Lezersrecensie
Still got the 'Catfish' Blues
Ken je het programma Catfish nog? Waarin Nev en Max de persoon achter het internetaccount proberen te ontmaskeren? Dit verhaal gaat niet over het slachtoffer, maar over de 'faker' zelf.
Meet Texas. Veertien jaar en smoorverliefd op zijn klasgenoot André. Verlegen als Texas is, durft hij niks tegen zijn crush te zeggen. Bovendien weet hij zeker dat André straight is. Dus bietst hij een aantal foto's van een meisje op Instagram, Hilmar, en maakt een fake-account aan onder de naam Amy. Binnen no-time heeft hij contact met André en is er op een gegeven moment zelfs sprake van een beginnende vriendschap.
Totdat de vrienden van André het contact niet meer vertrouwen en aansturen op een ontmoeting. Uit pure wanhoop neemt Texas contact op met de echte Hilmar. Is zij hem bereid te helpen?
Een waarschuwing voor wanneer je begint met lezen: je wordt met een rotgang het verhaal in gesmeten. Het allereerste hoofdstuk is ontzettend vaag, waarbij je je afvraagt wat je in godsnaam aan het lezen bent. Binnen no-time is het fake account gemaakt en chat 'Amy' met André. No worries, je hebt niks gemist. Een uitgebreide introductie van Texas krijg je simpelweg niet. Oppervlakkigheid is het sleutelwoord voor de eerste paar hoofdstukken. Maar geen zorgen, je leert Texas beter kennen, krijgt beter zicht op de keuzes die hij maakt, de onzekerheden waar hij tegenaan loopt. En toch wordt hij, samen met de andere personages niet enorm uitgediept. Qua indruk blijft het een beetje la la, een beetje afstandelijk. Maar stoort dat? Neuh, niet echt, want de dingen die je moet weten, komen vanzelf, als je maar door blijft lezen.
Catfish Blues is een vermakelijk boek, een ontwikkelingsroman, met interessante thema's zoals online leven en biseksualiteit. Hoe wordt je gezien als je jezelf in real life niet durft te laten zien? Juist, je zet je online masker op. De cover is daarom zó goed gekozen en het is de reden dat dit boek mijn aandacht trok. Persoonlijk vind ik het de mooiste cover van dit jaar tot nu toe!
Meet Texas. Veertien jaar en smoorverliefd op zijn klasgenoot André. Verlegen als Texas is, durft hij niks tegen zijn crush te zeggen. Bovendien weet hij zeker dat André straight is. Dus bietst hij een aantal foto's van een meisje op Instagram, Hilmar, en maakt een fake-account aan onder de naam Amy. Binnen no-time heeft hij contact met André en is er op een gegeven moment zelfs sprake van een beginnende vriendschap.
Totdat de vrienden van André het contact niet meer vertrouwen en aansturen op een ontmoeting. Uit pure wanhoop neemt Texas contact op met de echte Hilmar. Is zij hem bereid te helpen?
Een waarschuwing voor wanneer je begint met lezen: je wordt met een rotgang het verhaal in gesmeten. Het allereerste hoofdstuk is ontzettend vaag, waarbij je je afvraagt wat je in godsnaam aan het lezen bent. Binnen no-time is het fake account gemaakt en chat 'Amy' met André. No worries, je hebt niks gemist. Een uitgebreide introductie van Texas krijg je simpelweg niet. Oppervlakkigheid is het sleutelwoord voor de eerste paar hoofdstukken. Maar geen zorgen, je leert Texas beter kennen, krijgt beter zicht op de keuzes die hij maakt, de onzekerheden waar hij tegenaan loopt. En toch wordt hij, samen met de andere personages niet enorm uitgediept. Qua indruk blijft het een beetje la la, een beetje afstandelijk. Maar stoort dat? Neuh, niet echt, want de dingen die je moet weten, komen vanzelf, als je maar door blijft lezen.
Catfish Blues is een vermakelijk boek, een ontwikkelingsroman, met interessante thema's zoals online leven en biseksualiteit. Hoe wordt je gezien als je jezelf in real life niet durft te laten zien? Juist, je zet je online masker op. De cover is daarom zó goed gekozen en het is de reden dat dit boek mijn aandacht trok. Persoonlijk vind ik het de mooiste cover van dit jaar tot nu toe!
1
Reageer op deze recensie