Mantel van schaamte

Recensie van:
Mantel van schaamte
Pagina 260:
Dit is mijn laatste kans om je te zeggen, het liefste toe te roepen: ‘Trek die oude mantel van schaamte nu eindelijk uit. Vervang hem door de mantel van liefde, die je eronder verstopt heb gehouden. Iedereen om je heen zal zich gelukkiger voelen. En jijzelf in de eerste plaats’.
Manteau de honte
Page 260 :
C'est ma dernière chance de vous dire, de vous crier surtout : « Enlevez enfin ce vieux manteau de honte. Remplacez-le par le manteau d’amour que vous avez caché en dessous. Tout le monde autour de vous se sentira plus heureux. Et vous-même avant tout. »
Auteur :
Rosemarijn Milo
Rosemarijn Milo (Amsterdam, 1945) dacht aanvankelijk dat zij celliste zou worden maar ging na haar conservatoriumopleiding rechten studeren. Zij werd advocaat en rechter. Tegen het einde van haar juridische loopbaan is ze definitief in Frankrijk gaan wonen waar ze nog een aantal jaren heeft gewerkt als juridisch vertaalster om als schrijfster te eindigen.
Zij publiceerde eerder ‘Brieven uit La Dominance’ (2012), ‘Een vervlogen droom’ (2019), ‘Het hoge woord’ (2020), ‘Eén jaar uit het leven van P.M.C.J.S.’ (2021), ‘Hopeloos verliefd op Frankrijk!’ (2022), ‘Voordat alles beter werd’ en Rollenspel (2023).
Eerder las ik van Rosemarijn Milo:
Het hoge woord
Een vervlogen droom
Eén jaar uit het leven van P.M.C.J.S.
Rollenspel
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar ontvangen van Rosemarijn Milo in ruil voor mijn recensie en deelname aan de blogtour.
Uitgeverij: U2pi
Genre: roman
Cover en flaptekst:
Gevonden op www.deroosbv.com
Een rode Roos betekent ook perfectie en schoonheid. De donkerrode Roos wordt veel gebruikt in rouwstukken. De kleur symboliseert verdriet en rouw. De witte Roos: Alhoewel wit niet een echte kleur is, zit er zeker wel een echt betekenis aan deze kleur Roos. De witte Roos staat voor zuiverheid, puurheid en onschuld. Je kunt een witte Roos aan iemand geven om ‘sorry’ te zeggen. Daarnaast worden witte Rozen vaak bij bruiloften gebruikt, hier staan de bloemen symbool voor een nieuw begin. Op de voorpagina liggen ook een rode en witte roos. De symboliek erachter vind ik passend bij het verhaal. De intense kleur blauw is een genot om naar te kijken. Tevens doen de drie kleuren blauw, wir en rood me denken aan de nationale driekleur van de vlaggen van Frankrijk en Nederland. Maar ook maakt de kleur blauw verdriet bij mij los melancholie in alle facetten. Rood de kleur van liefde maar ook van bloed. Wit symboliseert voor mij onschuld en reinheid. Prachtige cover.
De flaptekst is intens maar maakt nieuwsgierig naar dit verhaal.
De auteursfoto en informatie vind ik een waardevolle toevoeging. Ook de landkaart van Frankrijk om aan te tonen waar Metz gesitueerd is en een oude ansichtkaart van Metz vind ik geweldig mooi.
Quote:

Mooie tekst:
‘De valse schaamte berooft ons van ontzettend veel levensgenot.’
C.J. Wijnaendts Francken
Nederlands Letterkundige en filosoof (1863 – 1944)
‘De grootste vijand van het goede is niet de liefde tot het kwade, maar de valse schaamte voor het goede zelf.’
Nicolaas Beets
Nederlands Letterkundige (1814 - 1903)
Het verhaal:
Als de Nederlandse Jochem Tersluys en de Française Anouk Langlois elkaar in Amsterdam leren kennen en verliefd worden, hebben ze geen idee van de kloof die hun werelden scheidt. De verschillen tussen de Nederlandse en de Franse cultuur blijken onbelangrijk. Het zijn de tegenstellingen in de werelden waarin ze zijn opgegroeid die voor pijnlijke confrontaties zorgen. Jochem is groot geworden bij twee homoseksuele paren in Amsterdam, en Anouk bij haar conservatief katholieke ouders in de luxueuze villa in Metz die drie generaties herbergt. Jochem heeft leren leven met zijn achtergrond. Anouk blijft zich vragen stellen over de verstoorde familierelaties, over de drama's die zich voordoen, en begrijpt niets van de schaamte die haar moeder kwelt. Hebben Jochem en Anouk, na alle hindernissen die ze moesten nemen, de kloof werkelijk kunnen overbruggen?
Mijn leesbeleving:
Nadat ik begonnen was met lezen had ik continu het gevoel dat dit een waargebeurd verhaal was. De personages zijn zo diepgelaagd en uitvoerig uitgewerkt en de tekst is zo beeldend waardoor ik ze als mensen van vlees en bloed zag.
