Spannend, filosofisch, waargebeurd verhaal over een vrouw die van de verdrinkingsdood wordt gered.

De auteur Judith Koelemeijer (1967) heeft met De Redding (2025) een vijfde boek geschreven. Het zwijgen van Maria Zachea – een ware familiegeschiedenis won de NS Publieksprijs, het Gouden Ezelsoor voor het beste verkochte literaire debuut en de Zaanse Cultuurprijs.

In 2010 vraagt het tijdschrift Libelle of Judith Koelemeijer erover wil schrijven, maar Leah en Mirjam willen niet geïnterviewd worden. In 2014 is de auteur gevraagd voor een ander boek, een biografie, en deze heeft de prioriteit gekregen. De non-fictie novelle is dan uiteindelijk na 15 jaar toch voltooid en dit jaar uitgebracht.
Het omslagbeeld van de fotograaf Prie is intrigerend, magisch en artistiek. Een vrouw onderwater in de zee, met als thema loslaten en verlies. Je moet goed kijken wat je ziet. Een fijn hardcover boek van 125 pagina's is heerlijk om te op te pakken.

Het boek gaat over het waargebeurde verhaal van een oudere vrouw die te water geraakt met haar auto en uiteindelijk gered wordt door een jonge vrouw. Omstanders die niets doen. Uiteindelijk volgen we Mirjam die toch het water in gaat. Het leven voor en na deze gebeurtenis in de Leidsevaart te Haarlem. We volgen de twee vrouwen, Leah en Mirjam, die door het lot elkaar hebben ontmoet en elkaar blijven zien. Allerlei (waarom) vragen blijven komen en afwisselend lezen we over de verschillende levensfases van de vrouwen.
Het leven van Leah speelt zich af in een Vlaams dorp en op haar zevende jaar al gered uit de Willemsvaart. Het water als een zwart monster. Haar opleiding was streng bij de nonnen in Duffel en de Salvatorkliniek in Hasselt en uiteindelijk zelf gekozen voor Sint Joseph Ziekenhuis in Heerlen waar ze meer vrijheid had. Mirjam de redder is een vrouw die opgegroeid is met een vader die veel hechtte aan barmhartigheid en een moeder die hamerde op rechtvaardigheid. Haar oma is de enige uit de familie die de oorlog heeft overleefd. Beide vrouwen leren we kennen in het verhaal.

“Openbaarde de schoonheid van de dingen zich niet vaak in het absurde, of in het kleine, ogenschijnlijk dagelijkse?”

De auteur laat ons voelen hoe urgent ze dit verhaal vind en hoeveel vragen deze gebeurtenis op kan roepen. Vergelijkingen van deze twee vrouwen en bestaat er iets als toeval? Twee sterke vrouwen met interesse in filosofie hebben een diepe verbinding door het incident en wellicht gaat daar ook het leven over. Mooi zijn de stukken over de diverse ervaringen met water in hun leven en het geloof in allerlei periodes.
De schrijfstijl is makkelijk, literair en goed te volgen. Een verhaal waar je helemaal in gaat kruipen en ook vragen gaat stellen of er onbaatzuchtige daden bestaan.
De epiloog, 15 jaar later, maakt het interessant om te zien wat de redding voor impact heeft gehad. Verantwoording en dankwoord is een mooie aanvulling. Wat een mens plots kan overkomen in het leven en welke vragen er allemaal opduiken. De auteur heeft de tewaterlating bijzonder knap beschreven.

Deze non-fictie novelle is een spannend verhaal over vrijheid, vrije wil, het lot, rechtvaardigheid, schuld en verbinding.

Dit exemplaar heb ik via De Club van echte lezeres ontvangen en uitgekozen om te recenseren.