De glazenwasser van het Rijksmuseum

Recensie van:
De glazenwasser van het Rijksmuseum
Auteur :
Astrid Sy
Astrid Sy (1987) is historicus, presentator van Andere tijden en schrijver. In de zomer van 2020 was ze te zien in De slimste mens. Ze is als onderzoeker betrokken bij het nog te realiseren Nationaal Holocaust Museum.
De indringende YA-roman Noem geen namen is een belangrijk verhaal over de Tweede Wereldoorlog voor jongen mensen van nu. Zelf zei Astrid over dit boek: 'De gedachte wat ik zou hebben gedaan, kreeg ik niet meer uit mijn hoofd. Ik móést er een boek over schrijven.'
Illustraties:
Marieke Nelissen
Als kind tekende Marieke Nelissen al graag haar schriften vol met regenbogen en fantasiedieren – het liefst met zo veel mogelijk kleuren. Na een baan als kok werkte ze als grafisch ontwerpster bij een klein bedrijf. Inmiddels werkt ze voor zichzelf als kinderboekenillustratrice. Ze heeft onder meer de illustraties ontworpen voor Het monsterbonsterbulderboek: een monsterlijk mooi boek vol kleurrijke fantasiewezens! Marieke houdt ervan om vieze handen te krijgen en om te experimenteren met allerlei soorten materialen. In 2015 won ze de Illustratiewedstrijd.
Haar website: www.lepetitstudio.nl
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar ontvangen van uitgeverij LS Amsterdam n.a.v. een Instagram winactie in ruil voor mijn recensie.
Uitgeverij: LS Amsterdam
Genre: jeugd vanaf negen jaar
Cover en flaptekst:
Een jongen, ik denk Freddie, staat op het dak van het Rijksmuseum. Hij kijkt naar de sterrenhemel. De illustratie is zo levensecht dat ik geneigd ben te gaan schreeuwen dat Freddie niet moet vallen.
De flaptekst is hartverscheurend, mysterieus en informatief.
Quote:
Freddie durfde niet meer om te kijken, maar hij zou zweren… Nee, dat kon helemaal niet. Maar toch… Al was het maar een seconde geweest… Het was net of het meisje in het schilderij hem had aangekeken.
Mooie tekst:
Het onderscheid tussen verleden, heden en toekomst is slechts een hardnekkige illusie.
Albert Einstein
Het verhaal:
De twaalfjarige Freddie woont alleen in een torenkamertje in het Rijksmuseum. Sinds de dood van zijn vader is hij daar de glazenwasser. Op een nacht ziet hij een groepje mannen het schilderij De Nachtwacht onderzoeken. Wat zijn ze van plan? Freddie raakt verwikkeld in een avontuur vol wilde achtervolgingen, schilderijen die tot leven komen en raadsels die hem terug in de tijd brengen. Ergens in het Rijksmuseum is een geheim verborgen dat verbonden is met zijn eigen verleden…
Mijn leesbeleving:
Toen ik het boek opensloeg raakte ik gelijk betoverd door de prachtige schilderijen die ik zag. Tijdens het lezen kwam ik erachter dat de schilderijen een belangrijke plek innemen in dit verhaal. Ook de getekende lijsten eromheen vind ik prachtig. De illustratie van een jongen die kijkt naar het schilderij van een meisje ontroert me. De gedetailleerde overzicht illustratie beneemt me de adem. Zo prachtig en levensecht. Het verhaal gaat nog meer leven. Alsof ik er zelf rondwandel. Zo mooi.
De proloog is ontzettend spannend maar ook mysterieus en emotioneel. Het vormt een prima springplank naar hoofdstuk een. Ik zat gelijk in het verhaal. Freddie, de glazenwasser, is gedetailleerd en levensecht uitgewerkt. Alsof ik door zijn ogen zijn verhaal met al mijn zintuigen beleefde.
De interactie met de andere personages is mooi gedaan. Ze maken een duidelijke ontwikkeling door. Freddie die eerst een loden last zich meezeult, begrijpelijk na het overlijden van zijn vader, maar die gaandeweg steeds slimmer wordt in het ontrafelen van mysteries en ook hulp uit onverwachte hoek accepteert. Maar die ook vanuit pure interesse om een mysterie te ontrafelen op avontuur gaat nooit zijn intuïtie in de steek laat. Wie kun je wel en niet vertrouwen.
