Lezersrecensie
Ruimte
Recensie van:
Ruimte
Proloog:
Opgetild uit de geuren en kleuren, het bonken en schuren, het fluiten en knarsen dat hem in verwarring brengt. Het laken dat ongezien al zijn leven lang zijn lichaam bedekt en hem beperkt binnen de grenzen van tijd en ruimte, wordt met een elegante zwaai van hem afgehaald, dwarrelt neer en blijft achteloos achter. En dan ziet hij het. Ziet hij de eindeloze ruimte. Een lichtpunt in de eeuwigheid.
Deel 3 in de Norah trilogie:
Deel 1: Lichter
Bron: website Hartklopper uitgeverij:
‘In mijn wangen en oren prikken ijskoude naalden. Ik frons om de huid van mijn voorhoofd te bewegen. Door mijn hoofd tollen dezelfde gedachten keer op keer voorbij.
Eerder op de dag heeft zich daar het idee genesteld dat het ijskoude water de snelste manier is om mijn doel te bereiken. De snelste route van de aarde naar de hemel. Een onderkoelde dood op de weg daarheen.
Ik wil niet langer leven. Ik ben te moe en te bang. Moe van alles niet goed doen - zo weinig is volmaakt. Moe van het vallen en het falen.
Ik ben bang voor het leven. Ik weet niet waar ik hoor en óf ik hier wel hoor…’
Deel 2: Uitzicht
Bron: website Hartklopper uitgeverij:
‘Vandaag is weer zo’n dag. Zo’n dag dat het niet lukt.
De scherpe, smalle vlakken van mijn tanden staan gekerfd in mijn onderlip.
Ik heb me nooit eerder gerealiseerd dat rouwen zo hard werken is.
Ieder stukje dat ik heb verloren moet op één of andere manier opnieuw langskomen.
Ik moet het bekijken, voelen, erkennen, ervan houden en dan met opeengeklemde kaken loslaten.
Tot ik alles in mijn handen heb gehad.
Dat was in elk geval wat ik dacht…’
Deel 2:
Auteur :
Elje van Turennout:
(1981) schrijft in het dagelijks leven als beleidsadviseur in de zorg voornamelijk memo's en beleidsstukken. Voor deze roman kiest ze een heel ander verhaal. Met een ontspannen lichtheid en verrassende schrijfstijl neemt de auteur de lezer opnieuw mee in een ontroerend verhaal.
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar ontvangen van uitgeverij Hartklopper in ruil voor mijn recensie en deelname aan de blogtour.
Uitgeverij: Hartklopper
Genre: roman
Cover en flaptekst:
Een veelvoud aan blauwtinten. Een hand met daarin een stuk gesteente. Het omhulsel afgebroken en zo laat het de kern in schitterende, twinkelende en adembenemende kleuren zien.
De auteurs foto en tekst vind ik een waardevolle toevoeging.
Quote:
Bron: achterflap boek:
‘Niets in onze relatie lijkt volgens een vast patroon te ontwikkelen. In een wonderlijke choreografie van kunstige passen hebben we om elkaar heen gedanst om elkaar te leren kennen, af te tasten, aan te trekken en af te wijzen. Tot ik twee maanden geleden tot mijn eigen verrassing ontdekte dat ik — in een verborgen plekje van mijn hart dat ik blindelings vertrouw — de sprong allang had gemaakt.’
Mooie tekst:
Love
1 Corinthians 13 New International Verse
13 If I speak in the tongues of men or of angels, but do not have love, I am only a resounding gong or a clanging cymbal. If I have the gift of prophecy and can fathom all mysteries and all knowledge, and if I have a faith that can move mountains, but do not have love, I am nothing. If I give all I possess to the poor and give over my body to hardship that I may boast, but do not have love, I gain nothing.
Love is patient, love is kind. It does not envy, it does not boast, it is not proud. It does not dishonor others, it is not self-seeking, it is not easily angered, it keeps no record of wrongs. Love does not delight in evil but rejoices with the truth. It always protects, always trusts, always hopes, always perseveres.
