Six more months of June

Recensie van:
Six more months of June
Auteur: Daisy Garrisson
Bron: www.blossombooks.nl
Daisy Garrison studeerde af aan de Northwestern University en woont in Brooklyn. Six More Months of June is haar eerste boek en gaat over de opwindende hoogtepunten en rommelige dieptepunten die plaatsvinden in de laatste weken van de middelbare school.
‘Of ik in soulmates geloof? Daarover verander ik heel vaak van gedachten. Meestal hangt het samen met hoe leuk ik iemand vind. Dat is alles wat ik erover ga zeggen, haha.’ – Daisy Garrison
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar ontvangen van uitgeverij Blossom Bloom in ruil voor mijn deelname aan de chicklit.nl leesclub op Facebook o.l.v. Hilma Werff en mijn recensie.
Uitgeverij:
Blossom Bloom
Genre: feelgood
Cover en flaptekst:
Ik vind de kleuren combinatie prachtig. De titel had wat minder pontificaal gemogen met een andere kleur had het wat rustiger geleken. Verder een lief plaatje van twee jonge mensen. Eerst dacht ik waarom die titel in het Engels? Maar hoe meer ik erover nadenk hoe positiever ik het vind. Want in het Nederlands vertaald kan wel maar dan loopt die titel toch minder, struikel je erover. Voor mij persoonlijk is ie meer catchy en nieuwsgierig makender. Dus prima gedaan.
De flaptekst nodigt de lezer tot lezen uit.
Quote:
Nu ik het boek uit heb vind ik pagina 300 quote waardig. En heel persoonlijk. Zo denk ik zelf ook: zelf voel ik me vaak niets waard (door dat gepest), een ander is verheven boven mij. Twijfelen over de zin en de waarde van mijn leven. Leef ik het leven voor mijzelf of voor mijn kinderen en man. Die mindset is lastig. Maar deze tips vind ik zoooo emotioneel mooi.
Mooie tekst:
Bron: achterkant boek
Ze is mijn beste vriendin. Yup, dat is alles. Maar het is niet niks. Ik vind haar de leukste.
Hij is net een magneet. Of de zon. De zon is stralend en warm en zo.
Het verhaal:
Een vriendschap die ontstond op de basisschool: Mina die Caplan hielp met leren lezen. Caplan is extrovert, sociaal en heeft verkering met het mooiste meisje van de klas. Mina is introvert en is het liefst alleen. Altijd aan het lezen. Toch zijn ze onafscheidelijk.
Maar dan vraagt Quinn, Caplan zijn vriend, Mina mee uit. Er gaat een nieuw sociale wereld voor haar open. Opeens begint Caplan zich af te vragen of zijn gevoelens voor Mina puur vriendschappelijk zijn.
Mijn leesbeleving:
Ik begon te lezen en bleef geboeid door lezen. De hoofdstukken vlogen voorbij. Beeldende schrijfstijl dat vond ik ook erg prettig lezen. De schrijfstijl is vlot en soms metaforisch.
Niet zoetsappig naar uit het echte leven gegrepen. Leuk die afwisseling tussen wie het verhaal verteld en ook duidelijk. Een prima verhaal. Boeiend, duidelijk, intrigerend en fijn lezen.
De personages hebben allemaal hun eigen karakter met bijbehorend gedrag. Sommige sloot ik gelijk in mijn hart en anderen kon ik wel wurgen. Dat pestgedrag van sommige personages raakte mij persoonlijk diep. Wakkerde mijn eigen pest verleden aan. Altijd iemand op uiterlijk, gedrag of karakter aanvallen. Bah zoek een andere hobby.
Het thema is mooi verwerkt in het verhaal. De opbouw is goed, de afwisseling tussen het ik verhaal van Caplan en Mina sterk. Het blijft boeiend. De spanningsboog zit in het feit dat je wilt weten hoe de levens van Mina en Caplan en hun vrienden verder zal gaan. Ik vond het leuk dat de mentale wereld van jongeren uitgebreid belicht werd. Van buiten kun je met heel veel maskers werken maar soms werken ze niet meer en moet je ze afwerpen om dan in je nakie als het ware je echte oprechte ik te tonen. Dit betekent ook excuses voor naar gedrag. Het pestgedrag raakte mij diep en de schuttingtaal had om mij niet gehoeven.
Het losgaan met alcohol en drugs, om maar niet te hoeven voelen, had om mij niet gehoeven. De openheid over seksualiteit vond ik daarentegen wel heel goed en laat aan jongeren ook zien dat dit bij het leven hoort. Ook het “Me Too” gedeelte vond ik indrukwekkend en is hopelijk helend en steunend voor lotgenoten.
Sommige ouders in het boek verdienen niet de ouder van het jaar award. Maar andere ouders durven zich in hun kind te verplaatsen en dat zorgt voor gouden momenten in dit boek. Mina is mijn favoriete personage. Ze doet me het meeste aan mijzelf denken op de manier hoe ze doet en denkt. Onze levens hebben raakvlakken. Haar mentale wereld lijkt op de mijne. De liefde voor boeken delen we. Ook de mentale toestand van de moeder herken ik bij mijzelf.
De personages hebben een groei doorgemaakt gedurende het verhaal. Ze zijn bij henzelf te rade gegaan en hebben hun gedrag geëvalueerd en door deze zelfreflectie zijn ze anders in het leven komen staan. Door te gaan praten met mensen die ze anders voorbij liepen of zwart maakten.
Het verhaal had de hele tijd mijn aandacht omdat het alle kanten op ging. Diepgaand op de emoties van een ieder, dan weer humoristisch, rauw, eerlijk om vervolgens weer indrukwekkend te zijn.
De plot vond ik emotioneel en mooi.
Mijn mening:
Dit boek geef ik 4 hartjes.
In de toekomst zou ik graag meer lezen van deze auteur.
Hartelijk dank Chicklit.nl, Hilma Werff en Blossom Books dat ik mee mocht doen aan deze leesclub.