Je leert in dit boek een heel veel over de totstandkoming van schilderijen. Je leert het verhaal erachter tot in detail kennen. Alsof je naast de schilder staat op het moment dat het geschilderd werd. De opbouw van dit verhaal is mede door de duidelijke titels boven de hoofdstukken duidelijk en geloofwaardig. Ik kon het boek moeilijk wegleggen. Zo geboeid was ik door het verhaal. Alsof ik er zelf een rol in speelde. De diverse overgangen in tijd en plaats zijn ook vloeiend gedaan.
Dit verhaal is niet alleen een verhaal over het verlies van levens maar ook een focus op het verlies van levens die al lang geleden geleefd werden. Dat ook in het hier en nu het belangrijk blijft waarom die mensen leefden, in welke levensomstandigheden en waar. Om mensen te betrekken in het maken van kunst en het hoe en waarom van de totstandkoming van een schilderij. Dat het verleden weer een stem krijgt.
De auteur is daar meer dan in geslaagd om dit over te brengen. Door een leerzaam en spannend verhaal te schrijven die de vaderlandse geschiedenis doet herleven. Die ons trots maakt op ons rijke verleden. Waar ik wel ongelooflijk onpasselijk van werd was de benaming “het negerinnetje”. Ik vind het geweldig om te lezen dat dit in het verhaal gerehabiliteerd werd. Dat we de misstappen van het kolonialisme en het gepaard racisme veroordelen. Want ieder mens ongeacht kleur, etniciteit, levensovertuiging, geloof of geaardheid is een parel in Gods hand. Geen onderscheid maken alsjeblieft.
Dit is ook geen rechttoe rechtaan verhaal. Nee dit verhaal kent de nodige uitdagingen, hindernissen en obstakels die met lef en durf overwonnen worden. Maar ook door samenwerking en het laten samensmelten van talenten en kennis. De spanning die steeds weer oploopt bij alles wat je in dit boek ontdekt. De exceptionele, explosieve, angstaanjagende en levensecht beleefde finale blies mij omver.
Alles kwam samen en klikte in elkaar. En de plot is fenomenaal dat er toch een toekomst mogelijk blijkt ook al sluit je het verleden af. Door de beeldende en filmische schrijfstijl beleef je alles tot in detail. Ik moest zelfs slikken van emoties als personages waar ik van was gaan houden verdwenen uit mijn gezichtsveld. Terwijl ik bij anderen continu het woord sterf voor me zag. En als dat niet gebeurde ik het papier bijna opat. Om er vervolgens achter te komen dat dit verhaal enkel ging leven als ik het las. Dat toont mij het ongekende talent van Astrid Sy.
Ik lees en recenseer graag meer boeken van haar. Wat een schrijftalent. Ook een diepe buiging voor de illustratrice Marieke Nelissen. Zij tilt met haar illustraties dit verhaal naar een nog hoger niveau. Zij maakt het nog echter en nog tastbaarder.
Bedankt Ls Amsterdam en Astrid Sy dat ik dit boek mocht lezen en recenseren.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
De opbouw is geloofwaardig. De spanningsboog is continu strak gespannen. De personages zijn gedetailleerd en levensecht uitgewerkt. Ik zag ze voor me, alsof ik continu bij hen was tijdens het lezen. Ik ben nog nooit in het Rijksmuseum geweest maar door Astrid Sy ben ik er geweest.
De schrijfstijl is beeldend en filmisch. De illustraties tillen het verhaal naar een nog hoger niveau. Dit verhaal biedt een unieke en leerzame kijk op de vaderlandse geschiedenis en doet deze herleven. De verhaallijnen ontmoeten elkaar in de plot. Een zeer rijk verhaal dat hartverscheurend en rauw is maar ook een verhaal van lef en opoffering voor het grote geheel. Van vriendschap voor het leven die al snel onverbrekelijk blijkt. Wat een perfecte symbiose, wat een kracht.