De roos van Mont Blanc

Recensie van:
De roos van Mont Blanc
‘De legende zegt dat het dorpje Montblanc honderden jaren geleden werd geterroriseerd door een grote draak,’ begon Rosalie. ‘Om te voorkomen dat hij de dorpelingen zou aanvallen, offerden ze twee schapen per dag – tot er geen schapen meer over waren. Om de honger van de draak te stillen, kozen ze vervolgens elke dag een willekeurig persoon uit om te offeren.’ Rosalie zette de rozen in een vaas, op die ene roos na die de man voor haar had opgeraapt, waarop ze zich weer tot hem wendde. ‘Op een dag viel het lot op de dochter van de koning. De verhalen lopen op dit punt aardig uiteen. Een versie beweert dat de koning zonder tegenstribbelen zijn dochter naar de draak liet gaan, terwijl de andere versie zegt dat de koning het volk probeerde om te kopen. Hoe dan ook, de prinses ging naar de grot van de draak, gekleed als een bruid.’
De jongeman schoot in de lach, waarop ze twijfelde of ze iets verkeerds had gezegd.
‘Sorry, ga verder.’
‘Halverwege haar tocht kwam ze een ruiter tegen,’ vervolgde Rosalie met lichte aarzeling. ‘Sant Jordi, of hoe wij Nederlanders hem noemen: Sint-Joris. De prinses legde de situatie uit en de ridder viel meteen het monster aan, waarop hij de draak doodde. Uit het bloed dat op de grond viel, bloeide een rozenstruik. Joris plukte de mooiste roos en schonk deze aan de prinses. Sindsdien geven mannen op 23 april hun geliefde een roos.’
Auteur :
Jami Leigh
Jami Leigh schrijft verhalen waarin romantiek altijd centraal staat—of dat nu in een sprookjesachtige fantasywereld, een sci-fi setting of een hedendaagse feelgoodroman is. Met personages die levensecht aanvoelen in de hoofdrol, kunnen haar verhalen zowel grappig als emotioneel zijn.
Wijze van lezen:
Recensie exemplaar ontvangen van auteur Jami Leigh en uitgeverij Jewel Books in ruil voor mijn deelname aan de blog tour en recensie.
Uitgeverij: Jewel Books
Genre: roman
Cover en flaptekst:
Een man en vrouw staan vrouw een prachtig landhuis in Spaanse of mediterraanse stijl. Dit maakt je nieuwsgierig naar dit verhaal.
De flaptekst is informerend maar ook indrukwekkend en meeslepend.
Quote:
‘De teugels?’ Hij stak zijn armen naar voren, vlak langs haar middel, en ze gaf ze vluchtig aan. Zijn bovenlichaam drukte dicht tegen haar rug aan en de manier waarop zijn armen om haar heen zaten, voelden als een innige omhelzing. ‘Goed. Ben je er klaar voor?’
‘Nee.’
Luc tikte met zijn hakken tegen Princesa’s middel en het paard kwam in beweging. ‘Mooi.’
Het voelde alsof ze continu heen en weer werd geslingerd, als een boot op wilde wateren, en ze klemde haar vingers nog strakker om het zadel dan daarvoor. De hoeven klakten op de kasseien. Vanuit Rosalies ooghoeken zag ze de bloemenwinkel langzaam uit haar zicht verdwijnen. Ze tuurde langs het dier naar beneden en maakte in haar hoofd een losse berekening van hoe hoog ze nu feitelijk zat, en hoeveel schade ze zou hebben als ze van het paard afviel.
‘Geen zorgen, ik heb je stevig vast,’ zei Luc, alsof hij haar angst kon ruiken. Om zijn statement kracht bij te zetten, omklemde hij haar middel nog iets strakker.
Rosalie was er niet meer zo zeker van dat haar hart tegen haar borstkas bonkte door angst of opwinding. Blijkbaar zaten deze twee emoties qua gevoel redelijk dicht bij elkaar. Net zoals in een achtbaan. Een angstig gevoel bekruipt je wanneer je langzaam naar boven rijdt, helemaal naar de top. Je voelt je hart in je keel, terwijl je de wereld om je heen bekijkt en wéét dat het ding zo meteen met een noodgang naar beneden stort met jou erin, en er is niets wat je ertegen kan doen. Het enige wat je op dat moment kunt doen, is hopen – vurig hopen – dat de beugel waarmee je vastzit, niet losschiet. En dan donder je naar beneden, maak je een looping, word je alle kanten opgeslingerd en vermengt de angst zich met een dosis opwinding. Het voelt heerlijk. Je voelt je vrij. Onoverwinnelijk! Paardrijden met Luc voelde precies net zo.
