Lezersrecensie
Dit boek geeft stof tot nadenken
Het liefst had ik bij deze post een foto geplaatst van het Noorderlicht. Ook ik zou heel graag een mooie reis naar Scandinavië maken om dit natuurwonder te zien. Dat hebben de hoofdpersoon uit dit boek, Geurt en ik met elkaar gemeen.
Geurt is 45 en woont nog bij zijn moeder. Dat hij van structuur houdt, blijkt uit dat hij al 25,5 jaar dezelfde baan heeft. Hij is heel precies en werkt zijn dag iedere dag in hetzelfde ritme af, totdat zijn moeder overlijdt aan MS. Op haar sterfbed belooft hij haar niet bij de pakken neer te gaan zitten en een reis te gaan maken.
Geurt, die na het overlijden van zijn moeder liever Gert genoemd wordt, gaat nadat hij ontslagen is op zijn werk met een groepsreis naar Noorwegen. Tijdens de reis stoort Gert zich er mateloos aan als de bus niet op tijd vertrekt, als hij geen koffie krijgt terwijl dat wel was beloofd en als er informatie in de brochure staat die niet klopt. Hij maakt hiermee niet altijd vrienden met zijn medereizigers.
Het personage van Gert gaat me echt aan het hart. Je ziet hoeveel moeite Gert heeft om mee te komen met de rest van de groep. Ik hoop dat het boek stof tot nadenken geeft en dat iedereen iets meer respect en geduld heeft voor mensen zoals Gert. Iedereen heeft zijn eigenaardigheden, maar Gert is lief en tevreden met hele kleine dingen. Ik vind het mooi om te zien hoe hij buiten zijn comfortzone gaat door dingen van het buffet te eten die hij niet kent en mee te dansen op muziek. Het breekt mijn hart wanneer (asociale) volwassenen de draak met hem steken.
Het boek is absoluut geen feelgood, maar het zet je wel aan het denken. Ik las het boek in één dag uit. Dit was het eerste boek dat ik las voor mijn challenge ‘boekentips van boekenbesties’.
Geurt is 45 en woont nog bij zijn moeder. Dat hij van structuur houdt, blijkt uit dat hij al 25,5 jaar dezelfde baan heeft. Hij is heel precies en werkt zijn dag iedere dag in hetzelfde ritme af, totdat zijn moeder overlijdt aan MS. Op haar sterfbed belooft hij haar niet bij de pakken neer te gaan zitten en een reis te gaan maken.
Geurt, die na het overlijden van zijn moeder liever Gert genoemd wordt, gaat nadat hij ontslagen is op zijn werk met een groepsreis naar Noorwegen. Tijdens de reis stoort Gert zich er mateloos aan als de bus niet op tijd vertrekt, als hij geen koffie krijgt terwijl dat wel was beloofd en als er informatie in de brochure staat die niet klopt. Hij maakt hiermee niet altijd vrienden met zijn medereizigers.
Het personage van Gert gaat me echt aan het hart. Je ziet hoeveel moeite Gert heeft om mee te komen met de rest van de groep. Ik hoop dat het boek stof tot nadenken geeft en dat iedereen iets meer respect en geduld heeft voor mensen zoals Gert. Iedereen heeft zijn eigenaardigheden, maar Gert is lief en tevreden met hele kleine dingen. Ik vind het mooi om te zien hoe hij buiten zijn comfortzone gaat door dingen van het buffet te eten die hij niet kent en mee te dansen op muziek. Het breekt mijn hart wanneer (asociale) volwassenen de draak met hem steken.
Het boek is absoluut geen feelgood, maar het zet je wel aan het denken. Ik las het boek in één dag uit. Dit was het eerste boek dat ik las voor mijn challenge ‘boekentips van boekenbesties’.
1
Reageer op deze recensie