Meeslepende recht voor zijn raap debuut roman met autobiografische elementen

Tinka van Leeuwen debuteerde in juli met haar roman Tinderhinder & Pubertranen bij uitgeverij Boekscout. Tinka organiseert een blogtour en vandaag mag ik hem aftrappen. Lees met me mee...

Tinderhinder & Pubertranen heeft een kleurrijke cover en kent een speelse opmaak waardoor het een bijzonder geheel van versen, verhalen, brieven en chatgesprekken is geworden, welke zich onderling afwisselen. Het verhaal gaat van start met een fragment van een songtekst van de band Jurk, welke kenmerkend is voor het hele verhaal. De hoofdstukken worden verteld in de derde persoon vanuit een vrouwelijk personage , opmerkelijk is het te noemen dat er gedurende het hele verhaal nooit namen genoemd worden, Tinka heeft het over vrouw/dochter/man. Het verhaal gaat van start met een wanhopige en meeslepende proloog.

Tinka van Leeuwen heeft een expliciete meeslepende schrijfstijl, ze windt er geen doekjes om en is recht voor zijn raap, hierdoor wordt het verhaal nergens mooier gemaakt dan het was maar kan het hier en daar wat grof over komen. Daarnaast schrijft ze met veel sarcastische humor wat een luchtigere draai aan het verhaal geeft. Hoe ze het doet ik weet het niet, maar ze doet iets waardoor je blijft lezen en je toch nog eventjes weer een hoofdstukje erbij moet lezen.

'Samen met het verlies van haar man en maatje, tevens de vader van haar dochter, knijpt dat driftig tot een hongerige Boa constrictor het laatste beetje energie en goeds uit alle dagen.'

In Tinderhinder & Pubertranen maken we kennis met een drieënveertig jarige alleenstaande moeder uit Zaandam. Na een relatie van acht jaar, waarvan anderhalf jaar getrouwd plaatse haar man een bom onder hun huwelijk met desastreuze gevolgen, wat een einde maakte aan hun gezamenlijke bestaan als gezin. Hij pakte zijn koffers en vertrok naar Polen en liet haar en hun dertienjarige puberdochter alleen achter. Zonder antwoord op de vraag waarom, blijft ze totaal verbijsterd en ontredderd achter en valt ze in een diep zwart gat van depressieve gevoelens en wanhoop. Ze verkeerde in de waan dat hun verbintenis voor het leven was en blijft achter met schulden en een gebroken hart, blijkbaar was alles een grote leugen.

'Het stille, integere verdriet is omgeslagen tot een groot, gierend allesoverheersend monster.'

Door zijn laffe keuze is haar leven een dagelijkse worsteling geworden. Ineens is ze in haar eentje verantwoordelijk voor hun dochter, want hij verliet niet alleen haar maar ook zijn kind, die tot overmaat van ramp ook nog eens in de pubertijd beland met alle grillen en grollen en energie slurpende buien. Het valt haar zwaar, haar nieuwe toekomstperspectief. Ze heeft gestreden voor wat ze waard is maar zonder resultaat, ze moet accepteren dat het een verloren zaak is. En richt zich op haar dochter, zij is waar ze voor leeft.

'Verder is er niks. En niks blijft niks. Nul keer oneindig blijft nul.'

Haar vertrouwen is onder het nulpunt gekelderd. Ze voelt zich gekwetst, eenzaam en belazerd en is een stuk van zichzelf kwijtgeraakt. Als troostende pleister op haar gemis in de wereld van onrecht stort ze zich op een datingsite en duikt in de overvolle Tindervijver vol mannen met oneerbare voorstellen. Toch heeft ze deze aandacht van andere mannen nodig om zichzelf weer vrouw te voelen, om de bevestiging te krijgen dat ze wél de moeite waard is.

'Op papier dan, want gevoelsmatig zit de band van trouw zijn nog steeds als een strop om haar nek.'

Met haar aantrekkingskracht om telkens weer in onmogelijke situaties te belanden, is ze al vrij snel weer een illusie armer en heeft ze genoeg van alle wilde uitstapjes. Uiteindelijk hunkert ze diep in haar hart maar één ding, hoe hard ze zichzelf ook probeert wijs te maken van niet, de veilige armen van haar man, ofwel haar ex man. Haar hart behoort aan hem toe, ondanks dat ze het niet wil. Tot die tijd wordt ze telkens weer terug geworpen op de basis van haar gevoel en kan ze hem niet loslaten en verder gaan met haar leven.