De dialoog tussen de diverse personages vind ik geloofwaardig en prima uitgewerkt. Ik had gelijk lievelingspersonages en personages die ik liever zag verdwijnen.
Het maakte mij ongelooflijk verdrietig en kwaad dat er mensen bestaan die zich verschuilen achter het geloof en zo de liefde tussen mensen van hetzelfde geslacht veroordelen. De liefde op wat voor manier en in welke vorm dan ook heeft wat mij betreft altijd bestaansrecht.
In mijn en mijn mans familie zijn ook twee nichten al jaren gelukkig met elkaar getrouwd. Ook voedden ze met heel veel liefde en aandacht hun kinderen op. Mijn oma stond trots op de trouwfoto van mijn nichtje met haar vrouw. Ik gun hen alle geluk van de wereld. Ook mijn eigen dochters voedt ik op met een ruime, niet veroordelende blik. Ik zou het niet veroordelen als ze met een vrouw thuis komen. Als zij maar gelukkig zijn.
De liefde tussen Jochum/Joaquin en Anouk is puur, oprecht en met hun kijk op de wereld zijn zij een voorbeeld voor velen. Anouk kiest voor haar eigen gevoel en mening en laat zich niet beperken door de (ongelooflijk veroordelende en beperkt zicht (willen)) hebben van haar ouders.
Gelukkig vindt zij veel steun liefde en genegenheid bij haar oma. De deed me in alle opzichten aan mijn oma (God hebbe haar ziel) denken. Een krachtige vrouw, met een wijdverbreide blik en eigen mening over de wereld om haar heen. Het ziektebeeld en proces inclusief de aanvraag tot Euthanasie heb ik zelf van dichtbij meegemaakt. Mijn neef stierf aan hetzelfde op 31 jarige leeftijd. Maar op een moment die door hemzelf georkestreerd (hij was een virtuoos muzikant op de bastuba en afgestudeerd aan het conservatorium) was. Op zijn begrafenis legden de aanwezigen witte rozen op zijn kist. De symboliek van een nieuw begin (in de hemel) vind ik ook hierin passend.
Hij hield ongelooflijk van klassieke muziek. Iedere keer als ik dat hoor of erover lees dan is hij weer even heel dichtbij mij. Dat emotioneerde mij ook in dit boek. Als je, zoals ik, meerdere boeken van Rosemarijn hebt gelezen dat vindt je ook veel terug van personen die in die boeken voorkomen. Al dan niet historische fictie of autobiografisch. Mooi gedaan vind ik.
De metaforische, pure manier van schrijven daar genoot ik in dit boek ook ongelooflijk van. Ik ben nog nooit in Metz geweest maar door de uitvoerige beschrijving van de auteur heb ik het met eigen ogen gezien en bekeken.
De liefde viert op diverse manieren hoogtij: de liefde van Jochem zijn “moeders” voor hem en elkaar, de liefdevolle erkenning van Jochems vader, de nog steeds aanwezige liefde in zijn vaders hart voor de persoon die eens zo belangrijk voor hem was, de liefde tussen Jochem en Anouk, de liefde tussen een oma en haar kleinkind, de liefde voor muziek en de liefde voor werk in de richting die je het liefste wilt.
Kortom een verhaal dat je na laat denken over de wereld en de verhoudingen tussen de mensen om je heen. Laten we alsjeblieft in liefde en vrede met elkaar samenleven. Ons niet laten beknotten door de dogmatiek van een geloof (waar ontoelaatbare situaties met de mantel der liefde onder het kleed zijn geschoven, misselijkmakend en grievend), schaamte en overtuigingen de liefde voor je eigen kind opzij zetten en veranderen in haat, afkeer en de vrees voor gezichtsbedrog en imago schade.
Er is al genoeg oorlog in de wereld, het leven is te kort om elkaar te verstoten en te pijnigen. Het slotstuk van dit verhaal vond ik fenomenaal.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
Prima uitgewerkte personages waardoor ik het idee had dat dit alles echt gebeurd was. De stamboom in dit boek draagt daar ook aan mee. De personages komen in alle facetten tot leven. De dialoog tussen hen is geloofwaardig. De meesten maken een ontwikkeling door en gooien hun oogkleppen af. Daar waar anderen blijven volharden in hun koker visie en hun zicht op de wereld laten vertroebelen door vastgeroeste overtuigingen.
Geloven is prima maar dan niet met (zelfverzonnen) kwetsende, hatelijke en schaamtevolle gedragingen. Laat de liefde op een gezonde wijze zegevieren. Last een ieder in zijn of haar waarde. Ieder mens is het waard gezien, gehoord en geliefd te zijn. Hoe ze ook naar de wereld kijken. Iedereen hoort erbij ongeacht levensovertuiging, etniciteit, geaardheid en de keuze voor een levenspartner. Acceptatie, observatie en naar elkaar luisteren vergaard gezonde kennis en verantwoorde en liefdevolle keuzes.
Bedankt dat ik jouw boek mocht lezen Rosemarijn Milo voor de blogtour
Ik kijk uit naar meer boeken van jou. Om deze te lezen en te recenseren.