Hartverwarmend verhaal

Winston en Bernice zijn buren, hebben een gedeelde tuin, maar kunnen het niet zo goed met elkaar vinden. Mede daardoor is de tuin overwoekerd en verwaarloosd. Iets waar ze zelf geen moeite mee hebben, maar wanneer ze mysterieuze enveloppen op de mat vinden met artikeltjes en foto’s van jaren waarin de tuin levendig en vol in bloei stond, gaan ze er toch anders naar kijken. Weten ze de strijdbijl te begraven en de tuin weer in ere te herstellen?

Je leest dit verhaal vanuit meerdere perspectieven en tijdlijnen. Waarbij je erachter komt dat de tuin in het verleden met veel liefde en toewijding werd verzorgd door Maya en Alma. Toen was het een gezellige en geliefde plek voor hen, maar ook voor de buurt. Deze verhaallijn vond ik mooi, maar ook zo nu en dan wat langdradig. Het heden wist me meer te pakken.

Beide verhaallijnen kwamen uiteindelijk op een prachtige manier samen, wat resulteerde in een mooi en hartverwarmende verhaal over goed voor jezelf zorgen, doen waar je gelukkig van wordt, vriendschap, liefde en mooie momenten met elkaar delen.

De schrijfstijl was fijn, liefdevol en beeldend. Het lezen van dit boek voelde voor mij aan als een warm bad. En hoewel ik echt genoten heb van dit verhaal, vond ik De troostbibliotheek van dezelfde auteur toch net iets beter. Al met al wel een fijne roman, die je gelezen wil hebben.

3,5 ster. Hier afgerond naar vier.