Lezersrecensie
Spannend maar geen pakkend boek!
Iene Miene Mutte recensie
Eindelijk ging ik het boek Iene Miene Mutte lezen, nadat ik er zo ontzettend veel goeie recensies over had gelezen. Hij lag echter al wel een tijdje in mijn boekenkast omdat ik er telkens geen zin in een thriller had. Maar uiteindelijk heb ik het boek er toch bij gepakt, om hem vervolgens na 146 bladzijdes weer weg te leggen…
Wat vond ik leuk?
Het concept van het boek vond ik ontzettend boeiend. Welke psychopaat laat nou zijn eigen slachtoffers de moord plegen in plaats van zelf het te doen? En de ‘overlevers’ met zo´n ontzettend groot schuldgevoel achterlaten, dat die overlevers eigenlijk niet verder willen leven. Dé perfecte manier zonder dat de psychopaat zijn of haar handen vies hoeft te maken.
Het verhaal begint gelijk met twee slachtoffers die vast zitten in een zwembad, wie zou wie gaan vermoorden? Doordat de schrijver hier gelijk mee begon, wordt je letterlijk meegezogen in het verhaal. Het triggert het nieuwsgierige aagje in je en zorgt ervoor dat je door blijft lezen. Daarnaast is het fijn dat je vanuit de slachtoffers, inspecteur én psychopaat kan lezen. Daarnaast zijn de opbouw en schrijfstijl van deze schrijver erg prettig.
Wat vond ik minder?
Maar als ik zoveel enthousiaste punten heb, waarom ben ik dan gestopt? Hoewel ik het concept en het verhaal super interessant vond, vond ik het niks aan dat er een onderzoek wordt gedaan vanuit de politie. Ik lees namelijk veel liever thrillers vanuit slachtoffers die opzoek gaan naar hun dader. Na een tijdje doofde het nieuwsgierige aagje in mij, en heb ik het boek weggelegd…
Personages
Je leest voornamelijk vanuit de inspecteur Helen Grace. Zij is een sterke vrouw die niemand nodig heeft om te overleven. Toch denk ik dat ze zich ook vaak eenzaam kan voelen.
Doordat ik het boek niet heb uitgelezen ben ik er nooit achter gekomen wie de psychopaat is, jammer genoeg. Ik had graag willen weten waarom hij/zij dit had gedaan. Echter kon ik uit de hoofdstukken die ik vanuit hem/haar kon lezen wel beoordelen dat hij/zij een zware jeugd heeft gehad.
Het slot
Jammer genoeg weet ik dus niet hoe het boek eindigt. Wie weet dat ik ooit een keer stiekem de laatste 2 hoofdstukken lees om er toch achter te komen.
Eindelijk ging ik het boek Iene Miene Mutte lezen, nadat ik er zo ontzettend veel goeie recensies over had gelezen. Hij lag echter al wel een tijdje in mijn boekenkast omdat ik er telkens geen zin in een thriller had. Maar uiteindelijk heb ik het boek er toch bij gepakt, om hem vervolgens na 146 bladzijdes weer weg te leggen…
Wat vond ik leuk?
Het concept van het boek vond ik ontzettend boeiend. Welke psychopaat laat nou zijn eigen slachtoffers de moord plegen in plaats van zelf het te doen? En de ‘overlevers’ met zo´n ontzettend groot schuldgevoel achterlaten, dat die overlevers eigenlijk niet verder willen leven. Dé perfecte manier zonder dat de psychopaat zijn of haar handen vies hoeft te maken.
Het verhaal begint gelijk met twee slachtoffers die vast zitten in een zwembad, wie zou wie gaan vermoorden? Doordat de schrijver hier gelijk mee begon, wordt je letterlijk meegezogen in het verhaal. Het triggert het nieuwsgierige aagje in je en zorgt ervoor dat je door blijft lezen. Daarnaast is het fijn dat je vanuit de slachtoffers, inspecteur én psychopaat kan lezen. Daarnaast zijn de opbouw en schrijfstijl van deze schrijver erg prettig.
Wat vond ik minder?
Maar als ik zoveel enthousiaste punten heb, waarom ben ik dan gestopt? Hoewel ik het concept en het verhaal super interessant vond, vond ik het niks aan dat er een onderzoek wordt gedaan vanuit de politie. Ik lees namelijk veel liever thrillers vanuit slachtoffers die opzoek gaan naar hun dader. Na een tijdje doofde het nieuwsgierige aagje in mij, en heb ik het boek weggelegd…
Personages
Je leest voornamelijk vanuit de inspecteur Helen Grace. Zij is een sterke vrouw die niemand nodig heeft om te overleven. Toch denk ik dat ze zich ook vaak eenzaam kan voelen.
Doordat ik het boek niet heb uitgelezen ben ik er nooit achter gekomen wie de psychopaat is, jammer genoeg. Ik had graag willen weten waarom hij/zij dit had gedaan. Echter kon ik uit de hoofdstukken die ik vanuit hem/haar kon lezen wel beoordelen dat hij/zij een zware jeugd heeft gehad.
Het slot
Jammer genoeg weet ik dus niet hoe het boek eindigt. Wie weet dat ik ooit een keer stiekem de laatste 2 hoofdstukken lees om er toch achter te komen.
2
Reageer op deze recensie