Lezersrecensie
Spannende beklemmende thriller in een niet alledaagse setting
In 2018 debuteerde Annerieke de Vries met haar thriller Sluipwesp, het eerste deel met Maud in de hoofdrol. In 2023 verscheen het tweede deel Een duistere plek en recent verscheen haar nieuwste thriller De laatste zeven, het derde deel in de reeks, bij uitgeverij De Crime Compagnie. Speciaal voor de release organiseren uitgever en auteur een blogtour en vandaag mag ik mijn recensie met jullie delen.
De lange hoofdstukken van De laatste zeven zijn opgedeeld in 7 dagen. Het verhaal speelt zich af gedurende een week uit het leven van hoofdpersonage Maud en gaat van start met een naargeestige beangstigende proloog, die de lezer een unheimisch gevoel bezorgd vanaf de eerste bladzijde en waardoor je heel snel verder gaat met lezen.
Annerieke de Vries heeft een filmische schrijfstijl, op beeldende wijze weet ze naargeestige angstaanjagende spanning te beschrijven, waardoor het lijkt alsof je door Maud haar ogen meekijkt en je zelf opgejaagd wordt en op de hielen gezet wordt. Dit alles met een spirituele touch.
'Er is meer dan je ziet.'
In De laatste zeven is de hoofdrol wederom weggelegd voor Maud van der Wegen.
Maud is halverwege de dertig en alleenstaande moeder van de zesjarige Mees. Na een zware donkere tijd, heeft ze keihard gestreden om haar bestaan terug op te bouwen. Hierbij kreeg ze hulp van Ton, zodat ze weer terug in het leven kon komen te staan. Hij bood haar de mogelijkheid om als mortuariummedewerker in zijn uitvaartcentrum aan de slag te gaan, gaf haar een thuis boven het uitvaartcentrum en een kans op een nieuwe start.
'Huilen in stilte, hoe eenzaam is dat.'
In haar nieuwe leven ontbreekt de allerbelangrijkste persoon, haar zoontje Mees. Ze mist hem vreselijk. Jeugdzorg plaatste haar uit de ouderlijke macht en Mees woont bij zijn pleegouders. Maud is in een strijd verwikkeld met jeugdzorg en heeft hemel en aarde bewogen om hem weer bij zich te krijgen. Maar jeugdzorg acht haar woonomgeving ongeschikt voor een kind en stelt haar voor de keuze. Maud doet hard haar best om dit zo snel mogelijk terug op de orde te krijgen, maar lijkt van alle kanten te worden tegengewerkt.
'Ik moet mijn hoofd erbij houden en ervoor zorgen, hoe heftig de wind ook gaat waaien, dat ik uit de wervelstorm blijf.'
Thuis komen de muren op haar af, om haar verdriet het hoofd te bieden stort ze zich op haar werk in het uitvaartcentrum, waarmee ze haar gedachtenstorm kan verzetten. Maud is uitmuntend in haar vak, ze is een gedreven en betrokken medewerkster die haar werk met passie uitvoert en helpt waar ze kan. Het zijn drukke tijden in het overvolle mortuarium en wanneer ze na een lange werkdag een rare opdracht krijgt van haar baas, druist deze tegen alles in. De maximale capaciteit is bereikt en toch zet hij haar voor het blok en dwingt haar, haar mening is van ondergeschikt belang, weigeren behoort niet tot de opties. De sfeer veranderd van gemoedelijk naar bijtend.
'Eén ding moet je goed in je oren knopen. Het is hier, in ieder geval komende week, verboden terrein voor jou.'
Ton geeft Maud onverwacht een betaalde week met behoud van haar vrije dagen, maar met een nadrukkelijke eis, ze mag het uitvaartcentrum de hele week niet meer betreden. Maud is vergroeid met haar werk en opeens heeft ze zeeën van tijd in overvloed. Haar werk is haar leven, ze heeft nagenoeg geen hobby’s waardoor ze zich geen raad met zichzelf weet. Met een depressie op de loer en haar domein als verboden terrein strekt zich een lange week voor haar uit. Wat is er aan de hand? Zoiets eigenaardigs heeft ze in alle jaren nog nooit meegemaakt. Om zichzelf bezig te houden volgt ze een online cursus vogels herkennen en schrijft zich in op een datingsite.
