Lezersrecensie
VERWACHTINGEN
Ik kom hier nog op terug: winnaar van de Libris Literatuurprijs, stond op de leeslijst van de leeskring.
Immers, de winnaars van dergelijk prijzen moet je belonen door in ieder geval het boek te lezen. Met hoge verwachtingen ben ik aan het lezen geslagen. In het begin kreeg ik moeilijk grip op de inhoud en vroeg me af waar ik aan was begonnen: waar gaat het verhaal naar toe en wat wil de schrijver vertellen. Naarmate ik vorderde werden er lijnen zichtbaar. De tijdmachine, de jump unit, kwam in beeld en de roman kreeg een science fictieachtig karakter. Rob Hollander kon er voor kiezen om terug te gaan in de tijd naar een situatie die hij graag opnieuw wilde beleven en wellicht verandering in brengen. Hij bedacht om Mr.G.B.J. Hiltermann, de man van de brug, naar huis te brengen. In het verleden had hij hier naar zijn mening, toen hij gesignaleerd had dat aan de toestand iets niet klopte, in verzuimd. Het midden deel gaat niet alleen Rob Hollander terug in de tijd om situaties te veranderen, maar ook andere personages (zijn vroeger klasgenoten). Ten slotte kwamen bijna alle personages in een klooster terecht, waar ze de vraag samen onderzochten hoe dit allemaal heeft kunnen gebeuren. Af en toe ben ik het spoor bijster geraakt. Het is soms onduidelijk wat de werkelijkheid is en wat schijn. Op het einde van de proloog had ik namelijk gelezen dat Rob den Hollander onder een lamp zat: “hij zit onder de lamp en wil verzonnen zijn. Hij is het verhaal”. Dit geeft de indruk dat het verhaal zoals het beschreven is in het midden deel niet een realiteit is, maar in zijn geheel afspeelt in het hoofd van Rob Hollander. Het blijft enigszins gissen.
Er is meer uit het boek te halen dan bij een eerste keer lezen. Het is een boek wat vraagt om herlezen te worden. Er komen verschillende thema’s aan bod: bv. de functie van verhalen. De vraag die de lezer zich zelf kan stellen: heeft het zin om gepasseerde gebeurtenissen te veranderen, moeten we het leven niet accepteren zoals het gebeurd.
Rob van Essen is in staat om boeken ingenieus in elkaar te componeren. Het is jammer dat lezers dit als complex ervaren. Er zijn meerdere lagen te ontdekken en het is de moeite waard om het meer dan een keer te lezen om het beter te begrijpen.
Tien lezers van de leeskring hadden er moeite mee, het is niet uitgelezen of men heeft zich er doorheen geworsteld. Een persoon heeft er van genoten. Ze hadden andere verwachtingen.
Immers, de winnaars van dergelijk prijzen moet je belonen door in ieder geval het boek te lezen. Met hoge verwachtingen ben ik aan het lezen geslagen. In het begin kreeg ik moeilijk grip op de inhoud en vroeg me af waar ik aan was begonnen: waar gaat het verhaal naar toe en wat wil de schrijver vertellen. Naarmate ik vorderde werden er lijnen zichtbaar. De tijdmachine, de jump unit, kwam in beeld en de roman kreeg een science fictieachtig karakter. Rob Hollander kon er voor kiezen om terug te gaan in de tijd naar een situatie die hij graag opnieuw wilde beleven en wellicht verandering in brengen. Hij bedacht om Mr.G.B.J. Hiltermann, de man van de brug, naar huis te brengen. In het verleden had hij hier naar zijn mening, toen hij gesignaleerd had dat aan de toestand iets niet klopte, in verzuimd. Het midden deel gaat niet alleen Rob Hollander terug in de tijd om situaties te veranderen, maar ook andere personages (zijn vroeger klasgenoten). Ten slotte kwamen bijna alle personages in een klooster terecht, waar ze de vraag samen onderzochten hoe dit allemaal heeft kunnen gebeuren. Af en toe ben ik het spoor bijster geraakt. Het is soms onduidelijk wat de werkelijkheid is en wat schijn. Op het einde van de proloog had ik namelijk gelezen dat Rob den Hollander onder een lamp zat: “hij zit onder de lamp en wil verzonnen zijn. Hij is het verhaal”. Dit geeft de indruk dat het verhaal zoals het beschreven is in het midden deel niet een realiteit is, maar in zijn geheel afspeelt in het hoofd van Rob Hollander. Het blijft enigszins gissen.
Er is meer uit het boek te halen dan bij een eerste keer lezen. Het is een boek wat vraagt om herlezen te worden. Er komen verschillende thema’s aan bod: bv. de functie van verhalen. De vraag die de lezer zich zelf kan stellen: heeft het zin om gepasseerde gebeurtenissen te veranderen, moeten we het leven niet accepteren zoals het gebeurd.
Rob van Essen is in staat om boeken ingenieus in elkaar te componeren. Het is jammer dat lezers dit als complex ervaren. Er zijn meerdere lagen te ontdekken en het is de moeite waard om het meer dan een keer te lezen om het beter te begrijpen.
Tien lezers van de leeskring hadden er moeite mee, het is niet uitgelezen of men heeft zich er doorheen geworsteld. Een persoon heeft er van genoten. Ze hadden andere verwachtingen.
4
Reageer op deze recensie