Een fijn detectiveverhaal met een kat-en-muisspel.

Thrillerauteur Ross Greenwood is voltijds schrijver en woont in het Verenigd Koninkrijk. In zijn vorige job werkte hij als gevangenisofficier en kwam dagelijks in contact met moordenaars, verkrachters en dieven. Met zijn boeken provoceert hij graag, maar steeds met een vleugje humor erbij.

Vijftig jaar geleden werd een gezin uitgemoord. Eén kind heeft het drama overleefd en enkele jaren later wraak ook genomen. De politie had geen benul van de dader en sprak over de Sneeuwmoordenaar.
Wanneer er opnieuw een moord in de sneeuw gebeurt, ziet de recherche een link met de gebeurtenissen van vijftig jaar geleden. De Sneeuwmoordenaar lijkt terug te zijn. Inspecteur Barton en zijn team onderzoeken de feiten en één ding is alvast opvallend: de moorden vinden alleen plaats wanneer het gesneeuwd heeft. De weersomstandigheden zijn slecht en de race tegen de klok kan beginnen.

Dood in de sneeuw is het eerste deel in een thrillerreeks rond politie-inspecteur Barton. Intussen is Ross Greenwood toe aan zijn zevende boek in de serie. Dood in de sneeuw is ook het eerste deel dat werd vertaald naar het Nederlands.

De titel, subtitel en ook de cover passen uitstekend bij het verhaal. De eerste drie hoofdstukken spelen zich vijftig jaar geleden af. De schrijfstijl is erg statisch en vertellend en is geschreven vanuit het perspectief van de jonge sneeuwmoordenaar in de ik-vorm. Hierdoor leest het verhaal afstandelijk. Vanaf hoofdstuk vier speelt het verhaal zich in het heden af en gelukkig wordt de schrijfstijl een stuk dynamischer met meer dialoog en soms luchtige humor. De auteur schrijft hier vanuit de derde persoon, namelijk het perspectief van Inspecteur Barton. Ter afwisseling blijft ook het standpunt van de sneeuwmoordenaar aan bod komen. Hierdoor krijgt de lezer een totaalbeleving. Het lijkt alsof de auteur bewust twee schrijfstijlen heeft gehanteerd, misschien om te benadrukken dat de moordenaar een eenzaat is.

Er zit voldoende afwisseling in Dood in de sneeuw, waardoor het vlot leest. Superspannend wordt het verhaal echter niet. De moorden worden verteld op een vrij zakelijke manier, als feiten die op dat moment gebeuren. De angst van het slachtoffer of andere emotionele beleving komt echter amper aan bod. Hiermee verdwijnen ook de kansen op spanning. De focus ligt meer op het daderprofiel, het verleden en de beweegredenen van de moordenaar.
Toch zit er naar het einde toe een verrassende plot in het verhaal die de lezer toch even in verwarring brengt. Nadien verhoogt het tempo van het verhaal alsnog en wordt de thrillerbeleving meer aangewakkerd.

Dood in de sneeuw is eerder samen te vatten als een fijn detectiveverhaal met een kat-en-muisspel dan een spannende thriller. Het grote pluspunt is hier de afwisseling tussen de daden van het politieteam versus de moordenaar.

Deze recensie verscheen eerder op Vrouwenthrillers.nl.
Dank aan Vrouwenthrillers en uitgeverij Boldwoodbooks voor het recensie-exemplaar.
Beoordeling: ⭐⭐⭐(⭐)