Love never fails. But where there are prophecies, they will cease; where there are tongues, they will be stilled; where there is knowledge, it will pass away. For we know in part and we prophesy in part, but when completeness comes, what is in part disappears. When I was a child, I talked like a child, I thought like a child, I reasoned like a child. When I became a man, I put the ways of childhood behind me. For now we see only a reflection as in a mirror; then we shall see face to face. Now I know in part; then I shall know fully, even as I am fully known. And now these three remain: faith, hope and love. But the greatest of these is love.
Het verhaal:
Na een kunstige dans van ontmoeten, afstand houden en aantrekken ontdekt Norah dat ze klaar is voor de nieuwe kans die het leven haar geeft, met Marc. Hoe gaan ze om met hun verzwegen levensverhalen?
Als Norah ‘ja’ zegt op het voorstel van Marc start voor hen samen een nieuwe periode waarin ze elkaars familie en achtergrond beter leren kennen. Is er voldoende ruimte om te ontdekken hoe de verborgen verhalen die ze allebei met zich meedragen een plekje krijgen in het leven dat ze samen willen opbouwen? Of zijn de gevolgen van hun geheimen te groot en de kraters die geslagen zijn dieper dan liefde kan herstellen?
Mijn leesbeleving:
Ruimte is het slotstuk van de Norah trilogie die begon met deel een Lichter. Eerst ziet Norah alles zwaar en donker in en vindt zij de enige uitweg de eeuwigheid. Dan ontmoet zij Ron, die haar soulmate blijkt te zijn, doordat ze nu samen is met hem wordt alles Lichter. In Uitzicht rouwt ze volop om alles wat zij verloren heeft. Toch wordt ze ook hier stap voor stap geheeld door haar ontmoeting met Marc. Ze krijgt Uitzicht op nieuw levensgeluk. En in het afsluitende deel Ruimte krijgt zij “de” vraag voor een verbintenis met de liefde van haar leven.
Opnieuw raakte Elje van Turennout mij ongekend diep met haar verhaal. Ik reflecteer en herken mijzelf nog steeds in Norah. En doordat ik Marc nu ook dieper in de ogen kon kijken zag ik in hem mijn man. De ruimte die door middel van praten gecreëerd wordt in traumatisch ingewikkelde rouw gaf ook bij mij een luide klik van puzzelstukjes die op hun plaats vielen. Ook ik ga nog steeds door diverse traumatische vormen van rouw. Recent door het verlies van mijn beppe, het verlies van mijn zoon maar ook het verlies van mijn gezondheid door NAH en psychische problematiek. Door het verhaal van Marc kon ik ervaren en zien hoe mijn man mij beleeft en ziet. Kon ik voorzichtig leren inzicht in mijn man te krijgen. Om nog dieper in gesprek te kunnen gaan. Hij heeft graag overal controle over. Dat biedt hem ruimte en zekerheid. Door zijn ASS-brein is aanraking erg lastig. Ditzelfde geldt voor mij. Mede doordat ik zes weken te vroeg geboren werd en op 1.5-jarige leeftijd meningitis met hoge koorts en coma opliep. Huid op huidcontact was niet mogelijk al hoe graag mijn ouders dat ook wilden. Dat heeft mij gevormd. Toch blijven mijn man en ik erover in contact. Proberen we elkaar op andere manieren te koesteren, vast te houden. En als het dan toch intiem wordt dan geven wij elkaar liefdevolle ruimte om weer bij te komen. Met behulp van hulpverlening komen we een heel eind.
Het onderzoeken op stapsgewijze manier van de ontstane kraters en lege plekken in het leven van Norah en Marc vond ik ontzettend emotioneel, fascinerend en leerzaam. Ook het geduld, de nooit aflatende liefde van Marc en Norah bewonder ik diep. Dit verhaal is zo beeldend geschreven dat ik de heerlijke koffie smaken proefde op mijn tong en de geuren kon ruiken. De zee kon ruiken, de wind voelde op mijn huid, de scherpte van de rotsformaties onder mijn vingertoppen voelen. De kloof eerst donker en dicht daarna steeds opener en lichter. Eerst geen uitzicht maar later wel en de ruimte die je eerst niet ziet lucht op.
