Voor mijn dochter een groot succes!

De kaft van dit mooie, stevige prentenboek springt meteen in het oog. Wat een prachtige illustratie en het laat meteen goed zien wat je van dit boek kunt verwachten. Lynn zag meteen de walvis en ze riep dan ook hard “vis, vis!” Ze werd enthousiast en het boek moest meteen gelezen worden. Zeven keer. Van voren naar achter en van achter naar voor.

Dit boek is een vervolg op De kleine walvis, verkozen tot Prentenboek van het Jaar 2017. In De kleine walvis in de winter keren Boy en de Walvis terug. Tenminste.. is de walvis er nog wel? Boy heeft hem al een tijdje niet gezien en hij mist hem. Als dan ook nog zijn vader op een avond niet terugkeert van de zee, gaat Boy op onderzoek uit. Met hulp uit onverwachte hoek, komt gelukkig alles weer goed! Dit vervolg is overigens los te lezen.

Lynn is bijna 2,5 jaar en zij begrijpt al goed wat ik vertel. Daarom is het verhaal wel eventjes heel spannend op het moment dat de papa van Boy weg is. Gelukkig is de ommekeer er al snel en zag Lynn dat het alweer goed kwam. Zodra ze zag wie er kwam helpen, sprong ze op en neer, zo leuk vindt ze dit karakter. De illustraties zijn ongelooflijk mooi en duidelijk voor haar, hier word ik als moeder ook heel blij van. Want ook zonder zelf te lezen ziet ze in elk plaatje een verhaal. Dat maakt dat dit boek al geschikt is voor hele jonge kinderen, maar uiteraard gaan we hem blijven voorlezen en bekijken totdat ze hem wel zelf kan lezen.

Voor ons is dit prentenboek een succes. Zowel om voor te lezen als voor Lynn zelf om te bekijken, want: “zelluf doen!” Zowel het verhaal als de illustraties stimuleren Lynn in het bekijken van boeken. En zeg nou zelf, welke moeder wordt niet blij van een kind dat roept: “boeken lezen!”