Lezersrecensie
Het leven loopt zoals het loopt.
C’est la Vie is een prachtige familieroman geschreven door Chris van Vlijmen.
Het is Chris zijn debuutroman over zijn eigen familiesaga met het levensverhaal van zijn moeder Ans als rode draad.
Op 26 februari 1953 beslissen Ans en Chris met hun drie kinderen, Marthe, Jan en Paulien om te emigreren naar Zuid-Frankrijk. Ze hebben er lang over nagedacht, maar in Nederland blijven is geen optie. Chris kan er niet aan werk geraken.
In Zuid-Frankrijk kunnen ze een hoenderbedrijf overnemen en een huis dat op hun eigen stuk grond staat. De betalingen en papieren zijn in orde gebracht en ze gaan vertrekken met de trein.
Maar bij aankomst in Frankrijk blijken ze in handen gevallen te zijn van oplichters. De grond en het hoenderbedrijf bestaat helemaal niet. Dus ze zijn al hun geld verloren. Staan op het plein zonder huis, zonder werk, helemaal niets. Wat nu beginnen met hun kinderen in een vreemd land?
Gelukkig zijn de burgemeester en de inwoners heel behulpzaam en ze krijgen tijdelijk onderdak. Chris kan dagelijks aan het werk en zo kunnen Ans en haar gezin een stukje grond kopen met een huisje dat ze nog moeten opknappen. Ze geven het de naam Sainte Thérèse. Ansje bidt heel veel tot St. Thérèse voor steun en hulp.
Chris is een harde werker en Ans heeft heel veel doorzettingsvermogen. Ze laten zich er niet onder krijgen, maar het gaat gepaard met veel ups en downs. Samen zetten ze hun schouders onder hun project om dit te laten slagen en een gelukkig leven op te bouwen voor hun gezin.
Chris van Vlijmen heeft een vlotte schrijfstijl. Hij zet de personages sterk en krachtig neer, maar laat ook hun gevoelens spreken. Je voelt de emoties die het gezin moet doorworstelen heel goed.
De goede en kwade momenten vormen de karakters van de kinderen tot de personen die ze geworden zijn op latere leeftijd.
De samenhorigheid van alle kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen zijn prachtig om te lezen.
Ans haar geloof in Maria en St. Thérèse wordt mee in het verhaal verwerkt op een schitterende manier. De problemen die kunnen voorkomen in een huwelijk worden besproken.
Deze familieroman is een mooie weergave van hoe het leven van een groot gezin eruit kan zien. Als je in moeilijke periodes elkaar ook steunt, nooit opgeven en in de liefde blijven geloven. Familie is belangrijk.
En om te eindigen met de woorden van Anske: “Het is niet anders, C’est la vie”.
Ik heb dit boek met veel bewondering gelezen en geef 4****
Het is Chris zijn debuutroman over zijn eigen familiesaga met het levensverhaal van zijn moeder Ans als rode draad.
Op 26 februari 1953 beslissen Ans en Chris met hun drie kinderen, Marthe, Jan en Paulien om te emigreren naar Zuid-Frankrijk. Ze hebben er lang over nagedacht, maar in Nederland blijven is geen optie. Chris kan er niet aan werk geraken.
In Zuid-Frankrijk kunnen ze een hoenderbedrijf overnemen en een huis dat op hun eigen stuk grond staat. De betalingen en papieren zijn in orde gebracht en ze gaan vertrekken met de trein.
Maar bij aankomst in Frankrijk blijken ze in handen gevallen te zijn van oplichters. De grond en het hoenderbedrijf bestaat helemaal niet. Dus ze zijn al hun geld verloren. Staan op het plein zonder huis, zonder werk, helemaal niets. Wat nu beginnen met hun kinderen in een vreemd land?
Gelukkig zijn de burgemeester en de inwoners heel behulpzaam en ze krijgen tijdelijk onderdak. Chris kan dagelijks aan het werk en zo kunnen Ans en haar gezin een stukje grond kopen met een huisje dat ze nog moeten opknappen. Ze geven het de naam Sainte Thérèse. Ansje bidt heel veel tot St. Thérèse voor steun en hulp.
Chris is een harde werker en Ans heeft heel veel doorzettingsvermogen. Ze laten zich er niet onder krijgen, maar het gaat gepaard met veel ups en downs. Samen zetten ze hun schouders onder hun project om dit te laten slagen en een gelukkig leven op te bouwen voor hun gezin.
Chris van Vlijmen heeft een vlotte schrijfstijl. Hij zet de personages sterk en krachtig neer, maar laat ook hun gevoelens spreken. Je voelt de emoties die het gezin moet doorworstelen heel goed.
De goede en kwade momenten vormen de karakters van de kinderen tot de personen die ze geworden zijn op latere leeftijd.
De samenhorigheid van alle kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen zijn prachtig om te lezen.
Ans haar geloof in Maria en St. Thérèse wordt mee in het verhaal verwerkt op een schitterende manier. De problemen die kunnen voorkomen in een huwelijk worden besproken.
Deze familieroman is een mooie weergave van hoe het leven van een groot gezin eruit kan zien. Als je in moeilijke periodes elkaar ook steunt, nooit opgeven en in de liefde blijven geloven. Familie is belangrijk.
En om te eindigen met de woorden van Anske: “Het is niet anders, C’est la vie”.
Ik heb dit boek met veel bewondering gelezen en geef 4****
1
Reageer op deze recensie