Nog maar een paar seconden geleden wilde ze niets liever dan weer met haar voeten op de vaste grond staan, en nu? Nu wenste ze dat hij haar nooit meer losliet.
Nadat ze het dorp uit waren gereden, was de angst volledig verdwenen en in beslag genomen door een bepaalde sereniteit. Op een vreemde manier had het wel iets rustgevend om op zo’n gigantisch dier over de straatjes te slenteren. Hielden mensen daarom zo van paardrijden? Zou op een olifant zitten nog kalmerender voelen?
‘Wat dacht je ervan om naar jouw plekkie te gaan?’ vroeg Luc.
Ze wist precies welke plek hij bedoelde.
‘Het is mooi om er te wandelen, dus misschien ook wel te paard.’
‘Goed, dan voeren we het tempo een beetje op.’
‘Wat?’
Nog voordat ze was uitgesproken, voelde Rosalie Lucs benen subtiel tegen de flanken van Princesa drukken. Het paard schakelde over naar een stevigere draf, en meteen schoot ze een paar centimeter om hoog in het zadel. Ze klemde haar vingers om het leer en probeerde de beweging te volgen, maar het voelde alsof ze los zat op een op hol geslagen wasmachine.
Kijk, nu begon het pas écht te lijken op een achtbaan. En precies op dat moment besefte ze dat ze eigenlijk toch nooit zo dol was geweest op achtbanen. Een golf van misselijkheid borrelde in haar op, terwijl haar achterwerk keer op keer een klap kreeg. Ze kon zich niet anders voorstellen dan dat haar billen de volgende dag bont en blauw zouden zijn.
Ze nam het terug. Alles. Paardrijden was niet rustgevend. Het was een marteling.
Mooie teksten:
Voor iedereen die zich soms nét even anders voelt, maar niet precies weet waarom.
Wanneer je hart en verstand botsen,
welke weg leidt je dan naar huis?
Sneeuwklokje
Betekenis: Hoop, nieuw begin
Symboliek: Als een van de allereerste bloemen die door de sneeuw heen breekt, symboliseert het sneeuwklokje hoop en het begin van iets nieuws. Het brengt de belofte van licht na de donkere winter.
De freesia staat (onafhankelijk van welke kleur) symbool voor eerbaarheid, onschuld en onvoorwaardelijke liefde. Het was ooit traditie om freesia’s cadeau te geven bij het zevende huwelijksjaar.
Klaproos
Betekenis:Vergankelijkheid,rust,herdenking
Symboliek: De klaproos staat symbool voor het tijdelijke karakter van het leven en wordt vaak geassocieerd met het vinden van rust na verlies. De tere bloemblaadjes benadrukken de kwetsbaarheid van het bestaan, terwijl de vurige kleuren ook herinneren aan acceptatie en de kracht om los te laten.
Betekenis: Liefde,passie,romantiek
Symboliek: De rode roos is het ultieme symbool van romantische liefde en hartstocht. Ze wordt al eeuwenlang gebruikt om diepe, emotionele verbindingen uit te drukken en staat voor de vurige intensiteit van ware liefde.
Het verhaal:
Rosalie runt samen met haar moeder en zus een bloemenwinkel in een afgelegen Spaans dorpje, maar haar hart ligt in Nederland.
Wanneer hun grootste klant besluit te stoppen met de B&B en hun knappe kleinzoon Luc twijfelt over het overnemen van het familiebedrijf, ziet Rosalie een kans. Want als hij de B&B van zijn grootouders niet overneemt, is terugkeren naar Nederland onvermijdelijk. Toch?
Maar hoe vaker Luc haar helpt, hoe minder zeker ze is van wat ze wil. Luc staat altijd klaar voor anderen, maar wat als hij Rosalie alleen kan helpen door haar te laten gaan?
Tegen de tijd dat het middeleeuwse festival Sant-Jordi begint, vreest Rosalie dat haar grootste wens misschien haar grootste vergissing was…
Mijn leesbeleving:
Nog niet eerder las ik een verhaal van auteur Jami Leigh. Ik moet zeggen dat ik na het lezen van De roos van Mont Blanc verkocht ben.
