De brief bevat potentieel voor een consistente cosy crime, maar het ontbreekt nog aan een goede redactie.

Saskia Voermans is Nederlandse en groot liefhebber van thrillers en detectives. Na een ernstige ziekte besloot ze meer uit het leven te halen. Ze zette meer vaart achter het verhaal waar ze al een tijdje aan bezig was. Haar debuut De brief was geboren. Na het overlijden van haar tante Trudy ontvangt Kate via de notaris een brief. Daarin suggereert Trudy dat ze onderzoek deed naar het overlijden van een vriendin. Mogelijk was ze iets op het spoor, wat maakt dat ook haar eigen dood van onnatuurlijke aard zou kunnen zijn. Ze wenst dat Kate dit onderzoek verder zet ook al brengt dit risico’s met zich mee. Om deze boodschap te laten bezinken trekt Kate naar Frankrijk, waar ze Tania ontmoet. Tania lijdt aan geheugenverlies en wil op zoek naar haar identiteit en verleden. Beide vrouwen besluiten elkaar te helpen bij hun zoektocht.

De cover met de handgeschreven brief sluit goed aan bij de inhoud van het boek. De brief start zonder proloog, maar met heel veel beschrijving en gemijmer. Het verhaal volgt hoofdzakelijk het perspectief van Kate. Hier en daar gebruikt de auteur de ik- en zij-vorm door elkaar: ‘Zo, dat heb ik wel verdiend na een dag vol emoties. Vandaag heeft ze afscheid genomen van haar zo geliefde tante Trudy.’ Af en toe is er een perspectiefwissel, maar dit wordt niet consequent toegepast. De schrijfstijl is aanvankelijk weinig dynamisch en te veel vertellend. Het is onnodig om elk kopje koffie, elk winkelbezoek en elke maaltijd te beschrijven. Een typische fout van een beginnende auteur is te veel onnodige details mededelen en elke dag van A tot Z willen beschrijven. Het uitlichten van actieve momenten in de zoektocht en de toepassing van het show, don’t tell principe, zou veel aangenamer lezen. Op andere momenten schakelt de auteur over naar uitgebreide dialogen, maar daar ontbreekt dan weer context. Een mix van beide stijlen leest vlotter. Verder is er veel herhaling, zowel inhoudelijk als van woordkeuze: ‘Een soort herdenkingsfeest voor haar tante waar ze dan wat goede vrienden van haar tante zou uitnodigen om haar tante te herdenken.’

Het is anderzijds nochtans duidelijk dat Saskia Voermans een volledig verhaal in haar hoofd heeft geplot, maar dit omzetten in aangenaam leesbare fictie vraagt betere uitwerking en redactie. De eigenlijke verhaallijn - los van de schrijfstijl - is op zich leuk bedacht en past binnen het genre cosy crime. Heel onverwachts komt er een verrassende plottwist. Alleen is het jammer dat daarna de ontknoping opnieuw wordt medegedeeld. Had de auteur ervoor gekozen om dit einde als verhaalkern uit te werken was het een veel interessanter boek geworden. De lezer zou dan het speurwerk meer zelf ervaren hebben.

De brief bevat potentieel voor een consistente cosy crime, maar het ontbreekt nog aan een goede redactie.
Deze recensie verscheen eerder op Vrouwenthrillers.nl
Bedankt, Vrouwenthrillers, uitgeverij Boekscout en Saskia Voermans, voor het recensie-exemplaar.
Rating: 2,5*