Nostalgisch, chaotisch en gezellig

Vol enthousiasme begon ik aan dit boek. Ik ben immers zelf inmiddels volwassen en ik durf zeker toe te geven dat het volwassene leven toch flink pittig kan zijn.

Wat mij als eerste opviel tijdens het lezen is dat dit volwassen boek toch als een jeugdboek leest, maar tegelijkertijd wel alleen volwassen onderwerpen bevat. Klinkt misschien een beetje raar maar als je het boek leest snap je wat ik bedoel, haha!
Het leukste aan dit boek zijn de herkenbare dingen die je tegenkomt bij het volwassen worden. Denk aan dingen als, onzekerheid over jezelf en het leven, hoe je je leven gaat invullen, wat de maatschappij van je verwacht en hoe je daarmee omgaat, het loslaten (of ziek zien worden) van je ouders. Voor al deze onderwerpen bedenken de personages dan ook weer een paar fijne survival tips die je een houvast kunnen geven.
En daarnaast is de erkenning gewoon fijn.

Wel heb ik me een beetje verbaasd over de mate van onverantwoordelijk gedrag die voorkwam in het verhaal. Met name van Rosa en Esther. Ze zijn nu 25 en hoewel ik snap dat je helemaal in de knoop kunt zitten vind ik het toch lastiger om te begrijpen als je daar anderen in mee neemt of in gevaar brengt. Op dit punt had ik denk ik graag nog wat aandacht gezien voor het gevaarlijke en schadelijke gedrag.

De vrienden hebben allemaal vrij uiteenlopende problemen, voordeel hiervan is dat nagenoeg elke lezer op z’n minst wel iets zal herkennen van zichzelf maar het nadeel is natuurlijk wel dat de geloofwaardigheid wat af neemt. In het verhaal wordt wel eens gezegd dat ze een stelletje aangespoeld wrakhout zijn en dat is eigenlijk ook echt zo.

Het verhaal heeft een mooi einde die je nieuwsgierig maakt voor het vervolg. Ik zie weer veel potentie voor dingen die je als volwassen persoon tegenkomt in het leven en ik ben zeer benieuwd hoe Rosa en haar vrienden ermee om zullen gaan. En ik hoop natuurlijk dat dat een beetje een gezonde manier zal zijn!

Het is geen must om een eerder boek van de HOI serie gelezen te hebben om dit deel te begrijpen. ‘Hoe overleef ik alles wat ik niemand vertel‘ is het eerste deel van een nieuwe serie en de personages en gebeurtenissen uit vorige delen worden tot hoe ver nodig, uitgelegd.

Francine Oomen heeft zoals ik eerder al zei dit volwassen boek op dezelfde luchtige jeugdmanier geschreven. Deze toegankelijkheid zorgt ervoor dat het verhaal leest als een trein en je na een lange dag volwassen doen nog kunt ontspannen met dit verhaal.

Al met al heb ik zeker wel genoten van het lezen van dit boek, ondanks de paar fronsende momenten uit het verhaal. Ik zal ongeduldig afwachten tot het vervolg er is en in de tussentijd fantaseren over hoe het Rosa en haar vrienden verder zal vergaan.