeld wanneer de dokter een zwangere vrouw adviseerde om sigaretten te gaan roken omdat zwangere vrouwen vaak last hebben van hysterie. Zucht.

De eerste helft van het boek gebruikt Joanna Quinn vooral om de personages op te bouwen en je kennis met hen te laten maken. Op het strand spoelt een walvis aan en dit vormt de basis van een eigen toneelgezelschap. Wanneer de oorlog uitbreekt wordt elk van de kinderen op zijn/haar manier geconfronteerd met grote veranderingen. Thema's als familie, eenzaamheid en trots hebben een belangrijke plek in dit verhaal. Het theater en de kracht van muziek blijven een rode draad door het verhaal in een periode van oorlog.

De brieven die de kinderen elkaar sturen tijdens de oorlog zijn echt hartverwarmend, maar soms ook verdrietig. Wanneer je het boek leest besef je dat deze kinderen over thema's spreken waar een kind zich nog helemaal niet druk om zou moeten maken. Het boek heeft wel veel in mijn hoofd gezeten. Mijn opa en oma hebben de oorlog meegemaakt en ik dacht regelmatig aan hun verhalen terug.

Beoordeling 3,5/5