Een fijne feelgood, maar met minder humor dan haar debuut.

Max Mulder is de auteur van een goedlopende actiethriller serie. Hij legt de laatste hand aan zijn huidige boek, want over drie weken moet het manuscript worden ingeleverd bij een Amerikaans bedrijf dat de serie wil verfilmen.
Eva werkt voor een mediabedrijf waar ze al een tijdje aast op promotie. Wanneer Eva en Max elkaar ontmoeten, verloopt dit niet zonder slag of stoot. Letterlijk dan, want door een foute inschatting van Eva breekt Max zijn hand.
Hij heeft dus iemand nodig die hem kan helpen bij het afwerken van zijn boek. Enter Eva, die wat goed te maken heeft.
Eva kan echter moeilijk wennen aan de samenwerking met de norse Max. Omgekeerd vindt Max het lastig om met de immer vrolijke Eva om te gaan, vooral wanneer ze ook nog commentaar op zijn manuscript gaat leveren.

Mireille Versteeg is met Beter dan fictie toe aan haar tweede roman. De cover heeft een vergelijkbare lay-out als haar eerste boek Binnen de lijntjes en is daardoor onmiddellijk herkenbaar. De titel klinkt als een echte feelgood. Deze keer kiest de auteur voor de trope: grumpy - sunshine.
De schrijfstijl zit goed en het verhaal leest vlot door een vlotte afwisseling tussen verhaallijn en dialogen. Aanvankelijk ligt het accent op Eva’s personage. Wanneer het verhaal zich verplaatst naar het boshuis van Max, ligt de focus op hen beiden. De trope is zeer grondig uitgewerkt, misschien zelfs iets té doortastend, want de kentering komt vrij laat, waardoor de kans bestaat dat de lezer het verhaal net iets te langdradig gaat vinden.
Gelukkig zit er wat afwisseling in door de introductie van de dorpsgenoten die af en toe opduiken. Het verhaal blijft over het algemeen nogal braaf en de humor uit Binnen de lijntjes is in dit nieuwe boek minder aanwezig.
Toch is Beter dan fictie een vermakelijk verhaal, zeker voor de liefhebbers van deze specifieke trope.

Dankjewel, uitgeverij Lannoo, voor het recensie-exemplaar.
Rating: 3.5*