Lezersrecensie
De laatste zeven
Recensie van:
De laatste zeven
Zeven. Het getal beneemt me de adem. Het getal dat zo bijzonder voor mij is, wordt in het gesprek aan de andere kant van de deur besmeurd met drek.
Auteur :
Annerieke de Vries
Annerieke de Vries debuteerde in 2018 bij De Crime Compagnie met de originele thriller Sluipwesp. In 2023 volgde Een duistere plek. Annerieke woont in Frankrijk met haar grote liefde Wilfred.
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar ontvangen van uitgeverij De Crime Compagnie in ruil voor mijn recensie en deelname aan de blogtour.
Uitgeverij:
De Crime Compagnie
Genre: thriller
Cover en flaptekst:
Een vrouw in een witte jurk buigt voorover terwijl haar hoofd de geblokte vloer raakt. Dit doet de vanuit een geknielde houding. Is het devotie aan een godheid of de uitvoer van een dans?
De cover maakt mij nieuwsgierig naar het verhaal.
Quote:
Proloog
Wist je dat veel dieren een spirituele betekenis hebben?
Een ontmoeting met een goudhaantje vertelt bijvoorbeeld dat het tijd is om naar binnen te keren en bewust te worden van wat je voelt. Bij het zien van dit vogeltje kun je zomaar iets in de schoot geworpen krijgen.
De vraag is, moet je daarvoor Europa’s kleinste vogel fladderend van tak tot tak zien gaan of brengt de confrontatie met een dood exemplaar ook hetgeen je zoekt?
Wat gebeurt er als dit zielloze wezentje met zijn gouden streep op zijn kopje Mauds pad kruist?
Het zou zomaar de voorbode van tegenspoed kunnen zijn.
Mooie tekst:
De klok tikt… Lukt het Maud de moordenaar op tijd te stoppen?
Het verhaal:
Er is iets vreemds aan de hand in het mortuarium waar Maud werkt. Haar baas geeft haar verplicht een week vrij en verbiedt Maud om ook maar een stap in het mortuarium te zetten. Voor Maud is dat een onmogelijke opgave. Wanneer ze toch een kijkje neemt, stuit ze op een knappe rechercheur en een onderzoek naar een seriemoordenaar. Al snel wordt Maud meegezogen in de strijd om de moordenaar te ontmaskeren. Er vallen steeds meer slachtoffers en de tijd begint te dringen…
Mijn leesbeleving:
Je zou denken dat het meest huiveringwekkende aan deze thriller is dat het zich in een mortuarium afspeelt. Daar waar al het leven eindigt.
Maar dat vond ik juist enorm fascinerend en interessant. Leerzaam ook. Als een scène uit CSI of Bones mijn favoriete series. Nee het meest huiveringwekkende vond ik dat dit verhaal in je hoofd gaat zitten en daar het hele verhaal blijft. Het bespeelt je als een marionet zijn poppen bespeelt.
Ik identificeerde me het meest met Maud. Haar denk en belevingswereld herkende en doorvoelde ik volledig. Sommige ervaringen die zij had waren de mijne. Ook nu denderden ze weer met volle kracht op psychisch en fysiek niveau naar binnen.
De personages vind ik gedetailleerd en geloofwaardig uitgewerkt. Ze zijn als mensen van vlees en bloed. Door de gehanteerde ik vorm voelde het alsof ik door de ogen van Maud de wereld ervoer en zag net als zijzelf.
De auteur Annerieke de Vries geeft kruimels gewijs het totale plaatje weer. Daardoor blijf je in opperste concentratie dit verhaal lezen. Vastberaden om de clou te achterhalen en te begrijpen. Alle symboliek, spiritualiteit en verwijzingen van mens naar dier en terug vond ik uniek en continu boeiend.
