Olivia Durft

Recensie van:
Olivia durft
Auteur en illustratrice:
Miriam Bouwens
woont en werkt als illustrator in Amsterdam, maar is ook graag in de natuur. De kleuren, vormen en patronen van de natuur zie je terug in haar dromerige en poëtische illustraties. Dit is haar debuut als prentenboekenauteur. In dit prentenboek vol dromerige illustraties vertelt Miriam Bouwens het verhaal van een meisje dat ontdekt dat moedig zijn soms betekent dat je je eigen weg kiest. Eerder maakte Miriam Bouwens de illustraties voor Nadia’s nacht en Nadia’s dag van Henrieke Herber.
Wijze van lezen:
Boek gewonnen op Instagram bij een winactie van LS Amsterdam. Hartelijk dank hiervoor.
Uitgeverij: Ls Amsterdam
Genre: jeugdboek
Cover en flaptekst:
Een meisje staat op een duikplank. Twee kinderen kijken naar haar. Wachten op wat komen gaat. Door de illustratie voelde ik tot in mijn tenen het gevoel van heel hoog boven de grond staan en moeten beslissen om wel of niet te springen in het zwembad. De kleuren combineren prachtig bij elkaar.
Quote:
De duikplank lijkt hoger dan de wolken. Olivia voelt een knoop in haar buik, en haar benen bibberen. ‘Wie morgen springt, krijgt een diploma en een rode ballon!’ roept de zwemjuf.
Mooie tekst:
Van Miriam Bouwens voor Femke:
Lieve Femke,
Mem is zo trots dat jij al zoveel durft. Praten, zelf buiten spelen, spelen bij klasgenoten en je durft gewoon je C-diploma te gaan halen. Mem is trots op jou. Dit boek gaan we samen lezen/voorlezen. Liefs, mem.
En veel lieve groeten aan Femke van Miriam
Het verhaal:
Olivia durft alles. Maar in Olivia durft, het betoverende prentenboekendebuut van illustrator Miriam Bouwens, ontdekt ze tijdens zwemles dat er iets is wat ze niet durft. Een heerlijk eigenwijs prentenboek met een belangrijk thema: je grenzen durven aangeven. Olivia zit op zwemles. Drijven op haar rug, watertrappelen en onder water zwemmen als een vis – ze kan het allemaal. Maar van de duikplank springen durft ze niet. Op de dag dat ze moet afzwemmen lijkt de duikplank nog hoger dan normaal. Langzaam klimt ze het trapje omhoog, haar benen bibberen. Dan doet ze iets heel moedigs…
Mijn leesbeleving en die van mijn dochter Femke:
Toen mijn dochter Femke op tweejarige leeftijd nog niet praatte heb ik haar aangemeld bij logopedie. Daar werd geconstateerd dat zij een extreme vorm van verlegenheid had. In sociale situaties sprak zij niet. De logopedie hielp en stapje voor stapje durfde Femke haar stem te gebruiken. Dit vergde heel veel energie van haar. Femke is nu acht jaar. Nu durft zij in de klas te antwoorden als juf een vraag stelt. Doordat zij op school een ander kind is en zich inhoudt komt thuis alles eruit. Omdat zij zich daar veilig voelt. Gedurende haar driftbuien laat ik haar uitrazen. Of ik houd haar stevig vast totdat zij kalmeert. Of onze hond gaat tegen haar aanliggen zodat ze zich weer fijner voelt. Ook speelt zij alleen buiten voor het eerst sinds dit jaar. Toen de winactie van dit boek voorbij kwam en ik de cover zag, stond Femke bovenaan die duikplank en niet Olivia.
In allerlei situaties waarbij haar stem nodig is om te communiceren, en tegelijkertijd een prestatie geleverd moet worden, is het iedere keer de vraag of Femke durft. Ik herkende haar volledig in dit boek. Femke vindt het een “moeilijk” boek. Omdat zij zichzelf herkende in Olivia. Door de gedetailleerde illustraties werd in beelden blootgelegd waar Femke ook mee worstelde. Dit boek verbeelde haar gevoelens en gedachten. Dat confronteerde. We hebben toch dit boek gelezen en Femke vertelde mij dat zij uiteindelijk genoot van de prachtige kleuren en illustraties. De veiligheid en de deken van troost van het water. Maar als je eruit komt de schijnwerpers op jou geen plek om te verstoppen. Maar wat zijn we trots op wat Femke wel durft. Dat beantwoorden we met buitengewoon veel liefde. We zijn haar grootste fans en staan aan de rand van haar leven als supporters.
Femke en ik vonden de plot verrassend moedig en het opende onze ogen. Je hoeft niet ten koste van een knoop in je maag in de pas te lopen. Alles komt wel goed als jij er aan toe bent. Ieder mens ontwikkelt zich op zijn of haar manier en op zijn of haar moment. Ook voor mij als ouder heb ik dat moeten leren. Loslaten is moeilijk. Maar ik probeer me te beseffen en in te prenten dat hoe ze steeds zelfstandiger worden de liefde nooit dooft. Moeder zijn is mooi en dankbaar maar ik vind het ook moeilijk je krijgt geen handleiding.
Mijn mening en die van Femke:
Ik geef 5 sterren
Mooi kleurgebruik en illustraties die je daadwerkelijk voelt. Femke herkende door de illustraties haar eigen gevoelens en na aanvankelijke schoorvoetende boosheid (want het kwam dichtbij) omarmde ze toch dit boek. Ze vond de illustraties prachtig. De tekst sluit er perfect op aan. In de toekomst lezen we graag meer van Miriam Bouwens. Wat een talent: iedere bladzijde komen de woorden rechtstreeks je hart binnen en de schitterende illustraties versterken dat nog. Bovendien koesteren we de moeder dochter momenten met dit boek.
Moraal volgens ons: je hoeft niet alles op een ander zijn tijdstip te kunnen of te durven. Neem je eigen tijd om je vleugels uit te slaan. Ook dan is het goed. Dat vergt moed maar brengt je uiteindelijk meer.