Geen haar beter

Recensie van:
Geen haar beter
Auteur :
José Kruijer debuteerde in 2017 met Verzwegen, waarmee ze bij Vrouwenthrillers.nl de 2e prijs won bij de verkiezing ‘Beste Nederlandse Vrouwenthriller’. Daarna volgden Manzanilla, De weddenschap, Verkeerd gegokt en Sluw. Meerdere van haar spannende romans eindigden in de top tien bij deze verkiezing.
Wijze van lezen:
Recensie exemplaar ontvangen van Godijn Publishing in ruil voor mijn recensie en deelname aan de blogtour.
Uitgeverij: Godijn Publishing
Genre: spannende roman
Cover en flaptekst:
Een vrouw die ik alleen van de achterkant zie. Met lange haren met daarin golvende krullen. In haar ene hand houdt zij een schaar verstopt achter haar rug. Zou ze de schaar beroepsmatig gebruiken of heeft zij kwade bedoelingen? Een cover waar ik nieuwsgierig van word.
Een flaptekst die klinkt als een groot sprookje. Maar eindigt het wel met en ze leefden nog lang en gelukkig?
Mooie tekst:
“Durven is even je evenwicht verliezen, niet durven is jezelf verliezen.”
Deze uitspraak van de Deense filosoof Søren Kierkegaard.
Het verhaal:
De succesvolle levens van haarstyliste Laureen en makelaar Jesper lijken hen toe te lachen als ze met hun tienerdochter Mikki naar Egmond aan Zee verhuizen. Ze zetten daar hun florerende ondernemingen voort en proberen koste wat het kost hun geheime verleden voor elkaar verborgen te houden. Dat hadden ze beter niet kunnen doen. Wordt het verzwijgen van de waarheid hen uiteindelijk fataal?
Mijn leesbeleving:
De proloog is huiveringwekkend spannend. Bij de overgang naar het verhaal moest ik even wennen aan het feit speelt dit in dezelfde tijd als de proloog of speelt dit eerder?
De personages zijn gedetailleerd uitgewerkt en komen tot leven. Ze gaan de dialoog met elkaar aan. In hun leven lijkt alles goud te worden wat zij aanraken. Een florerende en goedlopende kapperszaak en een makelaar die continu slaagt met inkoop en verkoop van panden. Ook privé viert de liefde tussen elkaar en voor hun dochter hoogtij.
Totdat het verhaal ook vanuit een ander perspectief verteld wordt. In schuin gedrukte teksten die gelijk duister overkomen. Die enkel genoegdoening en de ultieme tot in de puntjes verzorgde voorbereiding daarop uitademen.
De zon die volop leek te schijnen boven dit idyllische gezinsplaatje lijkt in rap tempo overschaduwd te worden door enkel gitzwarte duisternis zonder uitvlucht. Zowel Laureen als Jesper lijken te worden ingehaald door hun eigen (dachten ze) goed verborgen verleden. De sfeer wordt in rap tempo grimmiger en benauwder. Dit spat ook van de woorden af vind ik.
Op een gegeven moment verdacht ik iedereen van kwade plannen en vertrouwde ik ogenschijnlijk lieve personen niet meer. Door de afwisseling in perspectief bleef dit verhaal nagelbijtend spannend. Daardoor bleef ik geboeid door lezen. Ontdekte ik dat levenslange haat en zucht naar wraak nemen en genoegdoening een mens kan slopen. Meerdere malen wilde ik schreeuwen pleeg hoor en wederhoor. Maar de waas voor de ogen en de tunnelvisie waren kennelijk te sterk.
Mooi vond ik het dat diepgewortelde haat ook kon worden verdreven door het gedwarrel van vlinders en dat liefde mocht ontluiken. Dat er berouw mocht komen voordat de zondeval zou komen. Hartverscheurende, mensonterende en onomkeerbare gebeurtenissen waarbij iemands levensadem moedwillig werd gesmoord terwijl nieuw leven bijna de eerste levensteug zou nemen.
De plot en de epiloog maakten al het gebeurde duidelijk. Verdrietig en pijnlijk. Geloofwaardig vond ik het dat de Jekyll and Hide niet gelijk volop vertrouwen en liefde kreeg, maar dat deze zich eerst van zijn streken moest distantiëren en zijn paadje schoon moest vegen.
Dat het in gang gezette sprookje met onderweg de nodige twists, struikelblokken en cliffhangers een happy end inluidde vond ik mooi.
Mijn mening:
Ik geef 4 sterren.
Prima uitgewerkte personages die door een beeldende en filmische schrijfstijl daadwerkelijk tot leven gewekt werden. Ik bevond me letterlijk en figuurlijk in dit verhaal. De dagelijkse wereld moest wachten. Ik kon dit verhaal moeilijk weg leggen.
Ik leerde diverse manieren van haat, wrok, hebzucht, genoegdoening, infiltratie en stalking kennen. Beschreven met een vlijmscherpe precisie die me meerdere malen de adem benam.
Ik heb waarschijnlijk onder een steen geleefd want ik had nog niet eerder gehoord van José Kruijer. Maar wat is zij een ongelooflijk schrijftalent.
Zij is in staat om een verhaal goed onderbouwd en geloofwaardig te brengen. In de toekomst lees en recenseer ik graag meer verhalen van haar verhalen. Ik ben fan.
Hartelijk dank dat ik mee mocht doen met de blogtour Godijn Publishing. José Kruijer bedankt dat ik jouw verhaal mocht lezen en recenseren.