Voor mij een teleurstelling

Als trouwe lezer van de boeken van Karin Fossum keek ik vol verwachting uit naar haar boek, "De Duivel Draagt Het Licht". Helaas moet ik bekennen dat dit deel voor mij een teleurstelling was.

Het verhaal begint met een verwarde vrouw van ongeveer zestig jaar oud die het politiebureau binnenkomt om iemand als vermist op te geven. Hoewel dit een intrigerende start lijkt, kon ik me niet echt inleven in het verhaal. De plot kwam ongeloofwaardig over en ik had moeite om me te verbinden met de personages.

Het grootste struikelblok voor mij was het gebrek aan geloofwaardigheid in het verhaal. Het idee dat een vrouw haar huis deelt met een jongen die ze gevangen houdt in haar kelder, zonder enige poging om hem te helpen nadat hij zijn rug heeft gebroken, voelde voor mij als een onwaarschijnlijke wending. Dit maakte het moeilijk om echt in het verhaal te worden gezogen en mee te leven met de personages.

Daarnaast vond ik de personages in dit boek ook teleurstellend. Ze misten diepgang en ontwikkeling, waardoor ik me niet echt aan hen kon hechten. De hoofdpersonages bleven oppervlakkig en ik had moeite om me in te leven in hun emoties en beweegredenen.

Wat ook opviel, was dat de pacing van het verhaal traag was. De gebeurtenissen ontwikkelden zich langzaam en er waren momenten waarop ik me verveelde en het boek terzijde legde. Normaal gesproken houd ik van Fossum's vermogen om spanning op te bouwen, maar in dit boek ontbrak het aan de broodnodige vaart.

Hoewel haar schrijfstijl nog steeds aantrekkelijk is, kon ik niet echt genieten van dit boek.