Olbrechts combineert in De valhallamoorden gruwelijke spanning met mythologie en onderscheidt zich op die manier van andere thrillerauteurs.

Alexander Olbrechts begon zijn schrijfcarrière in 2020. Sinds zijn debuut Gevlinderd schreef hij verhaal na verhaal. Hij wint prijzen met zijn boeken en heeft zichzelf intussen op de kaart van de Vlaamse thrillerauteurs gezet. In het dagdagelijkse leven werkt hij als medisch laboratoriumtechnoloog en hij verwerkt graag zijn wetenschappelijke kennis in zijn boeken. Alexander Olbrechts woont samen met zijn vrouw Sara in Kortenberg.

In De valhallamoorden verdwijnen vrouwen. Een ervan wordt dood teruggevonden aan een vijver. Ze mist een lichaamsdeel. Hoofdinspecteur Rudi Smeets wordt op de zaak gezet. Al snel wordt de politie gecontacteerd door een journalist die een vreemd pakje heeft ontvangen. Een reeks gebeurtenissen wordt in gang gezet en al snel wordt een verdachte opgepakt. Wat hij te vertellen heeft, is gelinkt aan een mythologisch verhaal uit het Noorden. Het onderzoeksteam zal alles op alles moeten zetten om de moordenaar te stoppen. De klok tikt en het spel tussen moordenaar, journalist en politie moet gespeeld worden.

De cover en titel van De valhallamoorden zijn bewust en toepasselijk gekozen. Dit is het tweede boek in de reeks De mythosmoorden, maar kan inhoudelijk perfect losstaand worden gelezen.
Alexander Olbrechts heeft een vlotte pen. Het verhaal leest soepel, al dient de lezer wel de aandacht goed bij het verhaal te houden. Er komen heel wat personages aan bod en het verhaal zit boordevol gebeurtenissen. Afwisseling wordt voorzien doordat het verhaal vanuit verschillende personages wordt verteld. De lezer volgt onder andere hoofdinspecteur Rudi Smeets, journalist Sam en enkele slachtoffers. Aan het begin van elk hoofdstuk wordt een afbeelding gebruikt om aan te geven wiens perspectief aan bod komt. De meervoudige invalshoeken en de informatie die stukje bij beetje worden vrijgegeven, zorgen er voor dat het verhaal niet voorspelbaar wordt en dat er heel wat wendingen aanwezig zijn.
In De valhallamoorden komt bovendien nog een Noordse mythologie aan bod en ook hier wordt de concentratie van de lezer opgeëist om de link tussen de mythe en de misdaad te begrijpen. De auteur slaagt er wel in om alles duidelijk uit te leggen zonder onnodig uit te weiden.
Wel belangrijk om te weten, is dat Olbrechts een aantal scenes op een gruwelijke manier uitschrijft. Het is geen boek voor lezers met zwakke magen. Vooral de fans van MJ Arlidge en Chris Carter zullen van dit boek smullen, maar omwille van de mythologie is het ook een aanrader voor de fans van Jeroen Windmeijer.
Olbrechts combineert in De valhallamoorden gruwelijke spanning met mythologie en onderscheidt zich op die manier van andere thrillerauteurs.
Bedankt, uitgeverij Godijn, voor het recensie-exemplaar.