Stormfront

Recensie van:
Stormfront
Het fluisterende woud deel twee
Deel 1: Wildvuur
Auteur :
Elmar Otten (1972) is geboren en opgegroeid in Voorhout en heeft fysische geografie/milieukunde gestudeerd. Natuur neemt in zijn werk een centrale plek in en is terug te voeren op de tijd die hij in zijn jeugd doorbracht in de bossen rondom Plein, een piepklein dorpje in de Eifel en later in het woud van Fontainebleau, waar hij nog steeds graag heen gaat om te boulderen (een klimsport). Elmar Otten begon te schrijven in zijn tienerjaren. Met de fantasyroman Wildvuur maakte hij in 2022 zijn officiële debuut. In het dagelijks leven is Elmar werkzaam als belangenbehartiger milieu en veiligheid. Daarvoor was hij zo’n twintig jaar actief als copywriter en redacteur voor verschillende magazines. Als hij niet aan het schrijven of klimmen is, speelt hij graag piano of een bordspel of vermaakt zich met het kijken van filmpjes over bushcraft.
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar ontvangen van de auteur zelf in ruil voor mijn recensie.
Uitgeverij: Tussentijd
Genre: fantasy
Cover en flaptekst:
Een schitterende kleur blauw op de cover. Een oranje blauw gekleurde berg. Alsof je die echt zelf over moet klimmen om het verhaal te beginnen.
De flaptekst is informerend en indrukwekkend.
Quote:
Hoofdstuk 1
Koning Haluwérdan nam zijn kroon af, draaide hem rond in zijn handen en legde hem voorzichtig op de stenen borstwering voor hem. De toren die hij zojuist had beklommen verschafte hem vrij uitzicht op het westen, over de uitlopers van het Kopergebergte. Overdag was zelfs de gerimpelde schittering van de zee te zien. Nu zag hij alleen een oranje gloed, ook al was de zon al enkele uren onder. De toren was opgetrokken tegen de flank van zijn paleis in Koningsberg, de grootste en hoogste stenen constructie van Miravië.
Het was een prestatie die tot de verbeelding sprak en het aanzien van de Kroon tot ver voorbij de landsgrenzen vergrootte, vond hij. Hij blies een wolkje adem de nacht in.
‘De zomer loopt ten einde.’
De man naast hem knikte, starend in de verte. Het Westwald sluimerde aan de voet van het Kopergebergte, de dalen verscholen onder nevels. Waakvuren op de stadsmuren onthulden de contouren van de hoofdstad en deelden de duisternis aan beide zijden in tweeën. Het woud strekte zich uit tot aan de kust, waar een felle gloed de wolken deed oplichten.
‘Zijn we alleen?’ vroeg Haluwérdan.
‘Nee, Sire, er staat een wachter binnen gehoorsafstand.’
De koning draaide zich naar het zwakverlichte trapgat, maar zag niemand. ‘Wachter, laat ons alleen,’ beval hij desondanks.
‘Jawel, Sire,’ zei iemand.
Hij hoorde voetstappen wegsterven en zocht op het gezicht van de man naast hem naar bevestiging.
‘Hij is weg.’
‘Een van je vele opmerkelijke talenten, Grisaldorn.’ De man haalde zijn iets ongelijke schouders op. ‘Als je lang genoeg in het donker leeft, ontwikkel je vanzelf goeie zintuigen.’ In zijn stem klonk geen trots of droefheid door, er werd slechts een feit geconstateerd. Hij bestudeerde onbewogen het oranje gekleurde wolkendek dat aan de horizon hing. ‘Met zo’n vuurzee moet heel Zweemoed in brand staan. Een tactische blunder van onze vijand?’
Mooie tekst:
“Ik zal je een volk geven. Voer je stenen strijd.”
Het verhaal:
“Ik zal je een volk geven. Voer je stenen strijd.”
