Een hoog eind-goed-al-goedgehalte

Bestsellerauteur James Patterson is vooral bekend van de thrillerreeks over forensisch psycholoog Alex Cross en van de Women’s Murder Club-serie. Honeymoon schreef hij samen met Howard Roughan. De titel van dit boek kan verwarring scheppen onder de echte James Patterson fans. Vooral als je boeken soms ook in hun oorspronkelijke taal leest, is een vergissing snel gemaakt. Reeds in 2005 schreef James Patterson samen met Howard Roughan de thriller Belofte maakt schuld  met als oorspronkelijke titel Honeymoon. De thriller Honeymoon die in 2013 is verschenen, heeft dan ook als oorspronkelijke titel Second Honeymoon. Het gaat om twee verschillende thrillers die wel met elkaar verband houden, maar prima afzonderlijk te lezen zijn.

Ondanks dat John O’Hara geschorst is bij de FBI krijgt hij een privézaak van de zeer invloedrijke Warner Breslow aangeboden. Warners zoon Ethan en diens echtgenote zijn tijdens hun huwelijksreis op gruwelijke wijze vermoord. De dader is spoorloos. Als vlak daarna nog een jong echtpaar op onaangename wijze de dood vindt, lijkt het er sterk op dat er een seriemoordenaar actief is. Een moordenaar die het voorzien heeft op pasgetrouwde stellen. Tegelijkertijd maakt special agent Sarah Brubaker ook jacht op een seriemoordenaar. Deze moordenaar selecteert zijn slachtoffers op naam. Een naam die veel voorkomt, niets bijzonders. Behalve dat iedereen met die naam, zijn leven niet meer zeker is.

Als je wereldwijd al meer dan 240 miljoen boeken hebt verkocht, weet je hoe je boeiende boeken moet schrijven. James Patterson is een zeer getalenteerd auteur en weet een groot publiek aan zich te binden. Ook Honeymoon  is wederom een prettig leesbaar, vlot geschreven thriller. Het boek staat garant voor een flinke dosis leesplezier maar is, qua verhaal, helaas ook allesbehalve uniek in zijn soort.

Honeymoon  begint met een hartverscheurende en veelbelovende proloog. Een gebeurtenis in het verleden, dat allesbepalend is voor de toekomst. Een sterke start van deze ruim 300 bladzijden tellende thriller, waarin twee seriemoordenaars de gemoederen flink bezig houden.

De uitwerking van de hoofdpersonages, FBI-agent John O’Hara en special agent Sarah Brubaker, laat niets te wensen over. Het zijn afzonderlijk knap uitgewerkte en interessante karakters die je gaandeweg steeds beter leert kennen. Als John en Sarah uiteindelijk ook elkaar leren kennen, lijkt het alsof twee van je beste vrienden elkaar net hebben ontmoet. Hoewel goed uitgewerkt, blijven de personages vrij standaard. John is een doorsnee rechercheur, die naast zijn werk ook privé genoeg voor zijn kiezen gekregen heeft. Sarah is special agent en een perfectioniste die leeft voor haar werk. De seriemoordenaars zijn beiden gewoon wreed, precies zoals we ze vaak in andere thrillers zien. Qua personages, verhaal en uitwerking is Honeymoon  dus weinig origineel.

De plot is wat rommelig. Meerdere verhaallijnen naast elkaar, die elkaar maar gedeeltelijk overlappen, geven het boek een zekere onrust. Het verhaal springt soms van de hak op de tak. Op een bepaald moment lijkt een van de verhaallijnen zelfs even 'on hold' te zijn gezet. Waarschijnlijk omdat de andere verhaallijn voorrang nodig had. Niet heel erg, maar het is wel even een pas op de plaats die te opvallend is en daarmee in zekere mate afbreuk doet aan het verhaal als geheel.

De spanning in Honeymoon  is van een gemiddeld niveau. De brute moordenaars zijn razendsnel, maar niet angstaanjagend eng. Jammer, want er zijn genoeg momenten waarop ze de boel flink op stelten hadden kunnen zetten. Door de aanwezige wendingen in het verhaal blijf je gemotiveerd genoeg om door te lezen, maar eigenlijk weet je al vrij snel welke kant het verhaal op zal gaan. De ontknoping nadert, is zelfs even spannend te noemen, maar niet echt verrassend. Een boek met een hoog eind-goed-al-goedgehalte. Honeymoon  is zeker de moeite waard en leuk om gelezen te hebben, maar verwacht geen verbluffende topthriller.