De liefde voor alles wat groeit en bloeit, je eigen kind, liefde voor jezelf al moet dat met vallen en opstaan geleerd worden. De liefde voor een andere persoon ontdekken, leren omarmen en kijken of jouw eigen ideeën daarbij aansluiten. Waarvan jezelf denkt dat is mijn zwakte je kracht maken en deze bundelen met anderen met hetzelfde doel. Met de scherpte en focus van een havik, de helikopter view van een bosuil, de onbezorgdheid van een mus en het dartele van een merel blijk je een heel eind te komen.
De interactie tussen de personages interessant om te volgen. De personages maken een ontwikkeling door van bang vogeltje die het liefst wegkruipt als er gevaar dreigt naar de ongekende kracht en durf van een buizerd die stoïcijns focust op zijn doel. Ook was ik diep onder de indruk van de vernietigende en onuitwisbare kracht van de gevolgen van een getroebleerd verleden. De beklemmende intensiteit van een overall control freak.
Net als je denkt alles is ontrafelt dan volgen we nog diverse twists. Totdat alles samenvalt in een explosieve en zeer spannende plot.
Als je denkt nu is alle mist weggetrokken en is alles helder dan volgt er nog een alles verpulverende en hartverscheurende cliffhanger die bij mij schreeuwt om een vervolg.
Bedankt dat ik dit verhaal mocht lezen. Diepe buiging voor Annerieke de Vries en De Crime Compagnie.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
Een verhaal met een geloofwaardige en stapsgewijze opbouw. Een thriller waarbij het verhaal in je hoofd kruipt en je niet loslaat. De schrijfstijl is beeldend, filmisch en gaat psychologisch diep.
Fascinerend en hartverscheurend wat menselijke gedragingen in welke vorm dan ook kan aanrichten. Dat beet zich voel en tastbaar vast in mijn psyche en lijf.
De drang om rust te voelen en weg te komen van de kolkendhete lavastroom die je hart en lijf verteren. De drang naar genoegdoening en het vinden van vrede is uitgebreid uitgediept. Onheilspellend en vlijmscherp.
Ik lees graag meer van Annerieke de Vries.
De laatste zeven
Zeven. Het getal beneemt me de adem. Het getal dat zo bijzonder voor mij is, wordt in het gesprek aan de andere kant van de deur besmeurd met drek.
Auteur :
Annerieke de Vries
Annerieke de Vries debuteerde in 2018 bij De Crime Compagnie met de originele thriller Sluipwesp. In 2023 volgde Een duistere plek. Annerieke woont in Frankrijk met haar grote liefde Wilfred.
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar ontvangen van uitgeverij De Crime Compagnie in ruil voor mijn recensie en deelname aan de blogtour.
Uitgeverij:
De Crime Compagnie
Genre: thriller
Cover en flaptekst:
Een vrouw in een witte jurk buigt voorover terwijl haar hoofd de geblokte vloer raakt. Dit doet de vanuit een geknielde houding. Is het devotie aan een godheid of de uitvoer van een dans?
De cover maakt mij nieuwsgierig naar het verhaal.
Quote:
Proloog
Wist je dat veel dieren een spirituele betekenis hebben?
Een ontmoeting met een goudhaantje vertelt bijvoorbeeld dat het tijd is om naar binnen te keren en bewust te worden van wat je voelt. Bij het zien van dit vogeltje kun je zomaar iets in de schoot geworpen krijgen.
De vraag is, moet je daarvoor Europa’s kleinste vogel fladderend van tak tot tak zien gaan of brengt de confrontatie met een dood exemplaar ook hetgeen je zoekt?
Wat gebeurt er als dit zielloze wezentje met zijn gouden streep op zijn kopje Mauds pad kruist?
Het zou zomaar de voorbode van tegenspoed kunnen zijn.
Mooie tekst:
De klok tikt… Lukt het Maud de moordenaar op tijd te stoppen?
