Gesmoord is dankzij de vlotte, dynamische pen van de auteur een leuk verhaal om te lezen.

Desiree Tonino is een Nederlandse auteur uit Bergen op Zoom. Ze is gehuwd, moeder van drie volwassen zoons en schrijft beroepsmatig ondertiteling voor bioscopen en televisie. Daarnaast begeleidt ze vrouwen op het vlak van relaties en omschrijft ze zichzelf als liefdescoach.

In Gesmoord wordt de eigenaar van een restaurant vermoord aangetroffen in zijn keuken. Als kort nadien ook de hulpkok wordt gedood, wijst alles in de richting van een mogelijke rivaal binnen de context van een culinaire wedstrijd. Het is de taak van rechercheur Mara de Vries en haar team om de dader op te sporen. De druk verhoogt nog wanneer ook op een terrein naast het restaurant een lijk wordt gevonden.

Gesmoord is het tweede deel in de reeks Moord op de Brabantse wal. Het boek is opgedeeld in de onderdelen van een 5-gangenmenu. Dit sluit aan bij de verhaallijn rond de culinaire wedstrijd. Er is echter nog een tweede verhaallijn, die weinig te maken heeft met de horecawereld. De proloog, of in dit geval het hors d'oeuvre, is origineel en verrassend. De verdere opbouw volgt in hoofdzaak de visie van inspecteur Mara en haar team. Zij worden belast met een moordonderzoek. Al snel komt de tweede verhaallijn aan bod. Tussen beide verhalen zit eigenlijk alleen een link qua locatie. Eigenaardig genoeg wordt voor dit tweede verhaal de dader op een presenteerblaadje aangeboden en weet de lezer al snel veel meer dan de recherche. Daardoor ontbreekt spanningsopbouw. Er zitten bovendien weinig twists in het boek. Gelukkig weet Desiree Tonino het verhaal op een geanimeerde manier neer te zetten, maar van een echte thriller kunnen we hier niet spreken. De lezer mag meer verwachten van een detectiveverhaal.

Waar in het eerste deel van de reeks het hoofdpersonage Mara meer werd uitgediept, wordt dit in het tweede luik niet verder gezet. Het verhaal blijft wat mager en verrast niet echt. Het lijkt de auteur aan inspiratie te ontbreken om het niveau van haar debuut te evenaren. Net als bij Rancune, zit er ook hier een probleem met de layout in het e-book, waarbij de tekst blijft doorlopen en witruimte ontbreekt bij verandering van scène. Dat maakt het verhaal meermaals verwarrend. Wanneer er over hij en zij wordt gesproken, blijkt soms pas enkele zinnen later dat de context is gewijzigd.

Gesmoord is dankzij de vlotte, dynamische pen van de auteur een leuk verhaal om te lezen, maar de basiselementen voor een thriller ontbreken te veel. Meer dan een rustig detectiveverhaal kan het niet genoemd worden. Deel twee van de reeks kan niet tippen aan zijn voorganger.

Deze recensie verscheen eerder op Vrouwenthrillers.nl
Bedankt, Vrouwenthrillers, voor het recensie-exemplaar.