Een aangrijpende roman.

De Bessenplukkers is een aangrijpende roman geschreven door Amanda Peters.

Het verhaal gaat over een indiaans gezin met vijf kinderen. Ze reizen iedere zomer van Nova Scotia naar Maine om geld bij te verdienen als bessenplukkers. Het is een hard bestaan voor hen en iedereen moet meewerken om de kost te verdienen.

Half juni 1962 op een zonnige dag zit de vierjarige Ruthie op een rotsblok wat rond te kijken en haar brood te eten. Haar broertje Joe, zes jaar oud, is bij haar in de buurt tijdens zijn lunchpauze. Hij loopt af en toe de heuvel af naar het meer om er steentjes te laten ketsen op het water. Na de pauze gaat Joe terug naar het veld om bessen te plukken. Ruthie loopt normaal gezien het kleine stukje terug naar haar zus Mae aan hun huisje.
Toen ze niet opdaagde, werd haar moeder ongerust en kwam ze Ruthie ophalen aan de rots, maar zag ze haar kleine meid nergens. Ze riep haar naam, maar geen antwoord. Toen werd ze heel ongerust en werd het hele gezin samengeroepen. Ze verdeelden zich in groepen en zochten de bossen en velden af tot het donker werd.
Maar Ruthie bleef vermist. Joe was de laatste persoon die haar had gezien. Dit zadelde hem op met een enorm schuldgevoel voor de rest van zijn leven.

Norma is een jong meisje dat opgroeit bij een welgestelde familie. Haar vader is rechter en haar moeder is altijd mooi gekleed en altijd bezig met het huis proper te houden. Er moest eens onverwacht iemand langskomen. Haar ouders zijn lief, maar overbezorgd en waakzaam. Dat was de reden dat Norma een beschermd leven had.
Als kleine meid had ze vaak nare dromen., maar haar ouders minimaliseerden deze altijd. Ze moest er niet verder over nadenken.
Norma groeide verder op als een nieuwsgierige meid die altijd veel vragen stelde. Over vroeger, over zichzelf, familie, waarom ze zelf een donkere huidskleur had en haar ouders wit waren. Haar vader zei dat haar betovergrootvader Italiaans was en dat ze zijn huidskleur had geërfd.
Zo kabbelde hun leven verder. Norma voelde af en toe dat er iets niet klopte. Ze miste iets in haar leven, maar wist niet zeker wat. De jaren gingen verder.

Amanda Peters heeft een vlotte schrijfstijl. Ze heeft gekozen om dit verhaal te vertellen vanuit twee perspectieven. Namelijk eerst vanuit het oogpunt van Joe, de broer van Ruthie die vermist werd.
Hier lees je welk impact de verdwijning van het jonge meisje heeft op het gezin en ook hoe Joe met zijn schuldgevoelens omgaat. Maar de familie steunt elkaar en ze proberen samen de hoop niet te verliezen.

Daarbovenop haalt Amanda de discriminatie aan en de onderdrukking van de Indianen.
Er wordt geprofiteerd van hen en ze worden uitgebuit. De politie wil hen niet helpen enz.

Anderzijds wordt het standpunt vanuit het oogpunt van Norma weergegeven.
Norma groeit op in de veiligheid van een familie die haar graag ziet, maar zelf is ze nog op zoek naar een soort van verbondenheid die ze mist. Ze voelt zich anders, ze ziet verschillen. Ze heeft vragen, maar niemand weet het juiste antwoord. Of ze willen of kunnen het niet geven. En wat betekenen haar dromen?

Dit verhaal is een aangrijpende roman met gevoelige onderwerpen zoals het verliezen van een kind, rouw, familiebanden, discriminatie, alcoholisme, tradities, emoties, hoop, woede, geheimen, enz.
Al deze thema’s zijn op een mooie manier verwerkt door de verschillende personages in dit verhaal. De roman vertelt hoe het leven verloopt over vele jaren en geeft de evolutie weer tijdens die periode.

Amanda Peters heeft een debuutroman geschreven die een gevoelige snaar heeft geraakt.
Dit verhaal blijft nog even nazinderen in mijn hoofd.

Voor mij zeker 4**** waard.

Dit ebook mocht ik lezen van de Uitgeverij Ambo|Anthos waarvoor mijn dank.