De personages zijn ook nu gedetailleerd uitgewerkt. Ze gaan diepgaande dialogen aan. Ze maken een zichtbare ontwikkeling door. Het in contact blijven met dierbaren waarmee je ingrijpende levenszaken meegemaakt hebt is niet gemakkelijk. Als je de woorden niet durft uit te spreken die je gevoel bloot leggen, dan is non-verbale communicatie en elkaars aanraking ook prima. Maar eerst de woorden daarvoor vinden is een heel proces. Maar dit proces wordt door Elje ongelooflijk mooi uitgediept en verwoord. Metaforisch, in ieder woord mijn emoties aanrakend. En volgens mij is “de” vraag wil je je met mij verbinden middels het huwelijk voor ieder mens spannend. Je kunt je afvragen is dit het ultieme? Moet ik het zien als een werkwoord, groeien we er samen in? Moet je bij tegenslag opgeven of moet je elkaar ruimte gunnen? Moet je in dialoog elkaar blijven? Is een bepaald huwelijksjubileum altijd knap, altijd liefdevol of verzwijgen de meeste mensen de schaduwen, de rauwe randen en de dieptepunten? Is het uiterlijke schijn omdat de echte waarheid een te schel geluid heeft? Waarom passen sommigen bij elkaar? Is dat gebaseerd op verliefdheid, een maatjes gevoel of op gezamenlijke levensstijl en overtuiging? Continu fascinerend en uitdagend vind ik.
De verhalen van zowel Norah en Marc komen samen in de plot. Samen op weg naar een gouden toekomst. Ik ga hen zeker missen maar kijk ook uit naar andere verhalen van Elje van Turennout. Ik ben groot fan.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren
Een verhaal met diepgang, een prachtig beeldende schrijfstijl. Een verhaal dat al je emoties beroert. De delen zijn prima los te lezen maar de gehele trilogie lezen raad ik toch aan. Dan zie je het volledige proces, de volledige reis van Norah en allen die haar zo dierbaar zijn. En leven daar waar het “lichter” is, is enger en vergt meer verantwoordelijkheid dan het beschermende duister. Het leven dat “uitzicht” biedt op nieuw levensgeluk maar waarin verleden ook plek krijgt in de levens rugzak. De conclusie dat door te praten, te reflecteren, te uiten, te leren van elkaar en inzichten krijgen in bepaalde opstellingen ruimte vrij komt en de zwaarte van je gemoed verdwijnt. Dat geslagen kraters kunnen helen. Dat er “ruimte” voor hernieuwde liefde, geluk en meer lucht komt. Dat geliefde dierbaren gewoon hun “ruimte” in jouw leven in mogen nemen. Niet meer visueel zichtbaar maar wat je in je hart bewaart raak je nooit meer kwijt.
Het bijbelvers 1 Corinthians 13 achterin vind ik magnifiek verweven met dit verhaal.
Hartelijk dank Elje van Turennout dat ik jouw trilogie mocht lezen en recenseren met ruimte als slotstuk. Hartelijk dank Hartklopper uitgeverij voor de boeken van Elje.
Ruimte
Proloog:
Opgetild uit de geuren en kleuren, het bonken en schuren, het fluiten en knarsen dat hem in verwarring brengt. Het laken dat ongezien al zijn leven lang zijn lichaam bedekt en hem beperkt binnen de grenzen van tijd en ruimte, wordt met een elegante zwaai van hem afgehaald, dwarrelt neer en blijft achteloos achter. En dan ziet hij het. Ziet hij de eindeloze ruimte. Een lichtpunt in de eeuwigheid.
Deel 3 in de Norah trilogie:
Deel 1: Lichter
Bron: website Hartklopper uitgeverij:
‘In mijn wangen en oren prikken ijskoude naalden. Ik frons om de huid van mijn voorhoofd te bewegen. Door mijn hoofd tollen dezelfde gedachten keer op keer voorbij.
Eerder op de dag heeft zich daar het idee genesteld dat het ijskoude water de snelste manier is om mijn doel te bereiken. De snelste route van de aarde naar de hemel. Een onderkoelde dood op de weg daarheen.