'Je denkt misschien dat er geen weg meer terug is, maar er is altijd een weg terug, zolang het pad er ligt.'

Heelt de tijd alle wonden? En lukt het haar om haar ex man eindelijk los te laten en zichzelf en haar dochter bovenaan te plaatsen en door te gaan met haar eigen leven?

'Alles komt goed, zo niet, dan toch.'

Tinka van Leeuwen verteld met een lach en een traan over de rollercoaster van emoties ten tijden van haar scheiding en de tijd daarna. Alles is gebaseerd op haar eigen leven en haar ervaringen. Het kapot gaan van een gezin en alle bijbehorende processen. De waanzin en deceptie van het online daten, de bizarre toestanden waarin ze beland, terwijl ze ondertussen ook nog met vallen en opstaan, een zo’n goed mogelijke moeder voor haar dochter probeert te zijn, als enige verantwoordelijke ouder.
Het helingsproces van loslaten van wat was en het leren terug op eigen benen te gaan staan, verteld ze met de nodige humor, zo beeldend en levendig geschreven dat het net lijkt alsof je er zelf bij bent. Dat is niet in alle gevallen even prettig ;-)
Ze maakt je deelgenoot van haar Tinderavonturen in al zijn glorie, een wereld vol gekkigheid en waanzin van tenenkrommende seksueel getinte chatgesprekken tot aan de daadwerkelijke dates. Walgelijk en schaamteloos hoe sommige mannen een vrouw (bijna) als gebruiksvoorwerp zien in plaats van als levend wezen. Het is zo bizar dat je bijna niet gelooft dat deze mensen ook bestaan, het is dat ik de ervaring deel uit een ver verleden.
De brieven aan haar ex man kleuren de pagina’s, naast de chatgesprekken. De spanning, het flirten, teasen, fantaseren en hunkeren tijdens het spel van het online daten.
Zou ze uiteindelijk haar ultieme Tinderdate gevonden hebben? Vraag je je af gedurende het lezen.
De ruzies en het onbegrip tussen moeder en puberdochter met haar puberale streken. Zijn herkenbaar neergezet.
Het gebrek aan zelf liefde en zelfrespect, doordat ze zo loyaal blijft aan haar ex man en hoe ze andere mensen nodig heeft in plaats van op zichzelf durft te vertrouwen. Het is best zware kost zo nu en dan, gehuld in een sarcastisch jasje.
Het was geen liefde op het eerste gezicht, dit verhaal en ik. Ik heb moeten wennen aan de opbouw van het verhaal, de manier van schrijven en toch doet Tinka iets waardoor ze me toch in de greep van haar verhaal wist te krijgen en houden waardoor ik toch door bleef lezen en uiteindelijk uren later nog zat te lezen. Wat het is? Ik weet het niet, waarschijnlijk het vermakelijke effect wat bij dit boek hoort, knap gedaan. Het voelt een beetje als gluren bij de buren, maar dan een via chatgesprekken. Een soort Lang leven de liefde en First dates maar dan op papier.

Met Tinderhinder & Pubertranen heeft Tinka van Leeuwen een meeslepende recht voor zijn raap roman met autobiografische elementen neergezet. Een verhaal over een gebroken gezin met een lach en een traan over haar rollercoaster van emoties ten tijden van haar scheiding en daarna. Over het helingsproces van loslaten wat was en weer terug op eigen benen gaan staan. De waanzin en deceptie van haar datingavonturen en alle bizarre toestanden waarin ze beland. Gluren bij de buren maar dan via chatgesprekken als een soort van first dates maar dan op papier. Dit alles zo beeldend en levendig geschreven gehuld in een sarcastisch jasje. Ik ben benieuwd of Tinka de smaak van het schrijven te pakken heeft gekregen en of er nog meer werk van haar hand volgt?

'Tinderhinder & Pubertranen, meeslepende recht voor zijn raap debuut roman met autobiografische elementen. Een rollercoaster van emoties van een gebroken gezin en het helingsproces van loslaten en weer opkrabbelen. First dates maar dan op papier, gehuld in een sarcastisch jasje.'