Lezersrecensie
Een toegankelijk geschreven thriller voor tussendoor
In een rouwgroep leert Emma architect Sam kennen, op wie ze op slag verliefd wordt. Haar leven komt in een rollercoaster als blijkt dat ze zwanger is van Sam en ze trouwen.
Maar wanneer Sam, ondanks de vergevorderde zwangerschap, blijft vasthouden aan zijn vaste weekroutine voor wat betreft zijn zakenreizen, begint Emma te twijfelen. Hoogzwanger gaat ze op onderzoek uit.
Met De bigamist heeft Rona Halsall een onderwerp te pakken dat ik nog niet vaak in een thriller ben tegengekomen. En zoals de auteur zelf in haar nawoord schrijft komt bigamie in het echte leven vaker voor dan je zou denken. Het boek start met een sterke proloog in een vlotte schrijfstijl, die maakt dat je wilt doorlezen om erachter te komen hoe het verder gaat.
Het verhaal heeft meerdere hoofdpersonages en bevat ook meerdere vertelperspectieven, zodat je meer over hun kant van het verhaal te weten te komt. Omdat het verhaal een beetje op de vlakte blijft, blijven de personages oppervlakkig en vooral ook onsympathiek.
De auteur meldt in het nawoord “Als gebruikelijk veranderde het oorspronkelijke idee een paar maal van vorm en inhoud, en uiteindelijk werd het een soort achtbaan van een verhaal”. En dat was mijns inziens te merken, want waar het verhaal in het begin rustig voortkabbelt, vinden naar het einde toe steeds meer gebeurtenissen met plotwendingen plaats. Waarbij het op een bepaald moment wel heel onrealistisch aanvoelt. Er bestaat wel degelijk zoiets als teveel plotwendingen en dat doet helaas voor mij afbreuk aan het psychologische aspect en het thema van bigamie. In dit geval was less inderdaad more geweest.
Een echte thrillerlezer zal niet echt onder de indruk zijn van het verhaal, maar het voldoet als een toegankelijk geschreven thriller voor tussendoor.
Met De bigamist heeft Rona Halsall een onderwerp te pakken dat ik nog niet vaak in een thriller ben tegengekomen. En zoals de auteur zelf in haar nawoord schrijft komt bigamie in het echte leven vaker voor dan je zou denken. Het boek start met een sterke proloog in een vlotte schrijfstijl, die maakt dat je wilt doorlezen om erachter te komen hoe het verder gaat.
Het verhaal heeft meerdere hoofdpersonages en bevat ook meerdere vertelperspectieven, zodat je meer over hun kant van het verhaal te weten te komt. Omdat het verhaal een beetje op de vlakte blijft, blijven de personages oppervlakkig en vooral ook onsympathiek.
De auteur meldt in het nawoord “Als gebruikelijk veranderde het oorspronkelijke idee een paar maal van vorm en inhoud, en uiteindelijk werd het een soort achtbaan van een verhaal”. En dat was mijns inziens te merken, want waar het verhaal in het begin rustig voortkabbelt, vinden naar het einde toe steeds meer gebeurtenissen met plotwendingen plaats. Waarbij het op een bepaald moment wel heel onrealistisch aanvoelt. Er bestaat wel degelijk zoiets als teveel plotwendingen en dat doet helaas voor mij afbreuk aan het psychologische aspect en het thema van bigamie. In dit geval was less inderdaad more geweest.
Een echte thrillerlezer zal niet echt onder de indruk zijn van het verhaal, maar het voldoet als een toegankelijk geschreven thriller voor tussendoor.
1
Reageer op deze recensie