Ik wil niet langer leven. Ik ben te moe en te bang. Moe van alles niet goed doen - zo weinig is volmaakt. Moe van het vallen en het falen.
Ik ben bang voor het leven. Ik weet niet waar ik hoor en óf ik hier wel hoor…’
Deel 2: Uitzicht
Bron: website Hartklopper uitgeverij:
‘Vandaag is weer zo’n dag. Zo’n dag dat het niet lukt.
De scherpe, smalle vlakken van mijn tanden staan gekerfd in mijn onderlip.
Ik heb me nooit eerder gerealiseerd dat rouwen zo hard werken is.
Ieder stukje dat ik heb verloren moet op één of andere manier opnieuw langskomen.
Ik moet het bekijken, voelen, erkennen, ervan houden en dan met opeengeklemde kaken loslaten.
Tot ik alles in mijn handen heb gehad.
Dat was in elk geval wat ik dacht…’
Deel 2:
Auteur :
Elje van Turennout:
(1981) schrijft in het dagelijks leven als beleidsadviseur in de zorg voornamelijk memo's en beleidsstukken. Voor deze roman kiest ze een heel ander verhaal. Met een ontspannen lichtheid en verrassende schrijfstijl neemt de auteur de lezer opnieuw mee in een ontroerend verhaal.
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar ontvangen van uitgeverij Hartklopper in ruil voor mijn recensie en deelname aan de blogtour.
Uitgeverij: Hartklopper
Genre: roman
Cover en flaptekst:
Een veelvoud aan blauwtinten. Een hand met daarin een stuk gesteente. Het omhulsel afgebroken en zo laat het de kern in schitterende, twinkelende en adembenemende kleuren zien.
De auteurs foto en tekst vind ik een waardevolle toevoeging.
Quote:
Bron: achterflap boek:
‘Niets in onze relatie lijkt volgens een vast patroon te ontwikkelen. In een wonderlijke choreografie van kunstige passen hebben we om elkaar heen gedanst om elkaar te leren kennen, af te tasten, aan te trekken en af te wijzen. Tot ik twee maanden geleden tot mijn eigen verrassing ontdekte dat ik — in een verborgen plekje van mijn hart dat ik blindelings vertrouw — de sprong allang had gemaakt.’
Mooie tekst:
Love
1 Corinthians 13 New International Verse
13 If I speak in the tongues of men or of angels, but do not have love, I am only a resounding gong or a clanging cymbal. If I have the gift of prophecy and can fathom all mysteries and all knowledge, and if I have a faith that can move mountains, but do not have love, I am nothing. If I give all I possess to the poor and give over my body to hardship that I may boast, but do not have love, I gain nothing.
Love is patient, love is kind. It does not envy, it does not boast, it is not proud. It does not dishonor others, it is not self-seeking, it is not easily angered, it keeps no record of wrongs. Love does not delight in evil but rejoices with the truth. It always protects, always trusts, always hopes, always perseveres.
Love never fails. But where there are prophecies, they will cease; where there are tongues, they will be stilled; where there is knowledge, it will pass away. For we know in part and we prophesy in part, but when completeness comes, what is in part disappears. When I was a child, I talked like a child, I thought like a child, I reasoned like a child. When I became a man, I put the ways of childhood behind me. For now we see only a reflection as in a mirror; then we shall see face to face. Now I know in part; then I shall know fully, even as I am fully known. And now these three remain: faith, hope and love. But the greatest of these is love.
Het verhaal:
Na een kunstige dans van ontmoeten, afstand houden en aantrekken ontdekt Norah dat ze klaar is voor de nieuwe kans die het leven haar geeft, met Marc. Hoe gaan ze om met hun verzwegen levensverhalen?
Als Norah ‘ja’ zegt op het voorstel van Marc start voor hen samen een nieuwe periode waarin ze elkaars familie en achtergrond beter leren kennen. Is er voldoende ruimte om te ontdekken hoe de verborgen verhalen die ze allebei met zich meedragen een plekje krijgen in het leven dat ze samen willen opbouwen? Of zijn de gevolgen van hun geheimen te groot en de kraters die geslagen zijn dieper dan liefde kan herstellen?
