De Koningsmoorden

Recensie van:
De Koningsmoorden
Auteur :
Rick Vermunt
Rick Vermunt woont in Amsterdam en werkt daar in de universiteitsbibliotheek. Hij begon met het schrijven van korte verhalen en deed mee aan verhalenwedstrijden. Hij fantaseerde hoe het zou zijn om een volledig boek te schrijven en ging het gewoon proberen. Als kapstok gebruikte hij een vikingverhaal dat hij eerder geschreven had. Toen hij het boek had afgerond raakte hij tijdens het Castlefest aan de praat met Cocky van Uitgeverij Zilverbron. Hij stuurde het boek op en verwachtte er niets meer van. Maar Zilverbron wilde graag zijn boek uitgeven. Zo zag De maker de sloper de breker het daglicht. De koningsmoorden is zijn vijfde roman rond hoofdpersonage Walkure Sigrdrífa die in al zijn romans voorkomt. Rick Vermunt vond dat ze meer uitdieping verdiende. Ik ben heel benieuwd naar zijn schrijfstijl en onder welk genre zijn boeken vallen, is het fantasy of mythologie of beide?
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar ontvangen van uitgeverij Zilverspoor in ruil voor mijn recensie en deelname aan de blogtour van Zilverspoor o.l.v. Natascha van Limpt.
Uitgeverij: Zilverspoor
Genre: fantasy
Cover en flaptekst:
Een stenen trap die leidt naar een soort eeuwenoude doorgang. Een zwart gat: mijn eerste gedachte wat zit daarachter? Mijn nieuwsgierigheid is gewekt. De kleuren vind ik mooi: een combinatie van vurig en vlammend dit komt krachtig over.
De flaptekst is indrukwekkend.
Het verhaal:
Gunnar Gudmundson, is getrouwd met Walkure Sigrdrífa, wat hem als sterveling het recht geeft tussen de goden in Asgard te wonen. Als Gunnar op een gegeven dag terugkeert van een missie roept Odin hem bij zich. Hij vertelt hem dat Sigrdrífa verdween toen ze een paar koningsmoorden onderzocht. Hij draagt Gunnar op zelf op onderzoek te gaan.
Het enige wat Gunnar weet, is de plaats waar Sigrdrífa verdween: Wolin, op Midgard. Het spoor lijkt aanvankelijk duidelijk, hij vindt het moordwapen. Loki vertelt Gunnar dat de dolk van hem is en dat hij hem enige maanden eerder kwijtraakte. Een alibi heeft de god van de leugen helaas niet. Gunnar twijfelt echter.
Zijn zoektocht leidt hem naar Nidavellir, het dwergenrijk, en Undernida, waar de zwartelfen wonen. Hoe meer hij te weten komt, hoe meer vragen het oproept. Ondertussen blijven de moorden elkaar opvolgen. Hij moet de moorden oplossen: de wereldorde staat op het spel!
Mijn leesbeleving:
Dit verhaal bevat een vat vol emoties die elkaar in rap tempo afwisselen. De meeste verenigingen zich in de persoon Gunnar Gudmundsson. Ik voelde zijn angst, verdriet en ongeloof als zijn schoonvader Odin hem verteld dat zijn vrouw vermist is. Dat Odin, terwijl er geen tijd te verliezen is, de ijskoude schoonvader speelt omdat Gunnar zonder Odin te kennen Sigrdrífa trouwde. Een mens een sterveling met een onsterfelijke, een walkure. Net als Gunnar wilde ik op avontuur, op onderzoek uit. Dit mysterie oplossen en Sigrdrífa redden. Dat ongeduld en die wrevel bij Gunnar jegens Odin voelde ik in elke vezel.
De zoektocht die Gunnar maakte volgde ik in zijn kielzog. Eerst nog deels grappend en grommend met Loki. En dan vooral de nadruk vanuit Loki. Gunnar is veel meer gedreven, serieuzer en zijn stemming is meermaals duister en diep waar Loki kostte wat het kost de zon wil laten schijnen met zijn frivoliteit en zonnige opinie. Rick Vermunt vertelde aan het begin van het verhaal dat dit verhaal ontstond in Corona tijd. Ik denk dat het duistere haast depressieve van Gunnar verband houdt met het uitzichtloze, lege gevoel wat de lockdowns en het gedwongen thuis zitten met familie symboliseert en het frivole in Loki het je toch vastgrijpen in een uitweg naar het licht. Weer gaan daar waar de actie is. Toch laten de gedachten en gevoelens van de, prima uitgewerkte karakters, zich niet makkelijk vangen.
Daarvoor volgen de gebeurtenissen en handelingen die nodig zijn zich te snel op. Dat is ook nodig als de impact en omvang van dit alles je bevattingsvermogen binnenkomt. En in het begin dacht ik de betekenis achter ieder handelen te begrijpen en dacht ik de diepste duisternis gevonden te hebben in Gunnar. Toch bleek het nog grimmiger, smeriger, duisterder, macaber, onheilspellender en mysterieuzer te zijn. Wat had een vliegensvlugge gewenning aan het levenslicht te maken met de hete adem van Magere Hein? Waarom had hij het ineens zo druk?
Gunnar vond ik de held van dit verhaal. Zijn onverzettelijkheid, doorzettingsvermogen, mogelijkheden tot vriendschap sluiten met velen, zijn innerlijke en fysieke strijd als het uitzichtloos leek, anderen meetorsen en helpen. Ook vond ik de magische, telepatische en bovennatuurlijke elementen van uniek en hoog niveau. Het is dankzij de beeldende schrijfstijl dat ik dit allemaal voor mij zag, verdween in het verhaal en mij amper los kon rukken. Dat is voor mij een van de vele sterke punten als je een verhaal leest van Rick Vermunt.
Het verhaal staat als een huis, je leer de Noordse mythologie op unieke wijze kennen. Je komt erachter dat Goden ook maar mensen zijn alhoewel ze zich anders willen manifesteren.
De vele heroïsche, oog om oog tand om tand, ontluikende liefde, gevoelens van verlatenheid, wraak, neiging naar de ultieme macht ik heb ervan genoten. Net toen ik dacht de plot te kennen en te begrijpen volgde er nog een plottwist met veel spanning en diepgang. Alle elementen van het verhaal waarvan je de samenhang eerst niet zag komen samen op een begrijpelijke manier.
De epiloog is een ware toevoeging. Oneindig verlangen naar, hunkeren naar nabijheid, genegenheid, huis op huidcontact wordt bewaarheid. De zon gaat schijnen in de oneindige duisternis in je hoofd. Een uit het oog verloren stel mag zich herenigen na een turbulente en zeer zwaar gestreden strijd. Prachtig.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
De innerlijke en fysieke zoektocht van Gunnar, een weg vinden uit de oneindige duisternis die de verdwijning van zijn vrouw Sigrdrífa teweegbrengt. Het strijden tegen de elementen, de magie, het inktzwarte gezicht van het kwaad en het oplossen van de puzzel zijn voel en tastbaar beschreven. Maken dat je je als lezer inleeft en door de beeldende schrijfstijl zelf overal getuige van bent.
Ik lees graag meer van Rick Vermunt. Ik ben en blijf fan.
Bedankt dat ik jouw verhaal mocht lezen en recenseren voor de door Natascha van Limpt georganiseerde blogtour Rick Vermunt.