'Neem één ding van me aan. Bemoei je er niet mee, Maud.'
Toch lukt het haar nieuwsgierig als ze is, niet om de situatie naast zich neer te leggen. Ze moet erachter komen wat er aan de hand is? Dit voelt niet goed, obsessief houdt ze haar omgeving in de gaten, er klopt iets niet, dit dominante en denigrerende gedrag is ze helemaal niet gewend van Ton, heeft hij problemen? Waar heeft hij zich ingestort? Ze kan het dan ook niet laten en volgt haar intuïtie en gaat zelf op onderzoek uit. Waarmee ze haar baan, financiële zekerheid en onderkomen op het spel zet door het overtreden van de regels.
'Ik sla mijn handen voor mijn gezicht en kokhals weer. Mijn hart gaat als een razende tekeer. Wat ik in een flits zag, was zo afschuwelijk dat ik niet nogmaals durf te kijken.'
Ze stuit op geheimzinnige taferelen en raakt verstrikt in een geheim politieonderzoek naar een barbaarse seriemoordenaar die iedereen in zijn macht heeft en niet schuwt voor landsgrenzen en het maken van meerdere slachtoffers. Pieter en zijn team tasten volledig in het duister en het onderzoek dreigt muurvast te lopen terwijl de tijd dringt vallen er steeds meer slachtoffers. Maud haar nauwkeurige observatievermogen valt op en lijkt van essentieel belang in de strijd van de ontmaskering van de seriemoordenaar. Lukt het Pieter en Maud om de moordenaar voor eens en altijd te stoppen?
'Als je je kansen afwacht is je beloning meesterlijk.'
Een duistere plek las ik met veel plezier, ik keek dan ook uit naar een nieuwe thriller van Annerieke de Vries. Een derde thriller met daarin mortuariummedewerkster Maud in de hoofdrol, is dat nou niet veel van het zelfde? Nou nee, dit is weer een totaal ander verhaal geworden dan de vorige. Waarin de rode draad door het verhaal natuurlijk Maud, haar ex en haar zoontje is.
De thrillers van Annerieke spelen zich af in een niet alledaagse setting, namelijk het mortuarium, dat alleen al brengt een unheimische en grimmige sfeer met zich mee. Dankzij de spirituele touch die ze aanbrengt aan het verhaal bekruipt je vanaf de eerste bladzijde een beklemmend en onheilspellend gevoel. Het gejaagde gevoel heeft Annerieke ook uitstekend weten over te brengen op de lezer, alsof je zelf op je hielen achterna gezeten wordt.
Annerieke neemt ons mee in het leven van Maud, die al veel meegemaakt heeft in haar leven. Haar persoonlijkheid komt goed uit de verf. Introverte Maud met al haar eigenaardigheden, een krachtige hooggevoelige vrouw die altijd aan staat en leeft voor haar werk wat ze met veel toewijding uitvoert. Ze houdt van stilte, een prettige bijkomstigheid in haar eenzame beroep. Gedreven, nieuwsgierig en roekeloos. Maud is heel herkenbaar neergezet, het is net alsof je door haar ogen meekijkt. Haar machteloosheid, hoe ze niets liever wil dan Mees weer bij haar terug krijgen, hoe ze altijd op haar qui-vive moet zijn en hoe ze verlangt naar rust in haar leven. Maar ook dat van de seriemoordenaar en de achterliggende reden waarom hij tot zijn daden is gedreven.