Mijn leesbeleving:
Ruimte is het slotstuk van de Norah trilogie die begon met deel een Lichter. Eerst ziet Norah alles zwaar en donker in en vindt zij de enige uitweg de eeuwigheid. Dan ontmoet zij Ron, die haar soulmate blijkt te zijn, doordat ze nu samen is met hem wordt alles Lichter. In Uitzicht rouwt ze volop om alles wat zij verloren heeft. Toch wordt ze ook hier stap voor stap geheeld door haar ontmoeting met Marc. Ze krijgt Uitzicht op nieuw levensgeluk. En in het afsluitende deel Ruimte krijgt zij “de” vraag voor een verbintenis met de liefde van haar leven.
Opnieuw raakte Elje van Turennout mij ongekend diep met haar verhaal. Ik reflecteer en herken mijzelf nog steeds in Norah. En doordat ik Marc nu ook dieper in de ogen kon kijken zag ik in hem mijn man. De ruimte die door middel van praten gecreëerd wordt in traumatisch ingewikkelde rouw gaf ook bij mij een luide klik van puzzelstukjes die op hun plaats vielen. Ook ik ga nog steeds door diverse traumatische vormen van rouw. Recent door het verlies van mijn beppe, het verlies van mijn zoon maar ook het verlies van mijn gezondheid door NAH en psychische problematiek. Door het verhaal van Marc kon ik ervaren en zien hoe mijn man mij beleeft en ziet. Kon ik voorzichtig leren inzicht in mijn man te krijgen. Om nog dieper in gesprek te kunnen gaan. Hij heeft graag overal controle over. Dat biedt hem ruimte en zekerheid. Door zijn ASS-brein is aanraking erg lastig. Ditzelfde geldt voor mij. Mede doordat ik zes weken te vroeg geboren werd en op 1.5-jarige leeftijd meningitis met hoge koorts en coma opliep. Huid op huidcontact was niet mogelijk al hoe graag mijn ouders dat ook wilden. Dat heeft mij gevormd. Toch blijven mijn man en ik erover in contact. Proberen we elkaar op andere manieren te koesteren, vast te houden. En als het dan toch intiem wordt dan geven wij elkaar liefdevolle ruimte om weer bij te komen. Met behulp van hulpverlening komen we een heel eind.
Het onderzoeken op stapsgewijze manier van de ontstane kraters en lege plekken in het leven van Norah en Marc vond ik ontzettend emotioneel, fascinerend en leerzaam. Ook het geduld, de nooit aflatende liefde van Marc en Norah bewonder ik diep. Dit verhaal is zo beeldend geschreven dat ik de heerlijke koffie smaken proefde op mijn tong en de geuren kon ruiken. De zee kon ruiken, de wind voelde op mijn huid, de scherpte van de rotsformaties onder mijn vingertoppen voelen. De kloof eerst donker en dicht daarna steeds opener en lichter. Eerst geen uitzicht maar later wel en de ruimte die je eerst niet ziet lucht op.
De personages zijn ook nu gedetailleerd uitgewerkt. Ze gaan diepgaande dialogen aan. Ze maken een zichtbare ontwikkeling door. Het in contact blijven met dierbaren waarmee je ingrijpende levenszaken meegemaakt hebt is niet gemakkelijk. Als je de woorden niet durft uit te spreken die je gevoel bloot leggen, dan is non-verbale communicatie en elkaars aanraking ook prima. Maar eerst de woorden daarvoor vinden is een heel proces. Maar dit proces wordt door Elje ongelooflijk mooi uitgediept en verwoord. Metaforisch, in ieder woord mijn emoties aanrakend. En volgens mij is “de” vraag wil je je met mij verbinden middels het huwelijk voor ieder mens spannend. Je kunt je afvragen is dit het ultieme? Moet ik het zien als een werkwoord, groeien we er samen in? Moet je bij tegenslag opgeven of moet je elkaar ruimte gunnen? Moet je in dialoog elkaar blijven? Is een bepaald huwelijksjubileum altijd knap, altijd liefdevol of verzwijgen de meeste mensen de schaduwen, de rauwe randen en de dieptepunten? Is het uiterlijke schijn omdat de echte waarheid een te schel geluid heeft? Waarom passen sommigen bij elkaar? Is dat gebaseerd op verliefdheid, een maatjes gevoel of op gezamenlijke levensstijl en overtuiging? Continu fascinerend en uitdagend vind ik.
