Wraak

Recensie van:
Wraak
Eindelijk staat ze oog in oog met haar tegenstander. Maar dan begint de nachtmerrie pas echt ….
Deel 3
Deel 1: Volmaakte onschuld
Wat als degene die je het meeste vertrouwt, je grootste vijand blijkt te zijn?
Deel 2: Gerechtigheid
Niets had haar kunnen voorbereiden op wat komen gaat…
Als je denkt dat je veilig bent heb je het mis…
Auteur:
Danielle Disser (1970) woont met man en poezen in de Gemeente Voorne aan Zee. Wraak is het laatste deel van de Julia Miller trilogie en het aangrijpende vervolg op Gerechtigheid en Volmaakte Onschuld waarmee Daniëlle Disser in 2022 debuteerde.
Wijze van lezen:
Recensie exemplaar ontvangen van auteur Danielle Disser in ruil voor mijn recensie en deelname aan de blogtour.
Uitgeverij: Best of Books
Genre: thriller
Cover en flaptekst:
Ik zie een brandend vuur in een oog dat me meewarig aankijkt. Spannend en nieuwsgierig makend beeld.
Een intense flaptekst die uitnodigt tot lezen de jacht op antwoorden is begonnen.
Een waardevolle toevoeging de auteurs informatie en de foto.
Quote:
Hoofdstuk 8:
Bron: www.danielledisser.nl
Al snel baan ik me een weg tussen de hoge naaldbomen en het struikgewas door. Het is hier aardedonker en ik zie geen hand voor ogen. Op de tast loop ik langzaam verder. ‘Au!’ hoor ik mezelf zeggen als een tak hard in mijn gezicht slaat. De striemende pijn op mijn wang gloeit nog een tijdje na terwijl ik mijn gezicht met opgeheven armen probeer te beschermen als ik verder loop. De kans dat ik misstap en mijn enkel kan verzwikken of me op een andere manier kan verwonden is groot, maar nu ik zo dichtbij mijn doel ben kan niets of niemand me nog tegenhouden. Stap voor stap kom ik steeds dichterbij Echo Lake en zie ik in de verte de contouren van een huisje opdoemen. Hoe dichterbij ik kom, hoe sneller mijn hart gaat bonzen. Hoe zal Scarlett reageren als ze beseft dat ik haar heb gevonden? Als ik vlakbij het huisje ben op zo’n vijftig meter afstand zie ik het flauwe schijnsel van een lamp die vermoedelijk in de woonkamer staat. Als ik bij het huisje aankom en ik langzaam de houten trap afdaal giert de adrenaline met 180 kilometer per uur door mijn aderen. Al mijn zintuigen staan op scherp terwijl ik ondertussen mijn rechterhand in mijn jaszak om het pistool geklemd hou.
Helemaal beneden stap ik voorzichtig de houten veranda op. Nu wordt het spannend. Zachtjes zet ik de ene voor de andere voet. Krrrak. ‘Shit!’, fluister ik zacht en durf me even niet meer te bewegen. Als de deur nu ineens opengaat is alles voor niets geweest. Maar het blijft stil. Godzijdank, dan slaapt ze waarschijnlijk en heeft ze niets in de gaten. Na zo’n tien seconden durf ik zachtjes verder te lopen. Als ik de voorkant van de veranda bereik buig ik over het hek heen en kan ik heel voorzichtig om de hoek naar binnen kijken. In de rechterhoek van de kamer brandt een heel klein lampje, maar ik zie geen enkel teken van leven.
Mooie teksten:
De mooiste lach, heeft de meeste tranen verwerkt. De mooiste ogen, verstoppen de grootste geheimen. En het liefste hart, voelt de meeste pijn.
‘Liefde en pijn zijn niet blind, maar worden verblind door het vuur dat ze zelf bij zich dragen.’
Nietzsche
Sommige geheimen kunnen beter voor altijd verborgen blijven…
Het verhaal:
Als Julia er in Gerechtigheid achter komt dat Scarlett, de nieuwe liefde van haar ex-echtgenoot Mark, degene is die haar jarenlang heeft gestalkt en zelfs heeft geprobeerd om haar en Mark te vermoorden, gaat ze in Wraak op onderzoek uit. Na een autorit van ruim elf uur komt Julia aan op de plek waar Scarlett zich zou bevinden. Er wacht haar echter een schokkende ontdekking. Wanhopig keert Julia terug naar Washington, waar ze zich overgeeft aan de eisen van Scarlett. Maar niet voor lang.
Met gevaar voor eigen leven weet Julia belangrijke informatie over Scarletts verleden te achterhalen. Wat dan aan het licht komt, plaatst alles in een ander perspectief en zet alle verhoudingen op scherp. Als ze opnieuw afreist naar Mount Desert Island en eindelijk oog in oog komt te staan met Scarlett, is de afschuwelijke waarheid desastreus voor beide vrouwen. Kan liefde het van haar winnen?
