Lezersrecensie
Een spannende thriller die kan wedijveren met andere Nederlandse topthrillers
De cover voorzien van een deel van een welbekend bordspel en de bijpassende titel ‘Verlaat de gevangenis zonder betalen' trekken direct je aandacht. Dan is direct de conclusie: Monopoly.
De tekst op de achterflap maakt nieuwsgierig, maar verwijst totaal niet naar het spel: 'de dochter van Brenda, een afdelingsdirecteur van de Belastingdienst die zich bezig houdt met de toeslagenaffaire en waarvan haar huwelijk met kinderarts Ronald zwaar onder druk staat, wordt vermist.'
Intrigerend zijn de verwijzingen naar de mogelijke redenen van de vermissing, en ook het feit dat het verhaal inspeelt op de Nederlandse actualiteit klinkt zeer boeiend. Maar roept ook de vraag op hoe deze elementen verbonden zijn met de aanwijzingen op de cover en dus Monopoly.
Het verhaal begint op het moment dat de vermissing van de puberdochter wordt gemeld. De drukbezette werksituaties van Brenda en Ronald worden direct duidelijk, net als hun verslechterde huwelijk en de liefde voor hun kinderen. Het verhaal wordt uit meerdere perspectieven verteld. Auteur Marjolein van der Gaag weet de levens en karakters van de personages goed uitgewerkt neer te zetten. Dat zorgt voor een duidelijke emotionele sfeer van o.a. het schuldgevoel van “had ik maar” van de hoofdpersonages die hoort bij een vermissingszaak.
“Ronald kijkt naar Brenda en bestudeert haar vermoeide gezicht; donkere kringen onder haar ogen, lijntjes die hem niet eerder zijn opgevallen, hangende mondhoeken. Haar verslagen houding straalt een drukkend schuldgevoel uit, alsof de hele situatie aan haar ligt” (hoofdstuk 28).
In de loop van het verhaal worden er, via een terugblik naar enkele maanden voor de vermissing, nog enkele personages geïntroduceerd. Deze losse verhaallijnen geven langzamerhand inzicht in mogelijke daders en motieven, en blijken de bedreigingen van meerdere kanten te kunnen komen. Achter de voordeur blijkt er meer te spelen dan dat de familie aan de buitenwereld en elkaar wil toegeven. Door de achtergrondkennis van de familie probeer je als lezer alles steeds in de juiste context te plaatsen. Dit zorgt ook regelmatig voor verrassende twists, nieuwe ontwikkelingen en toch weer een andere verdachten.
Met een thema als de toeslagenaffaire door wanbeleid van de Belastingdienst en de daarbij behorende ervaringen en gevoelens van gedupeerden, die we allemaal wel uit het nieuws kennen, geven dit verhaal een actueel, ongelukkig en dreigend tijdsbeeld. Ook hiervan kun je de situaties levendig voorstellen en gemakkelijk begrijpen.
“Hij heeft nooit begrepen waar het fout is gegaan. Toen die eerste brief van de Belastingdienst verscheen, zes jaar geleden, was hij ervan overtuigd dat er een foutje was gemaakt.” (Hoofdstuk 31)
Met absolute zekerheid is dit een spannende thriller die kan wedijveren met andere Nederlandse topthrillers. Door het actuele thema lijken fictie en feiten in elkaar over te lopen. De prettige schrijfstijl, korte hoofdstukken en goede spanningsboog zorgen ervoor dat je blijft lezen, terwijl de puzzelstukjes langzaam op hun plek beginnen te vallen. Het blijft intrigeren tot en met de epiloog.
Mijn Monopoly-vraag is na het lezen naar volle tevredenheid beantwoord, maar ik laat het aan jou over om zelf te ontdekken wat de connectie is. Maar vooral ook hoe de ingenieuze vork in de steel zit bij deze vermissingszaak in een realistische en actuele setting.
De tekst op de achterflap maakt nieuwsgierig, maar verwijst totaal niet naar het spel: 'de dochter van Brenda, een afdelingsdirecteur van de Belastingdienst die zich bezig houdt met de toeslagenaffaire en waarvan haar huwelijk met kinderarts Ronald zwaar onder druk staat, wordt vermist.'
Intrigerend zijn de verwijzingen naar de mogelijke redenen van de vermissing, en ook het feit dat het verhaal inspeelt op de Nederlandse actualiteit klinkt zeer boeiend. Maar roept ook de vraag op hoe deze elementen verbonden zijn met de aanwijzingen op de cover en dus Monopoly.
Het verhaal begint op het moment dat de vermissing van de puberdochter wordt gemeld. De drukbezette werksituaties van Brenda en Ronald worden direct duidelijk, net als hun verslechterde huwelijk en de liefde voor hun kinderen. Het verhaal wordt uit meerdere perspectieven verteld. Auteur Marjolein van der Gaag weet de levens en karakters van de personages goed uitgewerkt neer te zetten. Dat zorgt voor een duidelijke emotionele sfeer van o.a. het schuldgevoel van “had ik maar” van de hoofdpersonages die hoort bij een vermissingszaak.
“Ronald kijkt naar Brenda en bestudeert haar vermoeide gezicht; donkere kringen onder haar ogen, lijntjes die hem niet eerder zijn opgevallen, hangende mondhoeken. Haar verslagen houding straalt een drukkend schuldgevoel uit, alsof de hele situatie aan haar ligt” (hoofdstuk 28).
In de loop van het verhaal worden er, via een terugblik naar enkele maanden voor de vermissing, nog enkele personages geïntroduceerd. Deze losse verhaallijnen geven langzamerhand inzicht in mogelijke daders en motieven, en blijken de bedreigingen van meerdere kanten te kunnen komen. Achter de voordeur blijkt er meer te spelen dan dat de familie aan de buitenwereld en elkaar wil toegeven. Door de achtergrondkennis van de familie probeer je als lezer alles steeds in de juiste context te plaatsen. Dit zorgt ook regelmatig voor verrassende twists, nieuwe ontwikkelingen en toch weer een andere verdachten.
Met een thema als de toeslagenaffaire door wanbeleid van de Belastingdienst en de daarbij behorende ervaringen en gevoelens van gedupeerden, die we allemaal wel uit het nieuws kennen, geven dit verhaal een actueel, ongelukkig en dreigend tijdsbeeld. Ook hiervan kun je de situaties levendig voorstellen en gemakkelijk begrijpen.
“Hij heeft nooit begrepen waar het fout is gegaan. Toen die eerste brief van de Belastingdienst verscheen, zes jaar geleden, was hij ervan overtuigd dat er een foutje was gemaakt.” (Hoofdstuk 31)
Met absolute zekerheid is dit een spannende thriller die kan wedijveren met andere Nederlandse topthrillers. Door het actuele thema lijken fictie en feiten in elkaar over te lopen. De prettige schrijfstijl, korte hoofdstukken en goede spanningsboog zorgen ervoor dat je blijft lezen, terwijl de puzzelstukjes langzaam op hun plek beginnen te vallen. Het blijft intrigeren tot en met de epiloog.
Mijn Monopoly-vraag is na het lezen naar volle tevredenheid beantwoord, maar ik laat het aan jou over om zelf te ontdekken wat de connectie is. Maar vooral ook hoe de ingenieuze vork in de steel zit bij deze vermissingszaak in een realistische en actuele setting.
1
Reageer op deze recensie