Met spannende meeslepende goed uitgewerkte verhaallijnen, een heftige zaak en een psychologisch machtsspel in een naargeestige geheimzinnige setting, vol ontwikkelingen waarin de spanning gedoseerd wordt opgevoerd. Waarin je brandend van nieuwsgierigheid, niet kan wachten hoe het verhaal precies in elkaar steekt. Hoe er vervolgens een bommetje opgooit wordt en de lezer in het ongewisse achtergelaten wordt met een gigantische cliffhanger. Ik ben zo nieuwsgierig naar het volgende deel. Een verhaal waar ik eenmaal begonnen niet meer in kon stoppen met lezen.
De Vries laat vogels een bijzondere rol spelen in het verhaal. Een verhaal zo filmisch geschreven dat het maar goed is dat het geen geurboek is ;-) Het enige jammere is dat er een aantal toevalligheden in het verhaal zitten, die wel erg voor de hand liggen, maar dat was wellicht nodig om tot een juiste uitwerking van het verhaal te komen. Maar dat heeft mijn leesplezier niet in de weg gezeten.
Annerieke snijdt maatschappelijke thema’s aan in haar verhalen, zo ook in De laatste zeven, onder andere jeugdzorg, pleeggezin en psychische problematiek.
Grimmig, duister en spiritueel waarin ze het leven laat samenvloeien met de dood, daarin schuilt de kracht van Annerieke. Boeiend van begin tot het einde.
Met De laatste zeven heeft Annerieke de Vries een spannende beklemmende thriller in een niet alledaagse setting neergezet. Met mortuariummedewerkster Maud in de hoofdrol. Meeslepende goed uitgewerkte verhaallijnen en herkenbare personages. Waarin het psychologische machtsspel de lezer een onheilspellend en gejaagd gevoel bezorgd. Vol ontwikkelingen waarbij de spanning gedoseerd wordt opgevoerd en je met een gigantische cliffhanger in het ongewisse achterblijft. Boeiend van begin tot het eind. Grimmig, duister, luguber en spiritueel, waarin leven en dood samenvloeien, daarin schuilt de kracht van Annerieke’s verhalen. Houd jij van spannende lugubere thrillers met een spirituele touch in een niet alledaagse setting? Dan is dit echt een aanrader voor jou.
'De laatste zeven, spannende beklemmende thriller in een niet alledaagse setting. Luguber vervolg met een onheilspellend psychologische machtsspel. Duister met een spirituele touch. Lukt het Pieter en Maud om de moordenaar voor eens en altijd te stoppen?'
★★★★1/2
De lange hoofdstukken van De laatste zeven zijn opgedeeld in 7 dagen. Het verhaal speelt zich af gedurende een week uit het leven van hoofdpersonage Maud en gaat van start met een naargeestige beangstigende proloog, die de lezer een unheimisch gevoel bezorgd vanaf de eerste bladzijde en waardoor je heel snel verder gaat met lezen.
Annerieke de Vries heeft een filmische schrijfstijl, op beeldende wijze weet ze naargeestige angstaanjagende spanning te beschrijven, waardoor het lijkt alsof je door Maud haar ogen meekijkt en je zelf opgejaagd wordt en op de hielen gezet wordt. Dit alles met een spirituele touch.
'Er is meer dan je ziet.'
In De laatste zeven is de hoofdrol wederom weggelegd voor Maud van der Wegen.
Maud is halverwege de dertig en alleenstaande moeder van de zesjarige Mees. Na een zware donkere tijd, heeft ze keihard gestreden om haar bestaan terug op te bouwen. Hierbij kreeg ze hulp van Ton, zodat ze weer terug in het leven kon komen te staan. Hij bood haar de mogelijkheid om als mortuariummedewerker in zijn uitvaartcentrum aan de slag te gaan, gaf haar een thuis boven het uitvaartcentrum en een kans op een nieuwe start.
'Huilen in stilte, hoe eenzaam is dat.'
In haar nieuwe leven ontbreekt de allerbelangrijkste persoon, haar zoontje Mees. Ze mist hem vreselijk. Jeugdzorg plaatste haar uit de ouderlijke macht en Mees woont bij zijn pleegouders. Maud is in een strijd verwikkeld met jeugdzorg en heeft hemel en aarde bewogen om hem weer bij zich te krijgen. Maar jeugdzorg acht haar woonomgeving ongeschikt voor een kind en stelt haar voor de keuze. Maud doet hard haar best om dit zo snel mogelijk terug op de orde te krijgen, maar lijkt van alle kanten te worden tegengewerkt.