Het verhaal:
Er is iets vreemds aan de hand in het mortuarium waar Maud werkt. Haar baas geeft haar verplicht een week vrij en verbiedt Maud om ook maar een stap in het mortuarium te zetten. Voor Maud is dat een onmogelijke opgave. Wanneer ze toch een kijkje neemt, stuit ze op een knappe rechercheur en een onderzoek naar een seriemoordenaar. Al snel wordt Maud meegezogen in de strijd om de moordenaar te ontmaskeren. Er vallen steeds meer slachtoffers en de tijd begint te dringen…
Mijn leesbeleving:
Je zou denken dat het meest huiveringwekkende aan deze thriller is dat het zich in een mortuarium afspeelt. Daar waar al het leven eindigt.
Maar dat vond ik juist enorm fascinerend en interessant. Leerzaam ook. Als een scène uit CSI of Bones mijn favoriete series. Nee het meest huiveringwekkende vond ik dat dit verhaal in je hoofd gaat zitten en daar het hele verhaal blijft. Het bespeelt je als een marionet zijn poppen bespeelt.
Ik identificeerde me het meest met Maud. Haar denk en belevingswereld herkende en doorvoelde ik volledig. Sommige ervaringen die zij had waren de mijne. Ook nu denderden ze weer met volle kracht op psychisch en fysiek niveau naar binnen.
De personages vind ik gedetailleerd en geloofwaardig uitgewerkt. Ze zijn als mensen van vlees en bloed. Door de gehanteerde ik vorm voelde het alsof ik door de ogen van Maud de wereld ervoer en zag net als zijzelf.
De auteur Annerieke de Vries geeft kruimels gewijs het totale plaatje weer. Daardoor blijf je in opperste concentratie dit verhaal lezen. Vastberaden om de clou te achterhalen en te begrijpen. Alle symboliek, spiritualiteit en verwijzingen van mens naar dier en terug vond ik uniek en continu boeiend.
De liefde voor alles wat groeit en bloeit, je eigen kind, liefde voor jezelf al moet dat met vallen en opstaan geleerd worden. De liefde voor een andere persoon ontdekken, leren omarmen en kijken of jouw eigen ideeën daarbij aansluiten. Waarvan jezelf denkt dat is mijn zwakte je kracht maken en deze bundelen met anderen met hetzelfde doel. Met de scherpte en focus van een havik, de helikopter view van een bosuil, de onbezorgdheid van een mus en het dartele van een merel blijk je een heel eind te komen.
De interactie tussen de personages interessant om te volgen. De personages maken een ontwikkeling door van bang vogeltje die het liefst wegkruipt als er gevaar dreigt naar de ongekende kracht en durf van een buizerd die stoïcijns focust op zijn doel. Ook was ik diep onder de indruk van de vernietigende en onuitwisbare kracht van de gevolgen van een getroebleerd verleden. De beklemmende intensiteit van een overall control freak.
Net als je denkt alles is ontrafelt dan volgen we nog diverse twists. Totdat alles samenvalt in een explosieve en zeer spannende plot.
Als je denkt nu is alle mist weggetrokken en is alles helder dan volgt er nog een alles verpulverende en hartverscheurende cliffhanger die bij mij schreeuwt om een vervolg.
Bedankt dat ik dit verhaal mocht lezen. Diepe buiging voor Annerieke de Vries en De Crime Compagnie.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
Een verhaal met een geloofwaardige en stapsgewijze opbouw. Een thriller waarbij het verhaal in je hoofd kruipt en je niet loslaat. De schrijfstijl is beeldend, filmisch en gaat psychologisch diep.
Fascinerend en hartverscheurend wat menselijke gedragingen in welke vorm dan ook kan aanrichten. Dat beet zich voel en tastbaar vast in mijn psyche en lijf.
De drang om rust te voelen en weg te komen van de kolkendhete lavastroom die je hart en lijf verteren. De drang naar genoegdoening en het vinden van vrede is uitgebreid uitgediept. Onheilspellend en vlijmscherp.
Ik lees graag meer van Annerieke de Vries.
1
Reageer op deze recensie
