Lezersrecensie
In the likely event
In dit boek volgen we Izzy en Nate, die elkaar voor het eerst ontmoeten tijdens een dramatische vlucht die kort na het opstijgen neerstort. Na die intense ervaring kruisen hun paden een paar keer tot aan het moment in het heden, waar het verhaal zijn aanvang neemt. Izzy vertrekt voor haar werk naar Afghanistan, en daar ontmoeten zij en Nate elkaar opnieuw, na een hartverscheurende scheiding. Nate heeft de opdracht gekregen om haar daar te beschermen, wat hun band verder op scherp zet.
Het verhaal wisselt af tussen het heden en het verleden, en ik moet eerlijk zeggen dat ik vooral leefde voor de hoofdstukken over hun verleden. De scènes uit het heden vond ik persoonlijk wat minder sterk en leken minder goed uitgewerkt. Toch heeft hun verleden me volledig in zijn greep gehouden—het brak mijn hart, lijmde het weer aan elkaar, om het vervolgens keer op keer opnieuw te breken. Die emotionele rollercoaster bleef me het hele boek lang bij.
Meestal ben ik geen fan van de miscommunicatie-trope, omdat het vaak geforceerd aanvoelt. Maar in dit boek was het zo goed geschreven en zo invoelbaar, dat ik me volledig kon inleven in de karakters en hun keuzes. Het voegde juist extra diepgang toe aan hun verhaal.
Eigenlijk wil ik het boek 5 sterren geven, simpelweg omdat het me nog steeds bezighoudt en me emotioneel zo heeft geraakt. Maar door de mindere impact van het deel dat zich in het heden afspeelt, kom ik toch op 4 sterren uit. Wie weet, als ik er over een paar dagen nog zo over voel, verander ik dat alsnog naar 5 sterren. <3
Opvallende tropes in dit verhaal zijn onder andere: ADHD-representatie, dual POV, en de 'right person, wrong time'-dynamiek.
Het verhaal wisselt af tussen het heden en het verleden, en ik moet eerlijk zeggen dat ik vooral leefde voor de hoofdstukken over hun verleden. De scènes uit het heden vond ik persoonlijk wat minder sterk en leken minder goed uitgewerkt. Toch heeft hun verleden me volledig in zijn greep gehouden—het brak mijn hart, lijmde het weer aan elkaar, om het vervolgens keer op keer opnieuw te breken. Die emotionele rollercoaster bleef me het hele boek lang bij.
Meestal ben ik geen fan van de miscommunicatie-trope, omdat het vaak geforceerd aanvoelt. Maar in dit boek was het zo goed geschreven en zo invoelbaar, dat ik me volledig kon inleven in de karakters en hun keuzes. Het voegde juist extra diepgang toe aan hun verhaal.
Eigenlijk wil ik het boek 5 sterren geven, simpelweg omdat het me nog steeds bezighoudt en me emotioneel zo heeft geraakt. Maar door de mindere impact van het deel dat zich in het heden afspeelt, kom ik toch op 4 sterren uit. Wie weet, als ik er over een paar dagen nog zo over voel, verander ik dat alsnog naar 5 sterren. <3
Opvallende tropes in dit verhaal zijn onder andere: ADHD-representatie, dual POV, en de 'right person, wrong time'-dynamiek.
1
Reageer op deze recensie