'Ik moet mijn hoofd erbij houden en ervoor zorgen, hoe heftig de wind ook gaat waaien, dat ik uit de wervelstorm blijf.'
Thuis komen de muren op haar af, om haar verdriet het hoofd te bieden stort ze zich op haar werk in het uitvaartcentrum, waarmee ze haar gedachtenstorm kan verzetten. Maud is uitmuntend in haar vak, ze is een gedreven en betrokken medewerkster die haar werk met passie uitvoert en helpt waar ze kan. Het zijn drukke tijden in het overvolle mortuarium en wanneer ze na een lange werkdag een rare opdracht krijgt van haar baas, druist deze tegen alles in. De maximale capaciteit is bereikt en toch zet hij haar voor het blok en dwingt haar, haar mening is van ondergeschikt belang, weigeren behoort niet tot de opties. De sfeer veranderd van gemoedelijk naar bijtend.
'Eén ding moet je goed in je oren knopen. Het is hier, in ieder geval komende week, verboden terrein voor jou.'
Ton geeft Maud onverwacht een betaalde week met behoud van haar vrije dagen, maar met een nadrukkelijke eis, ze mag het uitvaartcentrum de hele week niet meer betreden. Maud is vergroeid met haar werk en opeens heeft ze zeeën van tijd in overvloed. Haar werk is haar leven, ze heeft nagenoeg geen hobby’s waardoor ze zich geen raad met zichzelf weet. Met een depressie op de loer en haar domein als verboden terrein strekt zich een lange week voor haar uit. Wat is er aan de hand? Zoiets eigenaardigs heeft ze in alle jaren nog nooit meegemaakt. Om zichzelf bezig te houden volgt ze een online cursus vogels herkennen en schrijft zich in op een datingsite.
'Neem één ding van me aan. Bemoei je er niet mee, Maud.'
Toch lukt het haar nieuwsgierig als ze is, niet om de situatie naast zich neer te leggen. Ze moet erachter komen wat er aan de hand is? Dit voelt niet goed, obsessief houdt ze haar omgeving in de gaten, er klopt iets niet, dit dominante en denigrerende gedrag is ze helemaal niet gewend van Ton, heeft hij problemen? Waar heeft hij zich ingestort? Ze kan het dan ook niet laten en volgt haar intuïtie en gaat zelf op onderzoek uit. Waarmee ze haar baan, financiële zekerheid en onderkomen op het spel zet door het overtreden van de regels.
'Ik sla mijn handen voor mijn gezicht en kokhals weer. Mijn hart gaat als een razende tekeer. Wat ik in een flits zag, was zo afschuwelijk dat ik niet nogmaals durf te kijken.'
Ze stuit op geheimzinnige taferelen en raakt verstrikt in een geheim politieonderzoek naar een barbaarse seriemoordenaar die iedereen in zijn macht heeft en niet schuwt voor landsgrenzen en het maken van meerdere slachtoffers. Pieter en zijn team tasten volledig in het duister en het onderzoek dreigt muurvast te lopen terwijl de tijd dringt vallen er steeds meer slachtoffers. Maud haar nauwkeurige observatievermogen valt op en lijkt van essentieel belang in de strijd van de ontmaskering van de seriemoordenaar. Lukt het Pieter en Maud om de moordenaar voor eens en altijd te stoppen?
'Als je je kansen afwacht is je beloning meesterlijk.'
Een duistere plek las ik met veel plezier, ik keek dan ook uit naar een nieuwe thriller van Annerieke de Vries. Een derde thriller met daarin mortuariummedewerkster Maud in de hoofdrol, is dat nou niet veel van het zelfde? Nou nee, dit is weer een totaal ander verhaal geworden dan de vorige. Waarin de rode draad door het verhaal natuurlijk Maud, haar ex en haar zoontje is.
