Lezersrecensie
Het leven van de gewone burger in Londen in oorlogstijd
In het verhaal volgen we Gertie Bingham, een Londense boekwinkeleigenaresse van middelbare leeftijd. Nu haar man Harry is overleden, wil ze het liefst haar boekwinkel verkopen en zich terugtrekken naar een huisje buitenaf. De dreiging van WOII is duidelijk voelbaar als huisvriend Charles haar vraagt om een gevlucht Joods kind in huis te nemen. Een moeilijke keuze voor Gertie, maar met het hart op de juiste plaats neemt ze de vijftienjarige Hedy in huis. Beiden moeten zichtbaar wennen aan elkaar en aan de oorlog die ondertussen ook in Londen gaande is. En dan blijken boeken voor Gertie, Hedy en de klanten van de boekwinkel een houvast voor steun, liefde en volharding.
De titel De ondergrondse leesclub bracht bij mij de verwachting dat het verhaal zou gaan over een leesclub die ontstaat tijdens het schuilen in de metrotunnels van Londen. Ik had er dus niet meer naast kunnen zitten dan dat. Maar desondanks was het wel een oorlogsroman waar boeken tot steun blijken te zijn in zware tijden.
Het verhaal wist me te raken door de radeloosheid van Gertie en Hedy in meerdere situaties. Vaak blijken de hoofdpersonages direct krachtig op te treden, maar in dit verhaal leefde je mee in de langzame verandering van moedeloosheid naar toch de kracht in jezelf vinden om door te gaan en tot steun te zijn voor anderen.
Je merkt dat Annie Lyons zelf gek is op boeken, al haar hoofdstukken beginnen met een quote die mijn inziens veelal een weerspiegeling is van dat hoofdstuk. Knap bedacht. En ook de boekentips die aan de klanten gegeven worden die bij hun stemming passen zijn een groot genot om te lezen voor mij als boekenliefhebber.
In 10 woorden kan ik het boek omschrijven als : Oorlogsroman waar boeken steun zijn voor boekwinkeleigenaresse en haar klanten.
Met een schrijfstijl die beeldend en invoelbaar is, waar overleven centraal staat versus de oorlog die veel kapot maakt, zijn het de mensen en de boeken die kracht geven en het samen tot een mooi afgerond verhaal maken. Genoten van een mooi verhaal dat een inkijkje geeft in het leven van de gewone burger in Londen in oorlogstijd.
De titel De ondergrondse leesclub bracht bij mij de verwachting dat het verhaal zou gaan over een leesclub die ontstaat tijdens het schuilen in de metrotunnels van Londen. Ik had er dus niet meer naast kunnen zitten dan dat. Maar desondanks was het wel een oorlogsroman waar boeken tot steun blijken te zijn in zware tijden.
Het verhaal wist me te raken door de radeloosheid van Gertie en Hedy in meerdere situaties. Vaak blijken de hoofdpersonages direct krachtig op te treden, maar in dit verhaal leefde je mee in de langzame verandering van moedeloosheid naar toch de kracht in jezelf vinden om door te gaan en tot steun te zijn voor anderen.
Je merkt dat Annie Lyons zelf gek is op boeken, al haar hoofdstukken beginnen met een quote die mijn inziens veelal een weerspiegeling is van dat hoofdstuk. Knap bedacht. En ook de boekentips die aan de klanten gegeven worden die bij hun stemming passen zijn een groot genot om te lezen voor mij als boekenliefhebber.
In 10 woorden kan ik het boek omschrijven als : Oorlogsroman waar boeken steun zijn voor boekwinkeleigenaresse en haar klanten.
Met een schrijfstijl die beeldend en invoelbaar is, waar overleven centraal staat versus de oorlog die veel kapot maakt, zijn het de mensen en de boeken die kracht geven en het samen tot een mooi afgerond verhaal maken. Genoten van een mooi verhaal dat een inkijkje geeft in het leven van de gewone burger in Londen in oorlogstijd.
2
Reageer op deze recensie