Lezersrecensie
Hét boek waar iedereen het over gaat hebben dit najaar!
Ik was meteen fan van Het Schaduwjaar nadat ik het eerste hoofdstuk had gelezen. Het boek gaat over Tierney James, een meisje dat leeft in een wereld waar wordt geloofd dat vrouwen magie hebben. Magie met de kracht om mannen te verleiden en vrouwen gek te maken van jaloezie, omdat hun huid een krachtig extract afstoot. Daarom worden meisjes voordat ze zestien jaar worden verbannen naar de wildernis, waar ze een jaar in een krakkemikkig kamp moeten overleven om hun magie kwijt te raken en gezuiverd voor het huwelijk terug te keren. Maar de extreme leefomstandigheden en stropers die zich in het bos schuil houden zijn niet het enige gevaar. De grootste bedreiging voor de genadejaarmeisjes zijn ze zelf.
Het Schaduwjaar is een boek dat in je hoofd blijft zitten, niet alleen tijdens het lezen maar ook daarna. Het boek zit vol onverwachte wendingen, geheime boodschappen en zenuwslopende actie waardoor je wil blijven lezen, maar ook als je het boek dicht heb geslagen blijven de bizarre gebeurtenissen en harde wereld je nog lang bij. Kim Liggett weet, ondanks dat ze de tijd neemt om de wereld op te bouwen en de vele details het hele verhaal door, toch een goed tempo in het boek te houden. Door de afwisseling tussen korte en wat langere hoofdstukken voelt het alsof je door de pagina’s vliegt.
Naast de belangrijkste boodschap van het boek die als een rode draad door het plot loopt, komen er ook veel andere thema’s naar voren. Denk aan groepsdruk, vertrouwen, verraad, feminisme en verkeerde verwachtingen. Er zit zelfs een vleugje romantiek in het verhaal verwerkt, maar dit neemt niet de overhand en is meer een toevoeging dan iets waar het verhaal op staat. Al met al zet dit boek je aan het denken. Niet alleen over de verhouding tussen mannen en vrouwen, maar ook over voor jezelf opkomen en hoe onze wereld in elkaar zit.
Het Schaduwjaar maakt met hetzelfde beklemmende gevoel als in The Handmaid’s Tale, de overlevingstechnieken die je herkent van De Hongerspelen en de vergelijkbare sfeer van Lord of the Flies een grote kans om hét boek van dit jaar te worden. Je moet tegen wat bloed en heftige details kunnen, maar dit boek is het helemaal waard!
Het Schaduwjaar is een boek dat in je hoofd blijft zitten, niet alleen tijdens het lezen maar ook daarna. Het boek zit vol onverwachte wendingen, geheime boodschappen en zenuwslopende actie waardoor je wil blijven lezen, maar ook als je het boek dicht heb geslagen blijven de bizarre gebeurtenissen en harde wereld je nog lang bij. Kim Liggett weet, ondanks dat ze de tijd neemt om de wereld op te bouwen en de vele details het hele verhaal door, toch een goed tempo in het boek te houden. Door de afwisseling tussen korte en wat langere hoofdstukken voelt het alsof je door de pagina’s vliegt.
Naast de belangrijkste boodschap van het boek die als een rode draad door het plot loopt, komen er ook veel andere thema’s naar voren. Denk aan groepsdruk, vertrouwen, verraad, feminisme en verkeerde verwachtingen. Er zit zelfs een vleugje romantiek in het verhaal verwerkt, maar dit neemt niet de overhand en is meer een toevoeging dan iets waar het verhaal op staat. Al met al zet dit boek je aan het denken. Niet alleen over de verhouding tussen mannen en vrouwen, maar ook over voor jezelf opkomen en hoe onze wereld in elkaar zit.
Het Schaduwjaar maakt met hetzelfde beklemmende gevoel als in The Handmaid’s Tale, de overlevingstechnieken die je herkent van De Hongerspelen en de vergelijkbare sfeer van Lord of the Flies een grote kans om hét boek van dit jaar te worden. Je moet tegen wat bloed en heftige details kunnen, maar dit boek is het helemaal waard!
1
Reageer op deze recensie