Verlies…
Op de vlucht voor de Tarealar zoekt Vesper bescherming in Koningsberg. Hij is opgelucht dat hij bevrijd is van zijn rol als kind-god, maar verscheurd door het verlies van zijn moeder. Gescheiden van zijn broer vindt hij in de tunnels onder de ommuurde hoofdstad van Miravië nieuwe bondgenoten.
Hoop…
Een onverwachte leermeester helpt Vesper zijn vermogens te ontdekken en voor het eerst heeft Vesper hoop dat hij de door hem veroorzaakte invasie kan afslaan en zijn schuld kan inlossen. Maar de lessen gaan traag en ook binnen de muren heeft hij vijanden.
Oorlog…
In het leger van de prins voeren zijn dorpsgenoten Fir en Ardon een felle strijd om de opmars van de Tarealar te vertragen. Kan Koningsberg standhouden tot de bevrijdende najaarsstormen arriveren? Hoe ver durven Vesper en zijn broer Or te gaan om de vijand buiten de muren te houden? De verboden boekrollen in de koninklijke bibliotheek bevatten een radicale oplossing.
Mijn leesbeleving:
Opnieuw een prachtig voorwoord van Bellander. Mooi hoe hij constateert dat zijn lezers publiek weer van de partij is. Opnieuw een verhaal vol mysterie, spanning, verraad, woede, verdriet, verlies maar bovenal een strijd die steeds heftiger wordt toegerekend naar een ogenschijnlijk macaber hoogtepunt.
Ik leerde Vesper nog beter kennen. Maar dat gold ook voor de andere personages. Opnieuw liep ik in hun kielzog mee. Continu opmerkzaam of de vijand mij niet zag. Waardevolle en diepgaande vriendschappen worden gesloten. Geheimen die geopenbaard worden lijken eerst het begin van het einde te zijn. Maar door erover te praten is er ook de mogelijkheid om unieke krachten te bundelen.
Het tastbare verdriet van Vesper raakte mij diep. Moederloos en ook niet weten waar je broer is was vreselijk. Maar als hij dan toch in de verborgenheid van een nieuwe stad nieuwe bondgenoten vindt gaf mij dat nieuwe hoop. Ook de bijzondere sessies met een ervaren leermeester vond ik erg fascinerend.
De verbetenheid van de strijd tegen een machtige opmars van de bijkans voelde ik in iedere porie van mijn lijf. De afschuwelijke, rauwe en nietsontziende strijd maakte me moedeloos. Wanneer kwam er een einde aan? Een koninklijke macht die alles licht opvat en met humor bedekt vond ik vaak frustrerend maar soms ook grappig. De verborgen duisternis in iemands ziel vond ik moeilijk te doorgronden.
De plot zag ik niet aankomen en maakte me intens droevig en verslagen. Zou het soelaas bieden of was alles tevergeefs? Het einde is verbijsterend en maakte me opnieuw nieuwsgierig naar een mogelijke clou.
Ik probeerde verwoed een antwoord te vinden in de eerste bladzijden van deel 3. Wederom heerlijk mystiek, grimmig en niets aan de verbeelding overlatend.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
Opnieuw ging ik mee op reis, op weg naar het vinden van bescherming, hoop op een oplossing. Ik vereenzelfdigde me opnieuw met Vesper. Ik voelde, zag en ervoer alles wat hij meemaakte. Ik keek door zijn ogen maar de wereld zoals hij deze zag. Wat een wilskracht en wat mooi dat hij bondgenoten vindt en hernieuwde kracht door de lessen van een sterke leermeester. Ook nu weer fascinerend hoe de talenten hun doel bereiken. Een ijzingwekkende en emotionele conclusie. Een plot die mij in verbijstering achter liet en deed fluisteren nee dit bestaat niet.
Een waardevolle toevoeging de eerste bladzijden van deel 3.
Ook dit deel zou ik ontzettend graag lezen en recenseren.
Ik merkte bij het lezen van deel 1 en 2 dat ik niet snel wilde lezen omdat ik het volledige verhaal wilde voelen en beleven. En uiteraard wilde ik de personages die mij zo dierbaar waren geworden gewoon niet missen: Vesper, Or en Bellander.