Whaow... Dit boek is de reden waarom ik zo graag Vlaamse debuten lees!

Deze roman is een fantastisch voorbeeld waarom ik zo graag debuten van (Vlaamse) auteurs lees. Meermaals ontdek je parels, schitterende parels. Deze ´Veronderstellingen´ is er zo eentje!

Al vanaf de openingszin had de auteur mijn onvoorwaardelijke aandacht. ´Er was iets aan ansichtkaarten dat hem tegen de borst stuitte.´ (Op het einde van het boek snap je als lezer wel waarom...) Aan het schrijven, versturen, lezen en ontvangen van ansichtkaarten hou ik persoonlijk heel warme herinneringen over. (Getuige hiervan is mijn metalen koekendoos van vroeger die, doordat er veel te veel kaartjes inzitten, samengehouden wordt door een veel te ver uitgerokken elastiekje van weleer... Ik moet dringend eens op zoek gaan naar een nieuw.)

In een zalige, bij momenten bijna poëtische taal (´Pas toen de zon zich om zes uur achter de horizon klaarmaakte om aan een nieuwe werkdag te starten...´) neemt Jorik Leemans de lezer mee in zijn roman over liefdesverdriet, over worstelen met gevoelens, over regels breken, over opwinding, over verlangen, over dat sommige dingen beter in het verleden blijven, over waakzaam blijven, over hoe moeilijk het hart heelt en over verraad. Bij momenten broeierig. Bij momenten zo hard.
Dat een trauma opgelopen in de jeugd heel grote wonden kan slaan en een blijvend effect kan hebben op het verdere leven is zonder twijfel waar. De kunst is om erna verder te kunnen blijven drijven, niet te verdrinken en de boeien te grijpen die aangeboden worden om terug op het droge te komen.

Als lezer volg je de negenentwintigjarige Boris, die de camping van zijn oom moet overnemen. Wanneer onverwacht een oude jeugdliefde opduikt, neemt een onverwerkt verleden het over van de rede. Verdrongen herinneringen aan een week op kamp met de kunstacademie in de tienerjaren komen naar boven. Een week die sterk bepalend zal blijken voor het verdere leven van Boris.

De personages zijn zo goed uitgediept en voelen heel menselijk aan. De ene zalige quote volgt de andere op.
´Soms is het net heel erg mooi om iets niet te begrijpen.´
´Het avontuur ligt in het onbekende.´
´Soms moet je eens durven vallen.´

Jorik Leemans, jouw debuut heeft me zo meegezogen, zo geraakt. Deze roman zal me nog heel, heel lang bijblijven. Je hebt gelijk wanneer je zegt dat het
gevaarlijkste aan veronderstellingen is dat ze ervoor zorgen dat je niet langer waakzaam bent. Dus, ik ga niet uit van de veronderstelling dat er nog een tweede boek komt want dat zou dan wel eens anders kunnen uitdraaien. Ik blijf sowieso heel alert uitkijken naar volgend werk van jouw pen. Diep onder de indruk!