Lezersrecensie
Interessant boek of niet?
Ik was een van de gelukkigen die mee mocht buzzen met het boek De Stagiair van Helen Monks Takhar. Na het lezen van het leesfragment was ik erg nieuwsgierig naar het boek.
De stagiair is een thriller die gaat over de het blootleggen van pijnlijke aannames die vrouwen van verschillende generaties over elkaar maken. Het eerste boek van Helen wordt momenteel bewerkt tot een tv-serie.
Het boek wordt afwisselend vanuit Katherine of vanuit Lily geschreven, dus het is wel duidelijk wiens visie je leest.
Volgens de 42-jarige hoofdredacteur Katherine is de nieuwe stagiair Lily een typische millennial: verwend, hypercorrect en zelfbewust. Met haar tante als directeur heeft ze het bovendien maar gemakkelijk als nieuwkomer op de redactie. Lily ziet Katherine juist als een wezen uit een ander tijdperk: hiërarchisch, onaardig en denigrerend.
Katherine heeft het gevoel dat ze alles aan het verliezen is omdat Lily zich bij iedereen in haar omgeving geliefd maakt.
De schrijfstijl van Helen is niet prettig om te lezen. Ik vind het allemaal vrij negatief. Ook worden er soms zakelijke woorden gebruikt waardoor het niet fijn leest. Het verhaal is langdradig en komt niet echt op gang.
Persoonlijk vind ik het altijd fijn als het boek je ‘pakt’. Hiermee bedoel ik dat je toch elke keer weer verder wilt lezen of dat je het echt niet weg wilt leggen.
Toen ik begon vond ik het een bijzonder thema voor een thriller en dat maakte het in eerste instantie interessant om te willen lezen. Maar of het de verwachting heeft waargemaakt?
Helaas heb ik dit gevoel niet bij dit boek.
Van mij krijgt het boek 2,5 ster.
De stagiair is een thriller die gaat over de het blootleggen van pijnlijke aannames die vrouwen van verschillende generaties over elkaar maken. Het eerste boek van Helen wordt momenteel bewerkt tot een tv-serie.
Het boek wordt afwisselend vanuit Katherine of vanuit Lily geschreven, dus het is wel duidelijk wiens visie je leest.
Volgens de 42-jarige hoofdredacteur Katherine is de nieuwe stagiair Lily een typische millennial: verwend, hypercorrect en zelfbewust. Met haar tante als directeur heeft ze het bovendien maar gemakkelijk als nieuwkomer op de redactie. Lily ziet Katherine juist als een wezen uit een ander tijdperk: hiërarchisch, onaardig en denigrerend.
Katherine heeft het gevoel dat ze alles aan het verliezen is omdat Lily zich bij iedereen in haar omgeving geliefd maakt.
De schrijfstijl van Helen is niet prettig om te lezen. Ik vind het allemaal vrij negatief. Ook worden er soms zakelijke woorden gebruikt waardoor het niet fijn leest. Het verhaal is langdradig en komt niet echt op gang.
Persoonlijk vind ik het altijd fijn als het boek je ‘pakt’. Hiermee bedoel ik dat je toch elke keer weer verder wilt lezen of dat je het echt niet weg wilt leggen.
Toen ik begon vond ik het een bijzonder thema voor een thriller en dat maakte het in eerste instantie interessant om te willen lezen. Maar of het de verwachting heeft waargemaakt?
Helaas heb ik dit gevoel niet bij dit boek.
Van mij krijgt het boek 2,5 ster.
1
Reageer op deze recensie