Vlot en vol humor, gegarandeerd een lach op je gezicht!

Toen er een oproep werd geplaatst met de vraag wie het nieuwste boek van Iris Visser zou willen recenseren, twijfelde ik geen moment om mezelf op te geven. Ik lees het liefst uit eigen kast en neem daarom weinig recensie-exemplaren aan, maar voor dit boek maakte ik graag een uitzondering. Simpelweg omdat ik niet kon wachten tot dit boek zou verschijnen. Ik heb al twee boeken van deze steengoede en ontzettend grappige Nederlandse auteur gelezen en toen ik het synopsis van ‘Het liefdesalgoritme’ las, werd ik mega enthousiast.

Kort gezegd gaat het verhaal over twee personen die compleet tegenovergesteld zijn in hun mening als het gaat om het vinden van de liefde. Lotte gelooft in echte romantiek: daten, elkaar leren kennen en dat borrelende onderbuikgevoel. Noud gelooft in cijfers, de wetenschap en voornamelijk in zijn algoritme, gecreëerd om middels een app de perfecte match te vinden. Beiden hebben hun eigen redenen om hun gegevens toe te voegen aan de app. Zullen ze blij zijn met hun ideale match? En lukt het hen om het dateplan af te maken?

Dit boek bevat een paar van mijn favoriete tropes, namelijk enemies-to-lovers en fake dating. Ik kan hier zo intens van genieten, mits het goed is uitgewerkt. Want ondanks mijn grote liefde voor deze tropes, krijg ik bij een aantal boeken een te geforceerd gevoel erbij. Waarom blijf je in hemelsnaam met elkaar daten als je elkaar echt zo verschrikkelijk vindt? Er zijn toch wel andere opties? Maar bij Noud en Lotte had ik dat gevoel absoluut niet. Iris heeft namelijk een hele goede reden bedacht waarom het verstandig is om het even vol te houden en te proberen vast te houden aan het dateplan. Dit maakt het geloofwaardig en uiteraard nog leuker om te lezen.

De personages zijn fantastisch. Lotte is heel gevat, zelfverzekerd en makkelijk om aardig te vinden. Haar zou ik wel als vriendin willen hebben. Noud is niet de standaard grumpy guy, hij is gewoon heel gepassioneerd over zijn algoritme en daarom lijkt hij soms zo gevoelloos als een baksteen. De personages worden door Iris moeiteloos in ongemakkelijke en grappige situaties gezet zonder onrealistisch over te komen. Geen spoilers, maar soms is een onbeholpen stagiair precies wat je nodig hebt! Het vertelperspectief wisselt steeds tussen Noud en Lotte. Hierdoor duik je als lezer helemaal in hun gedachten en gevoelens, dat vind ik altijd heel fijn bij de enemies-to-lovers trope omdat je beter begrijpt waarom ze elkaar haten (en daarna heel lief vinden). Ook hebben ze allebei een verleden waardoor bepaalde karaktereigenschappen zijn ontwikkelt. Dit verleden lees je tussen de regels door en verklaart hoe ze over bepaalde thema’s denken. Dit geeft alles meer diepgang, wat ik ook essentieel vind voor een goed feelgoodboek.

Natuurlijk zijn er ook de nodige problemen in het verhaal. Feelgood staat een beetje bekend om de voorspelbaarheid (en dat vind ik ook gewoon heel leuk), maar er waren ook een paar verrassingen! Op het eind valt alles op zijn plek. De vragen die ik gedurende het verhaal had gekregen zijn beantwoord en ik moest bijna een traantje wegpinken, zo ontroerend was een bepaalde gebeurtenis. Wat hebben de personages een mooie ontwikkeling doorgemaakt.

De schrijfstijl van Iris is zoals ik het gewend ben: vlot en vol humor. Het leest ontzettend lekker weg en vooral de vergelijkingen die zij maakt zijn hilarisch. Een citaat vanuit het begin van het boek: “Hij zorgt ervoor dat daten even spontaan wordt als de ongemakkelijke kringverjaardag van je tante, waar je gedwongen wordt een gesprek te voeren met haar emotionele – recent gedumpte – buurman.” Dit soort uitspraken zijn goud!

Het liefdesalgoritme’ is het perfecte boek voor elke gemoedstoestand, op elk moment van de dag. Lees het en je krijgt gegarandeerd een lach op je gezicht!

* Dit boek heb ik mogen lezen voor HarperCollins in ruil voor mijn eerlijke mening. Bedankt voor het recensie-exemplaar!