Mijn leesbeleving:
In dit laatste deel van de Julia Miller trilogie wordt er toegewerkt naar een huiveringwekkende finale die zijn weerga niet kent. Julia heeft zich er volledig in vastgebeten, wat ook begrijpelijk is na zoveel leed dat haar zowel psychisch als fysiek met grote regelmaat is aangedaan. Toch vergt het ook moed en lef om zelf achter Scarlett aan te gaan. Met als risico om je geliefden nooit meer te zien in dit aardse leven.
Vele malen maakte mijn maag de ene looping naar de andere van ingehouden spanning als Julia weer op onderzoek uitging. Meerdere malen werd ik diep getroffen door de ontdekkingen die zij deed en bedacht ik me hoe zou ik me gedragen in zo’n situatie? Door de beeldende schrijfstijl zag ik ook nu alles glashelder voor me en daardoor leefde ik met alles in mij mee. De ik-vorm versterkte dat nog meer. Verbazingwekkend wat verdriet, haat, jaloezie in iemand kunnen ontketenen. De afwisseling in perspectief van slachtoffer en dader is ook nu subliem gedaan.
Gaandeweg vallen alle puzzelstukjes op zijn plek. Medeleven en inlevingsvermogen had ik zeker voor diegene wiens leven vanaf het prille begin al zo ontzettend moeilijk was. Maar om dat nu op te lossen door oog om oog en tand om tand en vechten totdat de dood erop volgt dat vond ik allerminst juist. Gelukkig werd dat genuanceerder aangepakt.
Ook nu zijn de personages zo levensecht uitgewerkt dat ik het gevoel kreeg dat ik naast ze stond. En overal waar zij heengingen. Ook nu maken de personages een ontwikkeling door. Het uit verschillende perspectieven vertelde verhaal is ook nu weer tot in perfectie uitgewerkt. Daardoor blijft de spanning hoogtij vieren en blijft het boeiend. Vaak voelde ik het hart in de keel als er een noodzakelijke maar zeer gevaarlijke met niet voorziene consequenties werd uitgevoerd.
Ook de uitdrukking niets is wat het lijkt is op dit verhaal van toepassing. Dat cupido weliswaar raak geschoten heeft maar dat er dan enkel passie, liefde en we leven lang en gelukkig overblijven is een bittere desillusie. Net als je denkt na de plot alles wel gezien en beleefd te hebben blijkt dat je bedrogen uitkomt. De finale plottwist vond ik passend en ingenieus.
Nu is het moeilijk om definitief afscheid te moeten nemen van Julia Miller. Deze trilogie was zo exceptioneel knap geschreven dat je de spanning, intriges, huiveringwekkende gebeurtenissen, het kat-en muisspel, de ruimte voor liefde en passie gaat missen.
Ik heb genoten van deze trilogie. Daniëlle Disser heeft haar naam gevestigd.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
Een prima opbouw, niet gelijk alles weggevend maar plagerig telkens een stukje van de waarheid onthullen. De personages ook nu weer sterk neergezet. Ze komen op mij levensecht over. Alsof ik alles door hun ogen zag en beleefde. Doordat verleden en heden steeds meer met elkaar verweven raken wordt de gruwelijke waarheid achter alles steeds duidelijker. Maar of wraak dan gerechtvaardigd is en zoet of bitter smaakt dat weet ik niet.
De spanning viert in diverse vormen hoogtij. Gevoelens van boosheid, angst, verdriet, ontgoocheling en depressief zijn vieren hoogtij. Daarnaast is er ruimte voor verwondering, euforie, passie, liefde en hartzeer in alle mogelijke vormen. Wraak en genoegdoening voeren de boventoon. Komt er nu echt een winnaar uit de bus? Ik vind van niet aan beide kanten worden er wonden gelikt en is behoedzaam en verscholen leven een must om te overleven.
Toch brengt de plot een einde aan alle stress, verdriet, angst en op je hoede zijn. Maar de tijd zal het leren hoe het verder gaat. Als de angst je eenmaal te pakken heeft blijft deze volgens mij altijd achter als een echo in je hoofd en gestel.
Wat ik ook goed gedaan vond zijn de previews van de volgende delen in de trilogie. Dat maakt dat je gelijk de volledige serie wilt gaan lezen.
Ik heb genoten van deze trilogie. Ik raad deze bij iedere lezer aan. Ik denk dat we in de toekomst nog veel van Danielle Disser gaan horen. Ook het bezoeken van haar website www.danielledisser.nl is de moeite waard.