een leerzaam boek, wat niet echt kan doordringen tot de emoties

Jakob Witbooi heeft dienst genomen in het Zuid Afrikaanse leger ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. Roosevelt en Churchill hebben ieder volk dat meevecht zelfbeschikkingsrecht beloofd. Tijdens de eerste gevechten komt Jakob in Caïro terecht, waar hij de Rand McNally World Atlas koopt. In deze atlas houdt hij de rest van de oorlog de plekken bij waar hij terecht komt.

Weet Jakob de oorlog te overleven? Wat blijft er over van de beloften die gedaan zijn? En op welke manier verhoudt de apartheid in Zuid Afrika zich tot de Tweede Wereldoorlog?'

‘Wij zijn de wrekers over dit alles’ legt genadeloos bloot hoe diep racisme in onze cultuur geworteld zit. Dat de mensen zelfs in krijgsgevangenkampen vasthielden aan datgene wat hen zo lang met de paplepel is ingegoten; dat de ene mens beter is dan de andere mens.

‘We deelden ons verdriet en treurden over de doden – ook wij hebben mannen verloren, weet je? We hielpen elkaar over en weer. Als broeders. Maar toen de officieren kwamen om ons te verjagen, draaiden die blanke jongens ons de rug toe. Ze zwegen. Niemand protesteerde. Direct werden ze weer de zoon van de baas. Dat wij onder dwang werden afgevoerd, vonden ze geen punt. Erger nog, ze vonden het normaal, ze waren gewoon even vergeten dat dit de normale gang van zaken is.’- blz. 59

Hoewel ‘wij zijn de wrekers over dit alles’ fictie is, Jakob Witbooi heeft niet echt bestaan, wordt meteen duidelijk dat Conny Braam zeer zorgvuldig onderzoek heeft gedaan naar de omstandigheden en achtergronden van dit verhaal. Ze weet het verhaal van Jakob Witbooi en zijn vrienden dan ook levensecht te schetsen. Als lezer vergeet je weleens dat het geen non-fictie is.

Aan de andere kant zorgt de schrijfstijl van Braams er ook voor dat emoties van de hoofdpersonen vooral worden beschreven en niet zozeer worden beleefd. Er zijn zeker scenes die emoties oproepen, maar over het algemeen komt het boek vrij vlak over.

Het boek bestaat uit hoofdstukken met een duidelijke titel, die ook in het hoofdstuk zelf terug kwam en uitgelegd werd. De hoofdstukken zijn soms wat aan de lange kant.

Het boek vertelt de belevenissen van een groep soldaten vanuit het perspectief van Jakob Witbooi en de blanke kapitein Dirk Geldenhuys. Dit zorgt bij deze personages voor verdieping en groei. De andere personages blijven vrij oppervlakkig. Het wisselen van perspectief zorgt ook voor verdieping in het onderwerp, omdat je als lezer situaties van 2 kanten toegelicht krijgt.

‘Waarlijk, vriend, het is maar een oud verhaal, dat mensen moeten sterven; en ik wil u een ander vertellen, te weten, dat zij moeten leven.’ – William Morris; een droom van John Ball – blz. 5

Dit is geen oorlogsboek waarin de verschrikkingen van WOII voorop staan. Het draait voornamelijk om de relaties tussen de soldaten onderling en dan specifiek tussen de witte en de gekleurde en zwarte soldaten. Hierdoor kan Braam focussen op een klein onderdeel van WOII waar je als lezer dan ook veel over te weten komt.

Braam gebruikt soms wat hoogdravende taal en langere zinnen, wat het boek minder toegankelijk maakt.

Spanning: 3
Plot: 3
Leesplezier: 3
Schrijfstijl: 3
Originaliteit: 4
Psychologie: 3

Conclusie; een leerzaam boek, wat niet echt kan doordringen tot de emoties en waar wellicht meer ingezeten had. Ik geef ‘wij zijn de wrekers over dit alles’ van Conny Braam 3 sterren.