Onheilspellend en meeslepend

Het huwelijksportret is een historische roman waarin je als lezer meegenomen wordt in het leven van Lucrezia.
Als derde dochter van de Groothertog leeft ze een prettig bestaan in de coulissen van het palazzo. Ze verwondert zich graag over de schatten die er te vinden zijn en het liefst is ze bezig met haar artistieke ambities.
Dan sterft haar oudere zus, aan de vooravond van haar huwelijk met de heerser van Ferrara. Plots zijn alle ogen op Lucrezia gericht, de hertog aarzelt niet om haar hand te vragen, Lucrezia’s vader accepteert zijn aanzoek meteen.

Lucrezia, nauwelijks kind af, moet zich staande zien te houden in een hof vol intriges.
Het meest raadselachtig is haar nieuwe echtgenoot zelf, Alfonso. Hij leek op een spontane en vriendelijke man met een passie voor kunst maar langzaam maar zeker komt zijn ware aard naar boven…
Terwijl Lucrezia eindeloos poseert voor een portret dat de komende eeuwen moet trotseren, wordt één ding glashelder. In de ogen van het hof heeft ze maar één taak: het produceren van een erfgenaam die de Ferrara-dynastie kan voortzetten. En tot ze die missie heeft volbracht, is haar toekomst onzeker.

De toekomstige dood van Lucrezia hangt als een onheilspellende mist over het verhaal heen.
Lucrezia zit gevangen in een kooi van adellijkheid en familiare plichtplegingen, juist terwijl ze zo’n vrije geest heeft.
Waar lucrezia droomt van een huwelijk vervult met liefde en wederzijds respect blijkt de realiteit helaas heel anders te zijn. Alfonso is namelijk een harde man die geen tegenspraak duldt.

De schrijfstijl van Maggie O’Farrel is subliem. Ze weet je volledig mee te voeren en zelfs alledaagse dingen kan zij op de meest bijzondere manier beschrijven. Om deze redenen word je volledig in beslag genomen door het verhaal.
Lucrezia is een personage waar je je gelijk verbonden mee voelt. Lucrezia is een buitenbeentje maar ze heeft een rijke binnenwereld en is intelligent en creatief. Het liefst is ze aan het schilderen en leeft ze in haar eigen droomwereld.

Soms is het verhaal ietwat langdradig maar door de mooie schrijfstijl verveelt het nooit.
Het is geen gezellig en vrolijk verhaal, lucrezia heeft namelijk geen makkelijk leven en je gunt haar zoveel meer dan gevangen zitten in dit gerarangeerde huwelijk. Wel krijg je als lezer enorme bewondering voor deze kleine jonge vrouw, ze is ontzettend veerkrachtig en intelligent.

De opbouw van het verhaal zorgt ervoor dat je door wilt blijven lezen, je weet dat er iets gaat gebeuren maar niet waar en wanneer.
Hoewel ik het boek erg mooi vond leek het einde niet helemaal passend in het verhaal. Maar alsnog is dit boek mij heel goed bevallen, zeker een aanrader!

“Lucrezia ziet ineens in dat een belangrijk deel van haar nooit zal buigen, nooit zal toegeven. Daar kan ze niets aan doen, zo is ze nu eenmaal gemaakt. En Alfonso, die zo vlug en scherpzinnig mensen kan doorzien, moet dat hebben gevoeld.”