Een brug naar de toekomst

Recensie van:
Een brug naar de toekomst
Auteur:
Bron: www.ariannasaffier.nl
Omdat Arianna Saffier het maar niet kon laten om te schrijven, besloot ze zich op een dag te wagen aan een roman. Sindsdien loopt de hobby een beetje uit de hand, wat een uitdaging is in combinatie met haar gezin, werk en andere activiteiten. Toch kruipt ze graag weer achter haar laptop zodra ze een gaatje heeft, om woorden te geven aan verhalen die zich vormen in haar hoofd en hart.
Arianna’s debuutroman is nog niet gepubliceerd, maar om haar volgers op Instagram een voorproefje te geven, besloot ze enkele novelles uit te brengen, waaronder Kerstster in de hongerwinter en Kind van hoop.
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar ontvangen van Arianna Saffier in ruil voor mijn deelname aan de blogtour en mijn recensie.
Uitgeverij: gepubliceerd door Arianne Saffier in eigen beheer.
Genre: novelle
Cover en flaptekst:

Quote:
Ze staarde naar de volle blauwspar in de hoek van haar appartement – naast de passe-partout met de tekening van De Brug. De boom rook heerlijk, dat moest ze toegeven – precies zoals haar moeders woonkamer tijdens de kerst. Maar wilde ze dit wel?
Ze liet zich op de bank vallen. De kerstboom torende dreigend boven haar uit, alsof hij alles symboliseerde wat haar in de afgelopen periode was overkomen, zonder dat ze er controle over had gehad. Zoals haar moeders ziekte en overlijden… Het was een periode van hoop en vrees geweest, waarbij de vrees had overheerst en ze zich uiteindelijk had vastgeklampt aan de hoop dat ze haar moeder ooit zou weerzien – maar niet in dit leven.
En terwijl ze afscheid had genomen van haar moeder, had ze verlangd naar een teken van leven van Noah. Al was zij degene geweest die de relatie had verbroken, ze had ergens gehoopt dat haar boodschap duidelijk genoeg was geweest: dat, als hij haar wilde, hij er serieus werk van moest maken en haar niet aan het lijntje moest houden, onder het valse voorwendsel dat ze zouden trouwen – ‘ooit’. Wat had een verloving voor zin als hij bang was voor de volgende stap? En als hij meende dat hij recht had op iets wat ze hem nog niet wilde geven? Stiekem had ze gewenst dat hij haar zo zou missen dat hij zou willen veranderen, voor háár. Maar de waarheid was dat ze hem niet kon veranderen – ze had geen grip gehad op de snelle, sterke, bijna roekeloze Australiër, die haar inmiddels gewoon leek te zijn vergeten.
Ze had op zo veel dingen geen grip gehad. Ze dacht terug aan de avond dat ze – door Ingrids toedoen – gedwongen was om met Jeroen mee te rijden. De volgende dag, tijdens het kerstshoppen, had ze haar tante flink de waarheid gezegd. Al in de auto had ze duidelijk gemaakt dat ze niet wilde dat Ingrid haar zomaar alleen – tegen middernacht – bij een mán in de auto achterliet.
Haar tante was niet onder de indruk geweest. Ze was in de lach geschoten.
‘Een man, zegt ze. Ja, hij is een man, absoluut – daar is geen twijfel over mogelijk.’
Het verhaal:
Als Laura onverwacht alleen met Jeroen in de auto belandt, heeft ze geen idee dat ze met kerst ook met hem opgescheept zit. Of hij met haar?
Mijn leesbeleving:
Eerder las ik de novelle Kerstster in de hongerwinter van Arianna Saffier. Een indrukwekkend en beeldend geschreven verhaal. Ook nu is dat zo.
Ik kon gelijk de ongemakkelijke ergernis voelen bij Laura nadat zij alleen achtergelaten werd in de auto bij Jeroen. Ook daarna voelde ik niet gelijk rust bij Laura. Want naast haar innerlijk dat ongemakkelijk aanvoelt doet haar uiterlijk dat ook. Ze verkneukelt zich over haar outfit en hoe dat op Jeroen zal overkomen. Ik had haar op dat moment willen vertellen dat het niet je uiterlijk is dat telt maar je innerlijk. Maar dat kon natuurlijk niet. Ook Jeroen kon ik gelijk uittekenen en voor mij zien. Arianna bezit de gave om de personages met haar pen tot leven te wekken.
De gevoelens van ongemak waren niet de enige die mij raakten. De gevoelens van innerlijke pijn en complexe rouw om verloren dierbaren, al dan niet onverwacht of verwacht raakten mij diep. Ik herkende ze. En alhoewel deze dierbaren veilig geborgen zijn in de armen van de Eeuwige je mist hen toch.
Deze gevoelens zorgden ervoor dat ik me nog meer bekommerde om zowel Laura als Jeroen. Ook de medische toestand van Sanne trok een zware wissel op mijn emoties. Het zal je eigen kind overkomen. Maar je hoeft niet eens een ouder te zijn om de gevoelens van onmacht, angst, spanning, woede en verdriet te voelen. Dit wordt ook prima uitgekristalliseerd wat dit voor emotionele invloed dit heeft op een gezin dat al zo’n dreun gekregen heeft.
De aanvankelijke terughoudendheid tussen twee mensen die vanaf het eerste ogenblik het vuur van passie in elkaars ogen zagen ontbranden, wordt mooi verwoord. Dit is geen feelgood die enkel over rozengeur en maneschijn gaat. Het is nergens gemakkelijk men moet er echt voor vechten. Rekening houden met zoveel meningen en gevoelens. Samen willen leven te midden van enerzijds hard werken en anderzijds afrekenen met losse eindjes uit het verleden.
De opbouw van dit verhaal gaat in het tempo van de personages. Net als je denkt dat alles glad gestreken is wordt dit weer verkreukeld door een onvoorziene gebeurtenis die ook aandacht vergt. De aanloop en de plot zelf zijn romantisch maar ook intrigerend en leerzaam. En de belofte voor nog meer romantiek en hernieuwd levensgeluk voor twee personen met de nodige levens bagage. Samen is die bagage toch minder zwaar.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
Een verhaal met een prima opbouw, een gedetailleerde uitgewerkte cast aan personages. Iedere letter straalt gevoel uit en doet je nadenken. Ook is het een diepingrijpend verhaal qua heftige gebeurtenissen. Een diepgelaagd verhaal dat stukje bij beetje gepresenteerd wordt aan de lezer.
De schrijfstijl is beeldend waardoor je alles voor je ziet. Liefde, hartverscheurend verdriet, hoop, rouw, humor en het elkaar aftasten het komt allemaal voorbij. De plot is prachtig en biedt uitzicht op een liefdevolle tijd.