Dit verhaal is op een beeldende en filmische manier geschreven. En dat niet alleen je beleeft dit verhaal met al je zintuigen. De personages zijn gedetailleerd uitgewerkt. Tijdens het lezen komen ze tot leven. Dit verhaal is diep gelaagd; het bevat diverse thematiek die in perfecte symbiose met elkaar komen.
Op diverse manieren komt rouw aan de oppervlakte. Hetzij het verlies van een geliefde ouder. Plotseling of na een slopende periode van lichaamlijk verval. Maar ook relaties die (dood) bloeden doordat wensen en ambities niet gecombineerd kunnen worden. In alle gevallen doet het ongelooflijk veel pijn en verlamd het je innerlijke wereld. Ook laat het je het leven in een ander perspectief zien als voorheen. Je merkt dat familie nog belangrijker is dan je ooit dacht.
Rosalie en Luc zijn aan elkaar gewaagd. Beide hebben het hart min of meer op de tong liggen. Ze zeggen vaak wat ze denken. Het blijkt dat dat niet altijd even handig is. De metaforische omschreven denk en gevoelswereld van beide, en overigens ook de andere personages, vond ik subliem en iedere keer weer prachtig. Naast passie en romantiek heeft dit verhaal humor, sarcasme, een zeer sterke band tussen zussen en de diepgewortelde liefde voor ouders en grootouders. Ook de eerste kennismaking voor mij met Spanje vond ik ontzettend leerzaam. Het land in al haar facetten, de taal, folklore, geschiedenis, het klimaat, de cultuur vond ik fenomenaal.
Dit is niet een rechttoe rechtaan suikerzoet liefdesverhaal. Dat maakt het ook geloofwaardiger voor mij. Ik kon me zowel in Rosalie en Luc goed verplaatsen. In hun denk en gevoelswereld. Het gaf herkenning. De nodige hindernissen en struikelblokken en het afstemmen op elkaars communicatie manieren maakte het tot een meeslepend, hartverscheurend, intens en rauw verhaal. Soms wilde ik luidop roepen uit frustratie en wilde ik dat ze me hoorden. Jullie horen bij elkaar zie het toch in. Pak elkaar vast en laat elkaar nooit meer los. Praat met elkaar en gooi alles eruit. Gelukkig kwam dit helemaal goed maar zeker niet zonder slag of stoot.
In de plot komen alle verhaallijnen samen. Blijkt dat twee harten toch in hetzelfde tempo kloppen. Is er respect en adoratie voor elkaar. Is het niet alleen warm door de temperatuur. De interactie en de o twinkeling doe de personages for maken vond ik fascinerend en uit het leven gegrepen.
Bedankt Jami Leigh dat ik jouw verhaal mocht lezen en recenseren voor de blog tour.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
Een indrukwekkende, diep gelaagde, vanuit diverse perspectieven verteld verhaal. Met personages die gedetailleerd zijn uitgewerkt qua psyche en karakter. Die de weg naar je hart vinden en daar blijven. Terwijl je andere personages het liefst weer ziet verdwijnen. De opbouw van dit verhaal is geloofwaardig en mooi gedaan. De thematiek rondom rouw, verdergaan terwijl je wereld in gruzelementen ligt, in een nieuw land de taal leren, een nieuw sociaal netwerk opbouwen en je passie najagen, de diversiteit aan gevoelens zijn haarscherp uitgewerkt.
De beeldende en filmische schrijfstijl maken dat het een boeiend en meeslepend verhaal is. Geen suikerzoete romcom maar echt het overwinnen van persoonlijke problematiek, over je eigen schaduw heen stappen, leren communiceren maken dit tot een fascinerend, leerzaam, grappig, hartverscheurend, liefdevol verhaal.
Ik lees en recenseer graag meer van auteur Jami Leigh.
Mijn oprechte excuses dat ik niet op tijd mijn recensie schreef en plaatste.
Ik wordt nogal geplaagd door Niet Aangeboren Hersenletsel. Daardoor is mijn concentratie en kortetermijngeheugen slecht. Ook ben ik altijd vermoeid.
Ook mijn gevoels en belevingswereld zijn daardoor complex. Daardoor voelden Rosalie en Luc gelijk als soulmates. Ik probeer alles perfect te doen maar vaak lukt dit niet.