Lezersrecensie
Een prachtig geschreven boek dat heel sterk begint, maar het helaas niet waar kan maken.
Frederique wordt altijd wel enthousiast van literatuur en las ‘Oroppa’ van Safae el Khannoussi. Het ijzersterke begin schepte hoge verwachtingen en het was des te jammer dat het boek het niet waar kon maken.
Het boek heeft behoorlijk wat personages die door de manier van schrijven allemaal even belangrijk lijken voor het verhaal. Hierdoor raak je als lezer na het eerste deel eigenlijk meteen al het overzicht kwijt, vooral omdat het plot ook steeds meer naar de achtergrond verdwijnt samen met de eerste personages met wie je kennis maakt. Met het zoekraken van het plot verdwijnt eigenlijk ook meteen de spanning, het enige waar je mee blijft zitten is de vraag waar het plot heen is en waar het heengaat.
Het taalgebruik is echt prachtig en personages voelen levensecht aan, maar het plot gaat nergens heen. En het plot komt ook niet terug. De schrijfstijl van El Khannoussi is verheven tot een ware kunstvorm, maar door een overdaad hiervan – denk hierbij onder andere aan uitgebreide beschrijvingen die nergens heengaan – maakt dat het op een gegeven moment écht heel moeilijk wordt om het boek te blijven lezen. Losse elementen waarvan je verwacht dat ze op een gegeven moment samenkomen of relevant worden voor het plot, komen niet samen. En wat er overblijft zijn prachtig geschreven losse anekdotes die weinig met elkaar verband houden.
Frederique had hoge verwachtingen van dit boek, misschien té hoge verwachtingen, en ze wilde het oprecht heel graag een goed boek vinden, maar komt helaas niet verder dan 2 sterren.
Het boek heeft behoorlijk wat personages die door de manier van schrijven allemaal even belangrijk lijken voor het verhaal. Hierdoor raak je als lezer na het eerste deel eigenlijk meteen al het overzicht kwijt, vooral omdat het plot ook steeds meer naar de achtergrond verdwijnt samen met de eerste personages met wie je kennis maakt. Met het zoekraken van het plot verdwijnt eigenlijk ook meteen de spanning, het enige waar je mee blijft zitten is de vraag waar het plot heen is en waar het heengaat.
Het taalgebruik is echt prachtig en personages voelen levensecht aan, maar het plot gaat nergens heen. En het plot komt ook niet terug. De schrijfstijl van El Khannoussi is verheven tot een ware kunstvorm, maar door een overdaad hiervan – denk hierbij onder andere aan uitgebreide beschrijvingen die nergens heengaan – maakt dat het op een gegeven moment écht heel moeilijk wordt om het boek te blijven lezen. Losse elementen waarvan je verwacht dat ze op een gegeven moment samenkomen of relevant worden voor het plot, komen niet samen. En wat er overblijft zijn prachtig geschreven losse anekdotes die weinig met elkaar verband houden.
Frederique had hoge verwachtingen van dit boek, misschien té hoge verwachtingen, en ze wilde het oprecht heel graag een goed boek vinden, maar komt helaas niet verder dan 2 sterren.
12
Reageer op deze recensie