Lezersrecensie
Een openhartig inkijkje in de politiewereld.
In dit boek geeft Diederik de Geus een mooi en openhartig inkijkje in de politiewereld. Een wereld die voor mij redelijk vreemd was. Natuurlijk weet ik dat de politie buiten bekeuringen uitschrijven, ook vaak als eerste ter plekke is bij ongelukken en overvallen. Maar met dit boek heeft de auteur me laten inzien dat het werk van een politieagent veel meer omvattend is dan dat, want jee……..wat kreeg Diederik veel heftige zaken voor zijn kiezen. Het zou je bijvoorbeeld maar gebeuren dat je alleen rijdt en als eerste ter plaatsen bent bij een ongeluk met negen personen. Hoe kan je dan goed en adequaat hulpverlenen?
Door de toegankelijke en beeldende schrijfstijl had ik af en toe het gevoel zelf mee te lopen tijdens zijn diensten en samen opzoek te zijn naar de dader die gevlucht was. Diederik schrijft met zoveel gevoel, liefde en passie over de zaken die hij gedaan heeft, maar ook over het feit hoe belangrijk zijn collega’s en de samenwerking met de andere hulpverleners was. Tijdens het lezen van de soms indrukwekkende en heftige verhalen leerde ik de mens achter het uniform kennen. Zo kwam ik erachter dat Diederik al op jonge leeftijd niet tegen onrecht kon en inmiddels al enkele jaren thuis zit vanwege PTSS, waardoor hij zijn geliefde vak niet meer kan uitvoeren. Toch blijft hij ondanks alles nog steeds agent in hart en nieren en zal hij waar nodig, hulp bieden wanneer hij kan. Diederik, bedankt voor het schrijven van dit spannende, indrukwekkende en soms ook grappige boek.
Tot slot wil ik nog even aanhalen dat ik ontzettend trots ben op onze hulpverleners en op het feit dat de nazorg voor hun de afgelopen jaren al een stuk verbeterd is.
Door de toegankelijke en beeldende schrijfstijl had ik af en toe het gevoel zelf mee te lopen tijdens zijn diensten en samen opzoek te zijn naar de dader die gevlucht was. Diederik schrijft met zoveel gevoel, liefde en passie over de zaken die hij gedaan heeft, maar ook over het feit hoe belangrijk zijn collega’s en de samenwerking met de andere hulpverleners was. Tijdens het lezen van de soms indrukwekkende en heftige verhalen leerde ik de mens achter het uniform kennen. Zo kwam ik erachter dat Diederik al op jonge leeftijd niet tegen onrecht kon en inmiddels al enkele jaren thuis zit vanwege PTSS, waardoor hij zijn geliefde vak niet meer kan uitvoeren. Toch blijft hij ondanks alles nog steeds agent in hart en nieren en zal hij waar nodig, hulp bieden wanneer hij kan. Diederik, bedankt voor het schrijven van dit spannende, indrukwekkende en soms ook grappige boek.
Tot slot wil ik nog even aanhalen dat ik ontzettend trots ben op onze hulpverleners en op het feit dat de nazorg voor hun de afgelopen jaren al een stuk verbeterd is.
1
Reageer op deze recensie