De thrillers van Annerieke spelen zich af in een niet alledaagse setting, namelijk het mortuarium, dat alleen al brengt een unheimische en grimmige sfeer met zich mee. Dankzij de spirituele touch die ze aanbrengt aan het verhaal bekruipt je vanaf de eerste bladzijde een beklemmend en onheilspellend gevoel. Het gejaagde gevoel heeft Annerieke ook uitstekend weten over te brengen op de lezer, alsof je zelf op je hielen achterna gezeten wordt.
Annerieke neemt ons mee in het leven van Maud, die al veel meegemaakt heeft in haar leven. Haar persoonlijkheid komt goed uit de verf. Introverte Maud met al haar eigenaardigheden, een krachtige hooggevoelige vrouw die altijd aan staat en leeft voor haar werk wat ze met veel toewijding uitvoert. Ze houdt van stilte, een prettige bijkomstigheid in haar eenzame beroep. Gedreven, nieuwsgierig en roekeloos. Maud is heel herkenbaar neergezet, het is net alsof je door haar ogen meekijkt. Haar machteloosheid, hoe ze niets liever wil dan Mees weer bij haar terug krijgen, hoe ze altijd op haar qui-vive moet zijn en hoe ze verlangt naar rust in haar leven. Maar ook dat van de seriemoordenaar en de achterliggende reden waarom hij tot zijn daden is gedreven.
Met spannende meeslepende goed uitgewerkte verhaallijnen, een heftige zaak en een psychologisch machtsspel in een naargeestige geheimzinnige setting, vol ontwikkelingen waarin de spanning gedoseerd wordt opgevoerd. Waarin je brandend van nieuwsgierigheid, niet kan wachten hoe het verhaal precies in elkaar steekt. Hoe er vervolgens een bommetje opgooit wordt en de lezer in het ongewisse achtergelaten wordt met een gigantische cliffhanger. Ik ben zo nieuwsgierig naar het volgende deel. Een verhaal waar ik eenmaal begonnen niet meer in kon stoppen met lezen.
De Vries laat vogels een bijzondere rol spelen in het verhaal. Een verhaal zo filmisch geschreven dat het maar goed is dat het geen geurboek is ;-) Het enige jammere is dat er een aantal toevalligheden in het verhaal zitten, die wel erg voor de hand liggen, maar dat was wellicht nodig om tot een juiste uitwerking van het verhaal te komen. Maar dat heeft mijn leesplezier niet in de weg gezeten.
Annerieke snijdt maatschappelijke thema’s aan in haar verhalen, zo ook in De laatste zeven, onder andere jeugdzorg, pleeggezin en psychische problematiek.
Grimmig, duister en spiritueel waarin ze het leven laat samenvloeien met de dood, daarin schuilt de kracht van Annerieke. Boeiend van begin tot het einde.
Met De laatste zeven heeft Annerieke de Vries een spannende beklemmende thriller in een niet alledaagse setting neergezet. Met mortuariummedewerkster Maud in de hoofdrol. Meeslepende goed uitgewerkte verhaallijnen en herkenbare personages. Waarin het psychologische machtsspel de lezer een onheilspellend en gejaagd gevoel bezorgd. Vol ontwikkelingen waarbij de spanning gedoseerd wordt opgevoerd en je met een gigantische cliffhanger in het ongewisse achterblijft. Boeiend van begin tot het eind. Grimmig, duister, luguber en spiritueel, waarin leven en dood samenvloeien, daarin schuilt de kracht van Annerieke’s verhalen. Houd jij van spannende lugubere thrillers met een spirituele touch in een niet alledaagse setting? Dan is dit echt een aanrader voor jou.
'De laatste zeven, spannende beklemmende thriller in een niet alledaagse setting. Luguber vervolg met een onheilspellend psychologische machtsspel. Duister met een spirituele touch. Lukt het Pieter en Maud om de moordenaar voor eens en altijd te stoppen?'
★★★★1/2
1
Reageer op deze recensie