Hoe verder je leest, hoe spannender het wordt en hoe meer je de verhaallijnen naar elkaar toe voelt groeien.

Kim, Rutger en hun achtjarige dochter Peru nemen een sabbatjaar om hun droom – of toch vooral die van Rutger – te verwezenlijken: een wereldreis naar de Caraïben met hun zeilboot. Het leven op de oceaan is echter niet alleen vrijheid en genieten, maar ook met elkaar opgescheept zitten zonder enige ontsnappingsmogelijkheid. Na een tijdje treden de wrevels op en botsen ze op elkaar kleine kantjes. Maar dan slaat het noodlot toe en wordt het gezin gedwongen om er onvoorwaardelijk voor elkaar te zijn. Het wordt zelfs een kwestie van leven of dood.

Dit verhaal is mijn eerste kennismaking met auteur Eva Nagelkerke. De cover is voor mij altijd wel belangrijk, want dat is de eerste indruk van een boek. ‘Niet mijn droom’ heeft wat mij betreft, niet de beste keuze gemaakt qua titel en afbeelding. ‘Droomreis’ zou me bijvoorbeeld meer getriggerd hebben en een cover van een zeilboot voor de Caraïbische kust had me meer aangesproken. Toch was ik benieuwd naar het boek omwille van de positieve recensies.
Gelukkig zijn de recensies terecht. Het verhaal start met een proloog die onmiddellijk de nieuwsgierigheid van de lezer opwekt. Daarna volgt nog een kleine intro, waarna de reis al van start gaat. Een fijne keuze van de auteur, want je komt op deze manier snel in het verhaal terecht, zonder overbodige voorafgaande situaties. Het boek leest vlot en is afwisselend, omdat je niet alleen het gezin van Kim en Rutger volgt, maar je krijgt een tweede verhaallijn over een vrouw met de naam Rosalia. Ook hier kon het verhaal mijn aandacht vasthouden, want ik wilde wel weten wie deze dame is en wat haar rol in het verhaal is en vooral wat de beide verhaallijnen als gemeeschappelijke deler zouden hebben.
Er zit voldoende vaart in het verhaal en je krijgt een opbouw van de spanning, aanvankelijk tussen het echtpaar Kim en Rutger, maar later door de situaties waarin ze terecht komen. Ook de houding en de rol van dochtertje Peru klopt naar mijn gevoel.
Hoe verder je leest, hoe spannender het wordt en hoe meer je de verhaallijnen naar elkaar toe voelt groeien. De evolutie naar de afloop is moeilijk te voorspellen. Het verhaal wordt goed afgerond, al heb ik een minpuntje opgemerkt. Ik ben altijd geboeid door de psychologische impact op de personages – een stukje beroepsmisvorming van mijn kant allicht – en ik vind het jammer dat de reactie en houding van Peru op het einde van het verhaal niet geloofwaardig is. Een niet zo belangrijk detail misschien, maar ik had het graag net iets realistischer gehad.
Laat dat je echter niet tegenhouden om dit boek te lezen, want ik vind het verhaal echt wel goed en ik vind het zeker aan te raden voor de fans van commerciële thrillers.