De moord op Willemina Jansen

Recensie van:
De moord op Willemina Jansen
Auteur:
Marijke Verhoeven (Groningen 1967) schrijft heerlijke thrillers vol spanning, romantiek en humor. Lezers zijn dol op haar boeken, en dit is alweer haar tiende boek bij De Crime Compagnie. De moord op Willemina Jansen is gebaseerd op ware gebeurtenissen.
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar ontvangen voor deelname aan de blogtour van Sarina Boontjes van Die Crime Compagnie in ruil voor mijn recensie en deelname.
Uitgeverij: De Crime Compagnie
Genre: thriller
Cover en flaptekst:
Een prachtig gecombineerd kleurenpalet met een jongedame op de fiets. Aan de kleding te zien in een ver vervlogen tijd.
Ik ben gelijk nieuwsgierig naar dit verhaal.
Een indrukwekkende flaptekst.
Quote:
Proloog
Paterswolde, vrijdag 22 september 1916
Willemina liet haar voeten van de trappers glijden. Onder haar draaiden de pedalen verder, steeds langzamer, zonder de aansporende kracht van haar benen. Hobbelend over het oneffen pad zag ze in de verte haar plaats van bestemming en haar adem stokte.
Het verhaal:
In april 1917 doen twee arbeiders in een donker bos in Paterswolde een lugubere ontdekking: in een ondiep graf vinden ze het halfvergane lichaam van een vrouw. Het blijkt te gaan om de vermiste Willemina Jansen uit Groningen.
September 1927: de Haarlemse Ella van Borssum WaaIkes verblijft enkele weken in het Familiehotel in Paterswolde. Wanneer ze hoort over de onopgeloste moord in het Kluivingsbos gaat ze op onderzoek uit. Maar iemand vindt dat Ella te veel vragen stelt en gaat wel heel ver om haar de mond te snoeren…
Mijn leesbeleving:
Nooit heb ik Willemina Jansen gekend maar door dit verhaal geeft zij een gezicht gekregen. Zag ik haar glashelder voor me. Het type verhaal deed me heel erg denken aan Miss Austen De eerste affaire door Jessica Bull. Uitgegeven bij Ls Amsterdam. Uiteraard een totaal ander verhaal maar de setting en de sfeer deden me er onmiddellijk aan denken.
Dit verhaal kent een solide opbouw, een breed palet aan diverse personages. Die uitvoerig en gedetailleerd de revue passeren. En onder de loep gehouden worden. Net alsof iemand continu in mijn oren fluisterde trust no one….
Ik heb nooit geleefd in 1916 of 1927. Maar ik vond het reizen door deze tijd fascinerend. De gehanteerde ik vorm van de gebeurtenissen in 1927 maakte het voor mij een solide verhaal. Ik keek door de ogen van Ella naar de wereld zoals zij deze ervoer. Ook voelde ik continue spanning en angst.
Ella was nieuwsgierig maar ook bevlogen. In een omgeving die zij niet kende. Ik hield continu mijn hart vast dat haar niets zou overkomen. Meerdere malen wilde ik haar uit het verhaal trekken. Zo zat ik in het verhaal. De magnetische aantrekkingskracht en interesse van Ella in Willemina haar moord en hoe zich dit openbaarde vond ik integer gedaan. Maakte me gek genoeg emotioneel. Ik denk omdat ik verslagenheid, woede en onbegrip voelde. Waarom een jong, veelbelovend, vast en zeker lieve jongedame haar leven in de knop gebroken moest worden.
De afwisseling in persoon en perspectief maakte het nog intenser. De hautaine, ben ik te min omdat je vader een grotere kar rijdt dan de mijne?, het gouden lepel in de mond effect maakte me misselijk. Rangen en standen om maar te kunnen pronken en in aanzien te stijgen. De toekomst zorgvuldig uitstippelen en waarborgen door de juiste families uit te zoeken en dwingen tot verbintenissen vond ik ongelooflijk.
Dat de meerderheid van de personages zich daar niets van aantrok vond ik hoopvol. Maar bij sommige gaf het ongelooflijk veel stress, hartzeer en dwong het tot een keurslijf dat niet paste. Maar dat destijds liefde ook al in alle vormen bestond vond ik ontroerend mooi. Dat het voor die tijd ongepast was maakte me verdrietig. Laat iedereen in vrijheid leven en liefhebben. Wars van komaf, geloof of gender. Als je vlinders voor iemand voelt dan is dat prachtig. Dan mag niemand je van die roze wolk af gooien.
De vaak gevaarlijke zoektocht naar de waarheid en de consequenties daarvan vond ik mooi verwoord. Datgene wat het daglicht niet kon verdragen wordt op een sublieme manier uit de doeken gedaan. De plot vond ik huiveringwekkend ingenieus gedaan. De epiloog verklaarde de rest.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
Prima opbouw, mooie en duidelijke wisselingen in tijd. Stukje bij beetje kruimels gestrooid om te onthullen wat verborgen moet blijven. Zo blijf je geboeid door lezen. Vorm je je een beeld en ga je mee puzzelen.
Spanning, opbloeiende gevoelens, zijn wie je bent liefhebben wie je wilt, ieder leven hoe ook ontstaan van waarde laten zijn, verdriet niet vergeten maar liefdevol vervangen door nieuwe hoop en nieuw perspectief.
De waarheid naar buiten laten komen ondanks dreigingen om het verleden te laten rusten. Maar vindingrijkheid wordt beloond. Eerherstel wordt gegeven om eeuwige rust te kunnen krijgen als gene zijde.
Bedankt dat ik mee mocht doen aan de blogtour.