De verhalen van zowel Norah en Marc komen samen in de plot. Samen op weg naar een gouden toekomst. Ik ga hen zeker missen maar kijk ook uit naar andere verhalen van Elje van Turennout. Ik ben groot fan.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren
Een verhaal met diepgang, een prachtig beeldende schrijfstijl. Een verhaal dat al je emoties beroert. De delen zijn prima los te lezen maar de gehele trilogie lezen raad ik toch aan. Dan zie je het volledige proces, de volledige reis van Norah en allen die haar zo dierbaar zijn. En leven daar waar het “lichter” is, is enger en vergt meer verantwoordelijkheid dan het beschermende duister. Het leven dat “uitzicht” biedt op nieuw levensgeluk maar waarin verleden ook plek krijgt in de levens rugzak. De conclusie dat door te praten, te reflecteren, te uiten, te leren van elkaar en inzichten krijgen in bepaalde opstellingen ruimte vrij komt en de zwaarte van je gemoed verdwijnt. Dat geslagen kraters kunnen helen. Dat er “ruimte” voor hernieuwde liefde, geluk en meer lucht komt. Dat geliefde dierbaren gewoon hun “ruimte” in jouw leven in mogen nemen. Niet meer visueel zichtbaar maar wat je in je hart bewaart raak je nooit meer kwijt.
Het bijbelvers 1 Corinthians 13 achterin vind ik magnifiek verweven met dit verhaal.
Hartelijk dank Elje van Turennout dat ik jouw trilogie mocht lezen en recenseren met ruimte als slotstuk. Hartelijk dank Hartklopper uitgeverij voor de boeken van Elje.
2
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Boekenpearls76
Gesponsord
Aan het lot kun je niet ontsnappen ... of wel?
Intermezzo is een prachtige roman over broers en geliefden, van dé literaire stem uit Ierland.
Door de late middeleeuwen letterlijk aan te raken blaast Van Loo ons verre verleden meer dan ooit nieuw leven in.
Een ode aan de Hollandse keuken en de smaak van thuis.
Meer dan 200 recepten voor de kerstdagen.
Superdikke editie met 3D-beeld, geuren en vele andere extra's!
Het leukste cadeau voor iedereen: lol verzekerd!
Toine Heijmans neemt zijn lezers mee naar de uiterwaarden, de laatste Nederlandse wildernis.
Een roman over iemand die floreert als onderzoeker, maar zich het comfortabelst voelt als ze zelf in de schaduw blijft
In Lijtje deelt Harmen van Straaten ontroerende, grappige en herkenbare verhalen over zijn dementerende moeder.
De schitterende beelden en poëtische teksten vertellen het verhaal van een bijzondere vriendschap, tussen het meisje en de drie dieren.
Een magisch coming-of-age-verhaal over een jongen die zijn eerste weekend zonder zijn ouders doorbrengt. . . en een leeuw die op hem komt passen.
Een thriller over verloren zielen, familiebanden en dodelijke loyaliteit.
Deze nieuwe fase kan er een zijn van vreugde, vervulling en verdieping.
De Gouden Griffel-winnaar in een luxe uitgave!
De auteur van Het meisje in de trein is terug! Ligt de waarheid op het eiland begraven?
Kenia, 1926. De jonge Ivy staat voor grote uitdagingen. Ondertussen is Ranjana, een jonge Indiase vrouw, op de vlucht.
Een nieuwe, inclusieve geschiedenis van het vroegst bewoonde continent van de wereld.
Een prachtig overzicht van de liefdespoëzie, van de vroege middeleeuwen tot nu
Hoe kunnen we ons een weg banen door dit alles?
Drie jaar geleden overleed haar beste vriendin, en sindsdien staat Erins leven stil.
Kenia, 1910. Als de jonge Ivory meereist met haar vader op safari, wordt ze onmiddellijk verliefd op het land en de natuur
