Mooi

Mijn eerste boek van Helen Fields en wat moest ik eerst wennen zeg. Iedereen was laaiend enthousiast over haar boeken en ik kon me daar helemaal niet in vinden. Bij de 50 bladzijden wilde ik bijna stoppen met lezen, maar ik dacht probeer het nog even. Ik moest gewoon erg wennen aan haar schrijfstijl…

Totdat er een punt kwam na de ongeveer 50 bladzijden dat ik het boek niet meer weg kon leggen. De spanning, het onverwachte en de emotie bleven maar in het verhaal. Ik zat ineens al op 150 bladzijden en begon steeds sneller te lezen.
Je waant je steeds meer in de verhaallijnen van de diverse personages en vraagt je af wat er nu weer gaat gebeuren. Het is een echte thriller die je toch vanaf het begin tot aan het eind blijft boeien door de zieke gedachtes van de ontvoerder.

Na drie dagen lezen was het boek dan ook uit. Als ik tussendoor niet had hoeven werken had ik hem binnen een dag al uitgelezen.